Ποια θα ήταν η εναλλακτική για την Λεπέν; Να αθωωθεί επειδή είναι πολιτικός; Να πέσει στα μαλακά λόγω πρότερου ακροδεξιού βίου;
Ενα από τα χαρακτηριστικά των κοινωνικών δικτύων είναι ότι οξύνουν την ευαισθησία της κοινότητας για πολύ πεζούς λόγους.
Δεν έχουμε συγκεκριμένη απάντηση πώς η λογική μπορεί να αντιμετωπίσει το παράλογο.
Το μέλλον δεν είναι κάτι που απλώς έρχεται. Σε μεγάλο βαθμό το διαμορφώνουμε.
Κανένας άνθρωπος, κανένας οργανισμός, κανένα κράτος δεν μπορεί να προετοιμαστεί για κάθε ενδεχόμενο. Ακόμη κι αν μπορούσε, θα ήταν πολύ ακριβό.
Οι ασαφείς προφητείες είναι ως επί το πλείστον εκφοβιστικές, έτσι ώστε να έχουν πέραση.
Η απόφαση για τις αμβλώσεις στις ΗΠΑ είναι ένα σαφές πλήγμα για τα δικαιώματα των γυναικών, αλλά και μια απειλή για τα δικαιώματα όλων.
Διά του ψεύτικου πολέμου και του ανύπαρκτου διχασμού στο θέμα Τζόκοβιτς, όπως και με την υπερπροβολή των ψεκασμένων, δημιουργείται η ψευδής εντύπωση πως υπάρχουν δύο ισομεγέθη μέτωπα στην κοινωνία διεθνώς.
Κάθε πανδημία είναι δύσκολη για το σύνολο της ανθρωπότητας και έχει βαρύ κόστος. Για τούτη εδώ, όμως, υπάρχουν και κάποιοι λόγοι αισιοδοξίας.
T.S. Eliot: «Πού είναι η σοφία που χάσαμε στη γνώση; Πού είναι η γνώση που χάσαμε στην πληροφορία;»
Μπορεί κάποιοι από τους λαϊκιστές –έχει πολλούς από δαύτους κι εκεί πάνω– να διαμορφώσουν καταλλήλως το ερώτημα…
Η μόνη λογική απάντηση είναι «γρήγορη διάγνωση, έγκαιρη αντιμετώπιση», να παρεμβαίνει ταχύτατα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, όπου υπάρχει υποψία επιδημίας, και να σταματάει το κακό πριν εξαπλωθεί.
Η νεωτερικότητα, που ολόκληρο τον 20ό αιώνα ήταν υπόσχεση, τώρα φαντάζει απειλή.
Ενώ ο κόσμος προοδεύει ταχύτατα, οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο απαισιόδοξοι. Αυτό οφείλεται και στη διανόηση: «Οσο πιο προοδευτικός θεωρείται ένας διανοούμενος τόσο περισσότερο μισεί την πρόοδο».
Θα ήταν διαφορετική η ζωή του Στίβεν Χόκινγκ αν δεν είχε γεννηθεί στη Βρετανία του ρωμαλέου μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους.
Το σκηνικό στην Αβάνα ήταν σουρεαλιστικό και όχι μόνο λόγω των δικτατόρων…
Είναι πολλά τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο εμείς είμαστε κολλημένοι στον εθνικό επαρχιωτισμό μας.
Δεν ηττήθηκε η Κύπρος στις διαπραγματεύσεις, όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Ηττήθηκε η αντίληψη του τσάμπα τσαμπουκά, που πουλούσαν διάφοροι με το εκλογικό αζημίωτο.
Οι πρώτοι που σκέφτηκαν ότι η βία είναι ατελέσφορη, αν και δεν το κατάλαβαν, έκαναν ίσως το μεγαλύτερο άλμα στην ανθρώπινη σκέψη.
Οι ταραχές που βλέπουμε συχνά πυκνά στα υποβαθμισμένα προάστια των δυτικών πρωτευουσών οφείλονται σε μια διάχυτη δυσαρέσκεια όσων νιώθουν αποκλεισμένοι από το μέλλον.
