Πρέπει να αξιολογήσουμε ως θετικό το γεγονός ότι έστω ένα μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου αποφάσισε να «ξεστραβωθεί».

Είναι άλλο η πολιτική κριτική και η πιθανή απόδοση ποινικών ευθυνών για το μπάζωμα στα Τέμπη χωρίς να ακολουθηθούν πρωτόκολλα και άδεια της Δικαιοσύνης και άλλο η ιαχή περί «δολοφονίας 57 ανθρώπων».

Οι περισσότεροι, μάλλον, είδαν την «Πρώτη Φορά» κάτι σαν αγορά λαχείου, με την ελπίδα ότι θα πιάσουν τουλάχιστον τον λήγοντα.

Το βασικό πρόβλημα της Αριστεράς σήμερα είναι ότι κέρδισε τις μάχες των λέξεων, αλλά έχασε τον πόλεμο των αφηγημάτων.

Αβυσσος η ψυχή των Γερμανών, όταν μάλιστα έχουν μεγαλώσει στη γνωστή «Λαοκρατική Δημοκρατία».

Δεν μπορεί ένα κόμμα να πανηγυρίζει και για την αντιμνημονιακή του φρενίτιδα και για το μνημόνιο που επιτυχώς εφάρμοσε.

Είναι εντυπωσιακό, αλλά τώρα που ο καπιταλισμός αγκομαχά, η Αριστερά τα πάει χειρότερα.

Που βρήκε 200.000 νεκρούς στην Γάζα ο κ. Παύλος Πολάκης;

Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φεύγουν από το κόμμα, αλλά παραμένουν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα!

Τα ανεμομαζώματα των εσωκομματικών διαδικασιών έγιναν γρήγορα ανεμοσκορπίσματα. Ο κ. Κασσελάκης δεν είχε την πολιτική και την κομματική εμπειρία για να διαχειριστεί τα κέρδη.

Το βασικότερο πρόβλημα, όμως, είναι τι θα εκφράσει ο ΣΥΣΥΑ, ο ΣΥΣΥΓΧΑ, ή όπως αλλιώς πλάσει το όνομα του κόμματος η λαϊκή μούσα.

Πήξαμε στους πολυπράγμονες πολιτικούς, που «όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν» για ένα πουκάμισο αδειανό, ένα καλό αποτέλεσμα σε κάποια Κεντρική Επιτροπή.

Το κόμμα αυτό δεν μεγάλωσε με οράματα. Εχτισε πανωσήκωμα με γινάτια –«ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».

Για να φτουρήσουν οι συνεργασίες πρέπει να προσβλέπουν σε κάτι παραπάνω από την ελπίδα της ήττας της Ν.Δ. ή το σύνθημα «να φύγει ο Μητσοτάκης».

Οποιος διοικεί επαρκώς, το πρώτο πράγμα που θα κάνει μόλις αναλάβει δημόσια θέση είναι να καλέσει τον νομικό σύμβουλό του για να μάθει τις υποχρεώσεις του.

Η επιτυχία του κ. Κασσελάκη αναδεικνύει το ανερμάτιστο του χώρου και το ανερμάτιστο είναι το βασικό του πρόβλημα.

H αξιωματική αντιπολίτευση πλέον παράγει ανοησίες, χοντροκοπιές, δικαιολογίες και γκρίνια γι’ αυτές.

Ενώ με τους άλλους πολιτικούς ψάχνουμε ματαίως το «πόθεν», για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουμε ούτε καν το «έσχες».

Η «υπεράσπιση των δικαιωμάτων» των πολιτών μεταμορφώθηκε από τη νέα Αριστερά σε «αποποίηση κάθε ευθύνης».

Μπορε να υπάρχουν περίεργες λαδιές για τη διαβόητη «τηλεδιοίκηση», που θα αποκαλυφθούν σκαλίζοντας –έστω με λάθος σκεπτικό– το θέμα.