Υπάρχει κάτι βαθύτερο, που είναι η θεσμική κακοδαιμονία του Δημοσίου, η οποία πνίγει τα λίγα success stories, όταν αυτά αναδυθούν.

Το ετήσιο τελετουργικό σχετικώς με τις πυρκαγιές (ακαθάριστα οικόπεδα, φλόγες που κυκλώνουν χωριά, σπίτια που καίγονται, συν πολύς λυρισμός) επαναλαμβάνεται και φέτος αδιαφοροποίητο.

Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε και στην απέναντι πλευρά της γνωστής παροιμίας, δηλαδή του γιαλού που αρμενίζουμε, για να εξηγήσουμε την άλλη «μεγάλη παραίτηση» από το διάβασμα, τη γνώση, την ενημέρωση;

Εχει υπερβεί τα εσκαμμένα η στοχοποίηση των δημοσιογράφων, κάτι που ξεκινάει από τη βαθιά αγραμματοσύνη της Νέας Αριστεράς.

Στη χώρα με τη χαμηλότερη αναγνωσιμότητα εφημερίδων στον δυτικό κόσμο, υπάρχουν οι πιο παθιασμένες απόψεις για τη δημοσιογραφία.

Σήμερα, ακόμη και στο πενιχρό ειδησεογραφικό κομμάτι της τηλεόρασης πολλοί δημοσιογράφοι δεν θέλουν να μεταφέρουν πληροφορίες, αλλά να εκφράσουν την «οργή του κόσμου».

Όλα τα fake news, έτσι κι αυτά που διακινεί για τα ΜΜΕ ο ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχουν ψήγματα αλήθειας.

Τα επιρρήματα «πραγματικά» και «κυριολεκτικά» είναι αναγκαία σε μια γλώσσα που έκανε τις αναταράξεις κατά τη διάρκεια μιας πτήσης «τρόμο στον αέρα», βάφτισε «μακελειό» ένα τροχαίο δυστύχημα, είπε «κόλαση» τη φωτιά σε ένα παράπηγμα.

Την περίοδο της Μεταπολίτευσης «ευκοπώτερον εστί κάμηλον διά τρυμαλιάς (=τρυπήματος) ραφίδος (=βελόνας) διελθείν ή αντικομμουνιστήν εις κρατικά Μέσα εισελθείν».

Όταν ακούμε πλέον κάποιον να μιλάει για «συστημικά ΜΜΕ», δεν ξέρουμε αν πρόκειται για αριστερό «επαναστάτη» ή ακροδεξιό αντιεμβολιαστή.

Φτιάχνουν fake news για να εξηγήσουν κάθε πρόβλημα των ΜΜΕ ακόμη και τις ανακριβείς ειδήσεις.

Δεν πρέπει να συγχέουμε τη μειούμενη αξιοπιστία με την καλλιεργούμενη εχθρότητα προς τα ΜΜΕ, κάτι που είδαμε στις ΗΠΑ επί Τραμπ και βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Πώς φτάσαμε σε σημείο να δολοφονούνται ή να απειλείται η ζωή δημοσιογράφων;

Αυτό που προφανώς προσπαθεί να αποφύγει με υπεκφυγές ο κ. Πέτσας είναι η υποχώρηση της κυβέρνησης στις παλιές μικροκομματικές πρακτικές.

Υπάρχει πλημμύρα ειδήσεων, όπως πάντα, αλλά τώρα είναι μονοθεματική. 

Στις καρικατούρες του κάποιοι βλέπουν την εισαγωγή του Alt-Right κινήματος (Εναλλακτική Δεξιά, που στην ουσία είναι η αμερικανική Ακροδεξιά) στην Ελλάδα.

Σε ό,τι αφορά την ΕΡΤ, «όλος ο κόσμος θα κοιτάει». Κάθε παραστράτημα θα μετράει πολλαπλώς εξαιτίας του συμβολικού βάρους που είχαν, στην προηγούμενη αντιπολιτευτική ρητορεία, τα κρατικά κανάλια.

H κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν παρεμβαίνει σε επιχειρηματικές συναλλαγές. Ούτε καν στις ύποπτες…

Είναι αστείο να ονειρευόμαστε «εγχώρια εθνικά σχέδια εξόδου από την κρίση», όταν ακόμη και η ΕΡΤ δεν έχει πυξίδα.

 Τα δακρύβρεχτα «φακ νιους» της Αριστεράς ήταν βούτυρο στο ψωμί των ρηχών και λαϊκιστικών ΜΜΕ.