Οι δημοσιογράφοι δεν απονέμουν δικαιοσύνη διά της δημοσιότητας, απλώς πληροφορούν τους πολίτες ότι η δημόσια αρχή που χρηματοδοτούν με τους φόρους τους κατηγορεί κάποιον.

Το «ανελέητο κυνηγητό της είδησης» τροφοδοτείται από τα ίδια τα «θύματα» σε εποχές που ίσως να σκέφτονται μόνο τα πλεονεκτήματα της διασημότητας που επιδιώκουν.

Στην εποχή των κοινωνικών δικτύων εκδημοκρατίστηκε και η οργή. Ολοι άνοιξαν το σακούλι των παλιών δημοσιογραφικών επιθέτων, που ποτέ δεν είχαν κάποιο ενημερωτικό αποτέλεσμα.

Το κλάμα της κ. Ευλαμπίας Ρέβη είναι δεοντολογικό πλημμέλημα σε σχέση με την πλημμύρα των συναισθημάτων που πνίγουν τις ειδήσεις στα τηλεοπτικά δελτία.

Τώρα που τα ΜΜΕ κρύβουν (στους τίτλους) την επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ. για τους δύο πίνακες, τι είναι; «Αντιπετσωμένα»;

Η αντίληψη που θέλει τους δημοσιογράφους να υπηρετούν κάποιον ανώτερο της ενημέρωσης σκοπό.

Εχουν περάσει νόμοι και νόμοι για την προστασία και των κατηγορουμένων και χθες είχαμε κρεμασμένο στα περίπτερα το πρωτοσέλιδο «Φίλη “οχιά” της έλιωσε το πρόσωπο».

Υπάρχει όμως κάτι χειρότερο από το θλιβερό χιούμορ της Athens Voice. Η εκμετάλλευση του θανάτου για πολιτικό κέρδος, κάτι που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια ακριβώς αντίστοιχη περίπτωση.

Όταν όλα μπαίνουν στο μπλέντερ που λέγεται fake news, φτάνουμε σε λάθος συμπεράσματα. Καταλήγουμε σε διαγωνισμό κραυγών ανάμεσα σε κουφούς.

Στις ώριμες αγορές της ενημέρωσης, η αξιοπιστία είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο των ΜΜΕ. Η δημοσιογραφική ιδιότητα αναστέλλεται μόλις κάποιος αναλάβει κάποια θέση σε δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα.

Στη Βουλή για το θέμα της ταυτότητας φύλου έγινε αποκατάσταση και ουχί παραχώρηση δικαιώματος.

Η επίθεση που γίνεται στα ΜΜΕ υπό την ταμπέλα «συστημικά Μέσα» δεν έχει σκοπό να διορθωθούν, αλλά περισσότερο να συμμορφωθούν στις επιταγές μιας αριστερόστροφης αντίληψης και μιας δήθεν «αριστερής» κυβέρνησης.

Τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν πάρα πολλά προβλήματα, που η κρίση απλώς ανέδειξε, και ανάμεσα σε αυτά δεν είναι η φημολογούμενη «συστημικότητά» τους.

Μ​​όνο μία εφημερίδα αναπαρήγαγε –και μάλιστα εικονογραφημένα– τα αποσπάσματα από την ιδιωτική αλληλογραφία του δικαστή του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ο Μπορίς Τζόνσον και άλλοι οπαδοί του Brexit τώρα κάνουν καμπάνια εναντίον της καρικατούρας της Ευρώπης που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Η χαρά του Πειθαρχικού θα ήταν χθες τα περίπτερα της Γηραιάς Αλβιώνας.

Τα ΜΜΕ ως όμηρος αριστερίστικου λαϊκισμού.

Το δόγμα της δημοσιογραφίας ήταν ότι πρέπει να αλλάξει τον κόσμο όχι να τον ενημερώνει.

H πραγματικότητα είναι τόσο σύνθετη που ουδείς μπορεί να προϋπολογίσει τις επιπτώσεις από την δημοσίευση μιας φωτογραφίας.

Κάθε φορά που η φρίκη φτάνει στα δημοσιογραφικά γραφεία ορθώνεται το ερώτημα αν πρέπει να γίνει κτήμα του κοινού.