Κάθε Μέσο έχει τη γραμματική του κι εμείς τώρα ανιχνεύουμε τα χαρακτηριστικά της νέας εποχής.
Υπάρχει πρόβλημα με τα fake news σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά αυτό δεν οφείλεται στη φύση των νέων Μέσων.
Το θέμα εδώ είναι η διογκούμενη εξάρτηση των παραδοσιακών ΜΜΕ από τα social media.
Η μεγαλύτερη χρήση των νέων τεχνολογικών εργαλείων γνώσης δεν έλυσε τα παλιά προβλήματα της άγνοιας.
Από την εποχή που τα ΜΜΕ ανακάλυψαν το χρυσωρυχείο που λέγεται ιατρικό ρεπορτάζ, τα νεύρα των υποχόνδριων έχουν σπάσει.
Παρατηρητήριο των ΜΜΕ υπάρχει. Δημιουργήθηκε άτυπα, δίχως εγκαίνια και χωρίς μεγαλόστομες κουβέντες. Είναι διάχυτο στην «μπλογκόσφαιρα».
Πως ένα αναμνηστικό έγινε Βραβείο Νομπέλ, με αποτέλεσμα να σημαιοστολιστεί η χώρα, να γίνουν τελετές στο Μαξίμου και να βγάζει λόγους ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Tα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης λατρεύουν την εσχατολογία. Δώσ’ τους ένα τέλος και παρ’ τους την (οκτάστηλη) ψυχή τους.
Το διαδίκτυο, όπως και η παγκοσμιοποίηση, ξεφεύγει από το πλαίσιο ανάλυσης των παραδοσιακών δομών που συνηθίσαμε μέχρι σήμερα. Είναι άναρχο, γιατί έτσι φτιάχτηκε. Είναι ανώνυμο γιατί έτσι πρέπει.
Μήπως επιστήμονες και εφημερίδες βάλθηκαν να μας τρελάνουν; Οχι. Το πρόβλημα βρίσκεται στη στατιστική και σε όλες τις ουσιαστικές λεπτομέρειες των ερευνών, που στις εφημερίδες δεν χωράνε να δημοσιευτούν.
Χιλιάδες δικτυακοί ιστότοποι φιλοξενούν συζητήσεις για όσα δημοσιοποιούν καθημερινά τα ΜΜΕ. Η είδηση για οποιαδήποτε ανακρίβεια εξαπλώνεται ταχύτατα.
Η τεχνολογία είναι βολική, αλλά όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και λιγότερο χρήσιμη στις τοπικές εφημερίδες. Μπορεί αν μετατραπεί σε αγωγό προπαγάνδας.
Πως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φτιάχνουν «φραπελιά», αλλά διαστρεβλώνουν και σοβαρές επιστημονικές ανακαλύψεις
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι μεν καθρέφτης της πραγματικότητας, αλλά αντίστροφος. Υπερπροβάλλουν το σπάνιο και αποσιωπούν το κανονικό.
The crisis of the press is not a crisis of the reader nor of society.
Στον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ο κινηματογράφος. Στον Δεύτερο το ραδιόφωνο. Στο Bιετνάμ η τηλεόραση. Σήμερα ο σταρ της δημοσιογραφικής τεχνολογίας είναι το δορυφορικό βιντεόφωνο
Ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1998. Το 2000 έσπασε το ρεκόρ διαφημίσεων που είχε ποτέ έντυπο στην ιστορία: 7.558 σελίδες. Τον Αύγουστο του 2001 έκλεισε. Το εβδομαδιαίο περιοδικό Industry Standard ήταν η χάρτινη εκδοχή της ηλεκτρονικής φούσκας που συνεπήρε για δύο χρόνια τον κόσμο.
Suck και Feed e-magazines: Δύο από τα μακροβιότερα περιοδικά του διαδικτύου ανακοίνωσαν ότι παγώνουν για ένα διάστημα την έκδοσή τους, που είναι η πολιτικώς ορθή έκφραση του «βάζω λουκέτο».
Τα περισσότερα μεγάλα περιοδικά ευχαρίστως θα σας έστελναν το προϊόν τους δωρεάν, αν είχαν κάποιο τρόπο να γνωρίζουν (και να πείσουν τους διαφημιστές) ότι θα το διαβάζατε…
Ο καθηγητής Cass R. Sunstein ισχυρίζεται ότι το internet και ειδικά οι υπηρεσίες κατά παραγγελία ειδήσεων συρρικνώνει την αντίληψη των χρηστών.
