Πότε ακριβώς αποκτούν την κυριότητα του χαρτοφυλακίου τους; Ετσι, για να ξέρουμε κι εμείς για πόσο χρονικό διάστημα πρέπει να προσέχουμε.

Το αμάρτημα της κυβέρνησης είναι ότι υπερπροπαγάνδισε τις αρετές του συγκεντρωτισμού.

Το συγκεντρωτικό κράτος έχει πολλά οφέλη σε εκείνους που το διαχειρίζονται. Αλλά μόνο όταν όλα πάνε καλά.

H ψευδαίσθηση περί «ισχυρής/άτρωτης/ικανής να αντιμετωπίσει κάθε αναποδιά Ελλάδας» εκδικείται τους παραγωγούς της.

«Οποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες», λένε στα χωριά και, συνεπώς, δεν μπορεί τα καλά να γίνονται «με εντολή του πρωθυπουργού/υπουργού» και στα άσχημα μην τον είδατε τον Παναή.

Η κυβέρνηση, για να δείξει ότι κάτι κάνει, προαναγγέλλει την αυστηροποίηση των ποινών και αυτό δεν είναι καν το χειρότερο.

Κάποιος κυβερνητικός σκέφτηκε: αφού το επικοινωνιακό τερτίπι, με τις «αυστηροποιήσεις των ποινών», έπιασε τόσες φορές, γιατί να μην το επαναλάβουμε;

Τα «μικρά κι ευέλικτα σχήματα» μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, μαζί με το αίτημα της προηγούμενης δεκαετίας για εξοικονόμηση πόρων κατά την πολιτική λειτουργία.

Εάν η Ν.Δ. ήταν ακροδεξιό κόμμα, τότε τα κόμματα της εμφανούς Ακροδεξιάς θα έπρεπε να χάνουν δυνάμεις, αντί να διογκώνονται.

Τους τελευταίους μήνες βρέχει τροπολογίες στη Βουλή. Χαρίζονται χρέη, οικόπεδα και επιδόματα. Οποιος υπουργός περνάει από τη Βουλή κάτι «βελτιώνει».

Είδηση έπρεπε να είναι τα λόγια και ουχί η σιωπή του κ. Καραμανλή…

Το μόνο διαφορετικό στοιχείο είναι πως ο κ. Καραμανλής μίλησε ύστερα από 12 χρόνια αφωνίας, ενώ ο κ. Σαμαράς επαναλαμβάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα ότι κάποιοι θέλουν «να μας σύρουν στις Πρέσπες του Αιγαίου. Αυτό μπορούμε να το αποτρέψουμε».

Το καλύτερο που μπορεί να πει κάποιος διαβάζοντας το κείμενο της ομιλίας του κ. Σαμαρά είναι ότι πως όσα είπε δεν έχουν συνοχή.

Το επιχείρημα της κυβέρνησης «ναι, αλλά κι εσείς βασανίζατε τους δανειολήπτες…» δεν έχει κάποια βαρύτητα.

Μια χώρα χωρίς φίλτρα, χωρίς μηχανισμούς στάθμισης κι ελέγχου των εξουσιών, είναι σαν νταλίκα σε κατήφορο με τα φρένα σπασμένα.

Δεν ζούµε σε χούντα, αν µπορούµε δημοσίως να καταγγείλουμε ότι «ζούμε σε χούντα».

Η «νόμιμη επισύνδεση» του τηλεφώνου του κ. Νίκου Ανδρουλάκη ανάγκασε τον πρωθυπουργό να απαρνηθεί το ένα σκέλος του δίπτυχου στο οποίο βάσισε την πολιτική του κυριαρχία. 

Μέχρι πού φτάνει η κολακεία του λαού, δηλαδή πόσο νερό πρέπει να βάλει στο κρασί του ένας πολιτικός για να μη χάσει ψήφους;

Η Νέα Δημοκρατία δεν πρέπει να γίνει Ποτάμι. Αλλά σάμπως μπορεί;

Το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό στη Νέα Δημοκρατία είναι ότι χρεοκόπησε τη χώρα τη διετία 2007-2009.