Είναι βασικό το ερώτημα που απαξίωσε ο πρωθυπουργός, αν δηλαδή οι πολιτικοί μας έκαναν λεφτά από «αστακοκάραβα ή βιντζότρατες ή οτιδήποτε άλλο».
Είναι βασικό το ερώτημα που απαξίωσε ο πρωθυπουργός, αν δηλαδή οι πολιτικοί μας έκαναν λεφτά από «αστακοκάραβα ή βιντζότρατες ή οτιδήποτε άλλο».
Με τα κυβερνητικά παιχνιδάκια με τους θεσμούς σωρεύεται καχυποψία, η οποία γίνεται οργή και καταλήγει σε Δεκέμβρηδες του 2008.
Πόσο κοστίζει σε μεροκάματα, μηχανήματα, υλικά, χαμένες εργατοώρες των εποχούμενων το σκάψιμο και ξανασκάψιμο των δρόμων;
«Η αγροτική χρήση ανέρχεται στο 86% του προσφερόμενου νερού στην Ελλάδα (η οικιακή στο 11% και η βιομηχανική στο 3%). Από αυτό το σύνολο του 86%, η Θεσσαλία αποσπά τη μερίδα του λέοντος, το 25% της αγροτικής και το 21,7% της συνολικής ζήτησης».
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υφίσταται αυτός ο καθοριστικός για τη διαφάνεια ανταγωνισμός των εξουσιών.
Η μόνη διαπραγματευτική ισχύς που πιστεύουν ότι έχουν οι πολίτες είναι η ψήφος τους και γι’ αυτό στρέφονται στα άκρα.
Η ψευδής είδηση που κυκλοφόρησε από τα τρολ και την επανέλαβαν τα παραδοσιακά μέσα είναι ότι ο γιος ενός πρωθυπουργού γίνεται διευθύνων σύμβουλος του Εθνικού Κήπου.
Τα μυστήρια της ακρίβειας στη χώρα, ίσως λόγω μακροημέρευσής των, ευκόλως εξηγούνται. Η διαλαλούμενη φθήνια, όχι…
Καλά κάνει η Ιερά Σύνοδος και αποτραβιέται από την πολλή συνάφεια με τους πολιτικούς και την πολιτική.
Το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, η αιτιολογική του έκθεση, δεν εμπεριέχει περιγραφή του προβλήματος που θέλει να επιλύσει.
Οι κινητοποιήσεις ως όπλο διαπραγμάτευσης.
Η μισή Κύπρος, αυτή που βρίσκεται πάνω από τη ματωμένη γραμμή του «Αττίλα», τι είναι; Κονγκολέζικη;
Αυτό που οι υπουργοί αφήνουν ως αίσθηση να πλανάται, ότι καταλογίζονται πρόστιμα τη μία ημέρα και καταβάλλονται την επομένη, εμπεριέχει μικρές αλήθειες για να φτιάξουν μια ψευδή πραγματικότητα.
Τα πρόστιμα στις πολυεθνικές, για τα οποία καμαρώνει η κυβέρνηση, δεν είναι καινούργιο φρούτο. Το καινούργιο θα είναι αν αυτά πληρώνονται και δεν χάνονται (βολικώς για κάποιους) στους λαβυρίνθους της γραφειοκρατίας.
Πίσω από τα ωραία λόγια για τη «διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς» μπαίνει ένας νέος φόρος υπέρ τρίτων.
Δεν υπήρχε ζήτηση για BBC, όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 άνοιξαν τα ραδιοκύματα, και δεν υπάρχει σήμερα ζήτηση για ανώτατη παιδεία. Αντιθέτως, είναι τεράστια η ζήτηση για «χαρτιά», ακόμη και από τα υπάρχοντα κρατικά πανεπιστήμια.
Οι μπάχαλοι εμφανίζονται κατά τη διάρκεια μεγάλων διαδηλώσεων όχι για να τις αμαυρώσουν, αλλά διότι μπορούν να κρυφτούν μέσα στο πλήθος.
Και άλλα...
Money
Με το συνέδριο για τη Μεταπολίτευση, σαν να έγινε το πρώτο βήμα για τη συμφιλίωση της χώρας με την αλήθεια.
Tech & Innovation
Στην ψηφιακή εποχή, η έννοια του «σβήνω για να γράψω» δεν υπάρχει πουθενά. Εδώ πάλι σβήνονται και ξαναγράφονται τα πάντα.
Editor's Picks
Στον χυλό του (χωρίς σοβαρή ανάγνωση της πραγματικότητας) αντιμητσοτακισμού προστέθηκε και ο χυλός τού «σας αγαπάω όλους και δεν θα σας προδώσω ποτέ».
Σχηματοποιείται και η θεωρία του αυταρχισμού: αμφισβητείται η ανάγκη ύπαρξης Ανεξάρτητων Αρχών· δικαιολογείται το «απόρρητο» υπό οποιεσδήποτε συνθήκες· προτείνονται προληπτικές υποκλοπές για λόγους διαφθοράς.
Δημιουργήθηκε εσχάτως μια παράδοση λογοκρισίας στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Δεν είναι λογοκρισία άνωθεν. Είναι λογοκρισία από τα κάτω και από τα πλάγια. Δεν είναι κρατική, αλλά ιδιωτική.
Η απόφαση του ΣτΕ για τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς δεν δεν συνάδει με το πνεύμα των καιρών, την ανάγκη θωράκισης κατά της πανδημίας.
Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.