Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.

Οι πατέντες των φαρμάκων τώρα και στο παρελθόν…

Σήμερα ζούμε τη βασική αντίφαση του καπιταλισμού, που αναγκαστικώς οδηγεί σε αδιέξοδα. Αυτή δεν είναι παρά η προσπάθεια να χωθεί η νέα οικονομία των ιδεών στα παλιά καλούπια της ιδιοκτησίας.

Το πιθανότερο είναι οι χαμηλές εισπράξεις να οδηγήσουν σε πιέσεις είτε για κρατικοποίησή της είτε για την επιβολή φόρου υπέρ τρίτων.

Οι φαρμακευτικές εταιρείες βρίσκονται και πάλι στο μάτι του κυκλώνα για τις τιμολογιακές πολιτικές που ακολουθούν σε ζητήματα ζωής και θανάτου.

Μια δικαστική απόφαση ξεκινά ένα κακό προηγούμενο για την ελευθερία του λόγου στην Ελλάδα.

Στον υπόλοιπο κόσμο η μάχη δεν δίνεται μόνο για τα γενόσημα. Δίνεται εναντίον των πατεντών στα φάρμακα.

Ο παραλογισμός της πνευματικής ιδιοκτησίας χτύπησε και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη

Είναι σίγουρο ότι αν μπορούσαν οι δισκογραφικές εταιρείες, θα είχαν ποινικοποίησει και το σφύριγμα.

Tο πλαίσιο ελευθερίας του διαδικτύου διαφυλάχτηκε από το κράτος (τελικά δεν ήταν πολύ δύσκολο) αλλά κινδυνεύει από τη λειτουργία των μεγάλων επιχειρήσεων.

Στην πραγματικότητα η πληροφορία σε ολόκληρη την ιστορία διανέμετο δωρεάν.

Το σύστημα πνευματικής ιδιοκτησίας έγινε έτσι ένας συμβιβασμός του παραλόγου: Αν και όλοι κατανοούσαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει ιδιοκτησία του πνεύματος, το κράτος προσέφερε την ισχύ του για να δημιουργηθεί το μονοπώλιο ενός πνευματικού έργου.

Οι νόμοι περί πνευματικής ιδιοκτησίας έχουν γίνει μια αναίσχυντη προσοδοθηρία σε βάρος της κοινής μας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Αργά αλλά σταθερά βαδίζουμε προς μια νέα οικονομική οργάνωση της παραγωγής, τουλάχιστον των πνευματικών προϊόντων.

Βαδίζουμε λοιπόν σε ένα ιδιότυπο «σοσιαλισμό της γνώσης», όπου ο καθένας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και θα παίρνει σύμφωνα με τις ανάγκες του;

Το υλικό που συγκεντρώνει το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο είναι πολύτιμο. Τόσο πολύτιμο που πρέπει να εφεύρουμε τρόπους για να χρησιμοποιηθεί, όσο το δυνατόν περισσότερο. Πρέπει να το παραδώσουμε χωρίς εμπόδια στη νέα γενιά.

Αυτή τη στιγμή μαίνεται ένας υπόγειος πόλεμος κατά των χρηστών πνευματικών έργων από αδηφάγες εταιρείες που προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι. Ποινικοποιούν κάθε χρήση πνευματικών έργων, σ’ αυτή τη φάση για να δώσουν το παράδειγμα κι αργότερα για να πληρώνονται.

Η ισορροπία μεταξύ δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και δημόσιας περιουσίας ανατρέπεται προς όφελος των μεσαζόντων εταιριών.

Oι ισχυροί μεσάζοντες της πνευματικής δουλειάς (μιλάμε για τα μεγαθήρια των media διεθνώς) κλέβουν διά της νομοθετικής θέσπισης μονοπωλιακών δικαιωμάτων έργα από τον δημόσιο χώρο.

Τα δικαιώματα ιδιοκτησίας στο πνευματικό έργο των ακτιβιστών είναι μια ανόητη πρακτική, αφού έρχεται σε αντίθεση με τον στόχο τους που είναι η όσο το δυνατόν ευρύτερη διασπορά του μηνύματός τους.