Η επικοινωνιακή διαχείριση όλων των ζητημάτων που κάνει η κυβέρνηση κοστίζει ζωές.

Φτάσαμε να παράγεται στην περιφέρεια πρωτευούσης το 48% του ΑΕΠ, αλλά ουδείς αναρωτήθηκε, «μα και τα data centers θα στηθούν στην Αττική;».

Πόσο υγιές είναι ένα σύστημα που αντί να παίρνει ρίσκα στην παραγωγική οικονομία, εφευρίσκει διαρκώς νέους τρόπους για να αρμέγει τους πελάτες του;

Το πρόβλημα των αντιπολιτευομένων ήταν ότι δεν παρουσίασαν κάποια συγκεκριμένη πρόταση για να συγκριθεί με την, κατά τον κ. Σωκράτη Φάμελλο, «κουταλιά σούπας» των ελαφρύνσεων που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός.

Σε άλλες δυτικές χώρες το ύψος των τραπεζικών προμηθειών δεν απασχολεί τον πρωθυπουργό, ούτε καν τον υπουργό Οικονομικών.

Είναι αληθές ότι «το Δημόσιο χρεοκόπησε τις τράπεζες», αλλά αυτές δεν είναι άμοιρες ευθυνών.

Αν και έχουν αλλάξει δραματικώς οι συνθήκες –έχουμε ενιαία αγορά και συνεπώς αμνοερίφια πάνε κι έρχονται–, δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό οι δομές παραγωγής.

Πόσο κοστίζει σε μεροκάματα, μηχανήματα, υλικά, χαμένες εργατοώρες των εποχούμενων το σκάψιμο και ξανασκάψιμο των δρόμων;

Η πολύ μικρή επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα ανθεί γιατί έχει κίνητρα, συνήθως εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Το πιο ορατό κίνητρο είναι η φοροδιαφυγή.

Πάνε πολλά χρόνια τώρα που όλοι σκάβουν παντού και ασταμάτητα.

Για την φορολογία μερισμάτων η ΝΔ προσπαθεί να μάς μπερδέψει με νούμερα που φέρουν το προσωπείο της κοστολόγησης, αλλά στην ουσία είναι «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο».

Αυτό που πρέπει να μας θορυβήσει είναι το ύψος του χρέους που μεγαλώνει, επειδή σε μια επόμενη διεθνή κρίση θα είμαστε πάλι ευάλωτοι.

Ενα τέτοιο σύστημα παράλληλων και χωρίς εχέγγυα συναλλαγών δουλεύει μόνο τον καλό καιρό κι επομένως η «Δήμητρα» μάλλον πρέπει να μετονομαστεί σε Περσεφόνη.

Εκατοντάδες αδιευκρίνιστου κόστους νομοσχέδια ψηφίστηκαν και αυτή την τετραετία, με τον λογαριασμό να έρχεται στα ραβασάκια της ΑΑΔΕ.

Ακόμη κι αν του χρόνου οι τιμές παραμείνουν απολύτως σταθερές, ο σωρευτικός πληθωρισμός την περίοδο 2021-2022 θα «κλέβει» 15% από το πορτοφόλι μας κάθε χρόνο.

Το πρόβλημα είναι ότι οι επιδοτήσεις, ενισχύσεις, παροχές κ.λπ. πολλάκις υποκαθιστούν μέτρα εκλογίκευσης της οικονομικής λειτουργίας, τα οποία έχουν πολλαπλασιαστικά οφέλη για τους πολίτες και την εθνική οικονομία.

Υπάρχει κι άλλος δρόμος, πέρα από τις οριζόντιες ενεργειακές επιδοτήσεις της κατανάλωσης που υιοθέτησε η κυβέρνηση.

Σε μια Δημοκρατία κάθε πτυχή των λειτουργιών του κράτους πρέπει να είναι δημόσια, έτσι ώστε να ελέγχεται και να κρίνεται.

Το εισόδημα των νομικών προσώπων που λέγονται επιχειρήσεις να φορολογείται με 22,5%, σχεδόν πέντε φορές περισσότερο από το εισόδημα του φυσικού προσώπου που λέγεται επιχειρηματίας (5%).

Τη δύσκολη δεκαετία του 2010 έγιναν μεταρρυθμίσεις που αύξησαν την παραγωγική δυναμική της χώρας. Το ερώτημα είναι αν εκείνο το άλμα είναι μεγαλύτερο από τη φθορά των απανωτών κρίσεων και του εφησυχασμού.