Οι πλειοψηφίες αποφασίζουν τη δημόσια εικόνα των οικιστικών συνόλων.
Για ποιο λόγο δεν έκαναν το αγροτικό τους οι γιατροί που «εισήχθησαν μέχρι και το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009» και τώρα δεν θα το κάνουν όσοι μπήκαν μέχρι και το 2012-2013;
Από τη μία, διαφαίνεται η ολοκλήρωση της προ κρίσης κανονικότητας, με το ΠΑΣΟΚ να επαναδιεκδικεί τον ρόλο του δεύτερου πόλου. Από την άλλη, υπάρχουν τα διαλυτικά στοιχεία του πολιτικού συστήματος.
Βγάζουν καλύτερες αποφάσεις τα κονκλάβια των σοφών ενός κόμματος ή υπάρχει κάποια σοφία του πλήθους;
Οι «σελέμπριτι» γενικώς δεν μπορούν να αξιώνουν «προστασία του ιδιωτικού τους βίου», όταν οι ίδιοι τον χρησιμοποιούν για ίδιον όφελος.
Υπάρχει ένας απλός τρόπος να σταματήσει η συζήτηση για τον/την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μη στεναχωριέται τζάμπα ο πρωθυπουργός…
«Το πώς γίνεται η αντιπολίτευση στη χώρα» το εμπεδώσαμε. Για το πώς γίνεται η ενημέρωση πρέπει να κουβεντιάσουμε.
Η σχέση τηλεόρασης – πολιτικής είναι άρρωστη, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε με τις θεωρίες συνωμοσίας που κατά καιρούς φτιάχνει.
Η αλήθεια είναι ότι δεν γίναμε σοφότεροι από το ντιμπέιτ. Δυστυχώς, η σοφία δεν εδρεύει στην τηλεόραση.
Στα debates, ποιος είναι ο προσκαλών και ποιος ο προσκεκλημένος; Το ερώτημα έχει να κάνει με το ποιος ορίζει τους κανόνες του παιγνιδιού.
Το «κουτσομπολιτικό» ρεπορτάζ δεν διευκρίνισε αν ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Τσίπρας κάθισαν δίπλα ή απέναντι; Κοιτάχτηκαν ή έριξαν τα μάτια χαμηλά;
Ουδείς ασχολείται με όποια σοβαρά που λένε οι πολιτικοί, όλοι επικεντρώνονται στα εξωφρενικά. Αυτό υποβαθμίζει τον δημόσιο διάλογο και την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού.
Το χειρότερο με τα fake news για τα ΜΜΕ, που διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι βασίζονται σε πραγματικές, αλλά χρόνιες παθογένειες και του κράτους και της εγχώριας βιοτεχνίας της ενημέρωσης.
Το στερεότυπο που έχτισε ο ΣΥΡΙΖΑ για να εξηγήσει την καχεκτικότητά του: το κόμμα τα κάνει όλα καλά, αλλά τα «συστημικά ΜΜΕ» δεν το δείχνουν.
Όλες οι κυβερνήσεις θέλησαν να επηρεάσουν, να ενισχύσουν, να διαβάλουν τα ΜΜΕ. Καμιά δεν δεν προσπάθησε να τα ελέγξει σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιον τρόπο, όσο και όπως η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ο ιδιότυπος, διά της λάσπης, εκβιασμός που συνεχίζει να κάνει στους δημοσιογράφους το «σύστημα Κουμουνδούρου».
Μάλλον δώσαμε υπερβολική σημασία στους υποκριτές που δείχνουν σε διαφημιστικό σποτ δημοσιογράφους να αρπάζουν πενηντάρικα στον αέρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλωσε τρώγοντας τις σάρκες της Δημοκρατίας.
Πρέπει να ζούμε τον μεγαλύτερο συνασπισμό «αφεντικών» στην παγκόσμια ιστορία, ο οποίος φτιάχτηκε μόνο και μόνο για να μη μάθει ο λαός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράζει λεφτά που δεν έχει.
Το ντιμπέιτ, που δεν θα γίνει, ήταν ίσως το τελευταίο απομεινάρι εκείνων των μηχανισμών της μαζικής κοινωνίας που δημιουργούσαν την κοινή πολιτική εμπειρία.
