Σχεδόν 90 χρόνια μετά, οι Δημοκρατίες βρίσκονται στο ίδιο σταυροδρόμι. Η Τσεχοσλοβακία λέγεται Ουκρανία, η Σουδητία, Ντονμπάς, οι γερμανόφωνοι πληθυσμοί που ήθελε να προστατεύει ο Χίτλερ έγιναν «ρωσόφωνοι πληθυσμοί» που θέλει να προστατεύσει ο Πούτιν.

Η τοξικότητα που δημιουργούν η ισραηλινή κυβέρνηση και τα ακροδεξιά τρολ της λαμβάνεται από κάποιους ανόητους ως άδεια για να σκοτώσουν.

Ο Έλον Μασκ, αν και πολυάσχολος, ξοδεύει άπειρο χρόνο φτιάχνοντας ή προωθώντας καρικατούρες της αντιπάλου του Τραμπ, Κάμαλα Χάρις.

Η ισχύς του Ισραήλ οφείλεται σε όλα εκείνα που μισούν οι όψιμοι θαυμαστές του. Στην πολυμορφία, στη Δημοκρατία, στην εγγραμματοσύνη του πληθυσμού του.

Οι μύθοι έχουν και μια σκοτεινή πτυχή. Μπορούν να δημιουργήσουν δυσανεξία, διώξεις ακόμη και γενοκτονίες.

Το μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για πολιτικά οφέλη, για να δικαιολογηθούν νέες βαρβαρότητες.

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο αυτή τη στιγμή παράγει αναγκαίο για όλους μας διεθνές δίκαιο. Είναι ο μόνος θεσμός που μπορεί κάπως να περιορίσει τη φρίκη.

Οι δύστυχοι Ιρανοί είδαν μέχρι και βίντεο από παλιές φωτιές στη Χιλή ως… αποτέλεσμα της επίθεσης. Είχαμε, δηλαδή, μια πολεμική επίθεση για εσωτερική κατανάλωση.

Από τα λίγα που μαθαίνουμε για την Γάζα και τα φριχτά που ακούμε από τους ακροδεξιούς εταίρους του Νετανιάχου, όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση.

Κάθε πόλεμος αποκτά τη δική του φρικτή δυναμική. Ακόμη κι αν έχει τις πλέον δικαιολογημένες αφορμές.

Η σύγκρουση στη Γάζα έχει εθνικά χαρακτηριστικά, αλλά είναι και μια μάχη της δημοκρατίας ενάντια στον φασισμό.

παράλογη και χωρίς κανέναν ορατό σκοπό είναι η νέα ισλαμική τρομοκρατία.

Η δημογραφική αλλοίωση της χώρας, από το 1990 και μετά, με τη μαζική μετανάστευση Εβραίων από την πρώην ΕΣΣΔ, έφερε πολιτική αλλοίωση.

Οι δολοφονίες κάποιων νέων ανθρώπων από αστυνομικά όργανα είναι απλώς η θρυαλλίδα που οδηγεί στην καταστροφή, όταν οι κοινωνίες νιώθουν πως δεν έχουν πολιτικό διέξοδο.

Τώρα «όλος ο κόσμος καταγράφει, μεταδίδει και παρακολουθεί» με αποτέλεσμα το βίντεο επαναπροώθησης και εγκατάλειψης μεταναστών στη θάλασσα.

Η κριτική των πεπραγμένων κάθε κυβέρνησης –ακόμη και η κακόπιστη– αναγκάζει τους πολίτες να προβληματιστούν, να αναρωτηθούν πόσο γνήσια είναι η σαγήνη που νιώθουν για κάποιο καθεστώς.

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντοτε σαν φάρσα. Όμως διδάσκει.

Η Δημοκρατία κινδυνεύει παντού και διαρκώς.

Το αποτέλεσμα του Brexit ήταν να φύγουν οι Ευρωπαίοι μετανάστες με ειδικότητες που χρειαζόταν η Βρετανία, αλλά να μη μειωθούν οι διά της Μάγχης παράνομες ροές.

Οι «Πολίτες του Ράιχ» στη Γερμανία και το «πραξικόπημα της Μπιραρίας». Ομοιότητες και διαφορές.