Το πρόβλημα με τον λαϊκισμό δεν είναι μόνο ότι αδυνατεί να εκπληρώσει όσα υπόσχεται. Είναι ότι απαιτεί όλο και μεγαλύτερη δόση, για να αντισταθμίσει τις διαψευσμένες προσδοκίες.
Το συνέδριο και η εκλογή αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ είναι θέμα που αφορά περισσότερους από εκείνους που θα πάνε στην κάλπη.
Η κριτική των αντιπολιτευόμενων πρέπει να είναι σκληρή, αλλά όχι «ψυχοπονιάρικη»· «του εγκλωβισμένου οδηγού τα ντέρτια λέω, κι όσο τραγουδάω κλαίω».
Στον ΣΥΡΙΖΑ κατάπιαν κοτζάμ Καμμένο. Τη Σώτη βρήκαν να διυλίσουν;
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πιστωθούν την εκλογίκευση μετά το 2015, αλλά πρέπει πρώτα να χρεωθούν την αντιδημοκρατική υστερία του 2010-2015.
Μετά το 2015, το βασικό ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποφασίσει τι θέλει να γίνει.
Η διαμαρτυρία είναι υγεία σε μια δημοκρατία, αρκεί να κατανοήσουν όλοι ότι είναι μέσον και όχι σκοπός πολιτικής ύπαρξης. Οφείλει δε να είναι αναλογική και στα έργα και στα λόγια.
Η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε τα πάντα προκειμένου να χρεοκοπήσει και τυπικώς η χώρα.
«Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται», αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν καν την αίσθηση πως το κόμμα τους βουλιάζει.
Η τοξικότητα του ΣΥΡΙΖΑ ως το πυώδες σπυρί μιας Αριστεράς χωρίς θεωρία και προσανατολισμό, αλλά με προπαγανδιστικά εργαλεία του περασμένου αιώνα.
Το πρόβλημα του κ. Τσίπρα δεν είναι τα lapsus linguae στις συνεντεύξεις και του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι ερμηνείες που κάνουν δημοσιογράφοι και αναλυτές.
Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του κ. Σαββόπουλου δεν ήταν η στάση των «τρολ υπηρεσίας», αλλά ότι σε αυτόν τον χορό της απαξίωσης μπήκαν προβεβλημένα στελέχη της «Προόδου».
Αυτά που «έγιναν και δεν λέγονται» από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο τρόπος που «βγήκαμε από τα μνημόνια», κατά πως καμαρώνει.
Ο «νατουραλιζέ ομογενής» μάλλον πρόκειται για κάποια «εξυπνάδα», από τις πολλές που διακινούνται στο Διαδίκτυο.
Το πρόβλημα των συνεργασιών δεν είναι αριθμητικό. Είναι πολιτικό.
Το απρεπές σύνθημα #ΣΥΡΙΖΑ_βιαστές θα υπάρχει προσεχώς στις οθόνες μας.
Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έμαθε από τα λάθη του.
Oι προγραφές στην ανάρτηση του κ. Πολάκη θέτουν ένα ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ, τους (έστω λίγους) ευπρεπείς συντρόφους του και προπαντός τον κ. Αλέξη Τσίπρα.
Υπάρχει στρατηγική που να αιτιολογεί, π.χ., την αποχή του ΣΥΡΙΖΑ από τις ψηφοφορίες της Βουλής;
Το «να τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες» της περιόδου 2010-2019 είχε τεράστια επιτυχία. Πολλοί από εκείνους που είχαν τότε τρομοκρατηθεί, ακούνε σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και τρέχουν μακριά.
