Πόσο περισσότερους ανθρώπους, πόσο περισσότερα μέσα μεταφοράς, πόσο περισσότερες δομές εστίασης, άθλησης, αναψυχής κ.ά. μπορεί ακόμη να αντέξει η Αττική;
Ρηγματώσεις, πλημμύρες συνέβαιναν πάντα, αλλά σε μέρη που δεν ένοιαζαν κανέναν. Τώρα, παντού υπάρχει κάποιος οικισμός, μερικά εξοχικά, αγροκτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις και μελίσσια και ανεμογεννήτριες στα κορφοβούνια.
Σε μια χώρα χωρίς δασικούς χάρτες όλη η Ελλάδα θα πληρώνει στους δασολόγους, δασοπόνους και λοιπές ευπαθείς ομάδες για έκδοση πιστοποιητικών …πυροπροστασίας.
«Η αγροτική χρήση ανέρχεται στο 86% του προσφερόμενου νερού στην Ελλάδα (η οικιακή στο 11% και η βιομηχανική στο 3%). Από αυτό το σύνολο του 86%, η Θεσσαλία αποσπά τη μερίδα του λέοντος, το 25% της αγροτικής και το 21,7% της συνολικής ζήτησης».
Αν είναι να καταστρέψουμε όλο το υπέροχο ελληνικό τοπίο και να πληρώνουμε ακριβά το ρεύμα, μήπως είναι προτιμότερο να το εισάγουμε;
Ενα σοβαρό κράτος πρώτα θα ξεκινούσε από τις υποδομές, δηλαδή το δίκτυο, και μετά θα μοίραζε λεφτά για φωτοβολταϊκά «στο χωράφι», «στις στέγες» και στα… δένδρα.
Ένα εξώδικο του ΑΔΜΗΕ για τις πυρκαγιές και η απάντηση.
