Στα δικά μας στρατιωτικά νοσοκομεία γίνεται ό,τι και με τα 140(!) του ΕΣΥ. Πολλά κτίρια, λίγοι γιατροί, διασπορά με συνακόλουθη σπατάλη πόρων.

Ένα ορθολογικό φορολογικό σύστημα με αναπτυξιακούς στόχους θα φορολογούσε με πολύ χαμηλό συντελεστή τα κέρδη των επιχειρήσεων και για λόγους δικαιοσύνης θα φορολογούσε με τον ίδιο τρόπο τα εισοδήματα φυσικών προσώπων.

Η μεγάλη σαπίλα στην αστυνομία, που διαρκώς ανατροφοδοτείται από την ατιμωρησία των οργάνων, είναι καταστροφική.

Η Ελλάδα έχει μία μονάδα περισσότερο ΦΠΑ (21,9%) από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (20,8%), αλλά ένδεκα μονάδες περισσότερο στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (21,4% εδώ, με 10,8% μ.ό. ΟΟΣΑ). Το τελευταίο είναι ορατό στα βενζινάδικα.

Το πανηγύρι με τους 120+600 κωδικούς δείχνει ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί η αγορά, αλλά χρειάζεται η παρέμβαση του κράτους (με το καλό ή με το άγριο) για να πέσουν οι τιμές.

Ρυθμίσεις, τροπολογίες, εξαιρέσεις φτιάχνουν μια φορολογική πολιτική που χάνει ο λογιστής τη λογική και το κράτος τα εισοδήματα.

Όταν ο συνήθης παραλογισμός του Δημοσίου γίνεται ψηφιακός, δεν υπάρχει ούτε η σωτηρία του καλόπιστου δημόσιου λειτουργού.

Το κράτος πρέπει επιτέλους να γίνει επιτελικό. Να αφήσει τους δήμους να κάνουν τη δουλειά τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Αυξάνεται ο όγκος των χαρτιών που δεν μπορεί να δει ο υπουργός και μεγαλώνει η αλυσίδα διοίκησης του κράτους, κάτι που σημαίνει ότι αυξάνεται η πιθανότητα κάπου, κάτι να πάει στραβά.

Μια (ακόμη) παράλογη γραφειοκρατική ιστορία επιδοτήσεων.

Η δημόσια διοίκηση –σε όλα τα επίπεδα– δεν εξηγεί, δεν πληροφορεί τους υπηκόους της· τουρκιστί: ραγιάδες.

Η άρρωστη σχέση του κεντρικού κράτους-πατερούλη, που όλα τα σφάζει, όλα τα ρυθμίζει, όλα τα τακτοποιεί και χαρίζει χρέη, πρέπει να διαρραγεί.

Για τα χωράφια τους συζητάνε στις κρατικές επιτροπές κι έχουν «εσωτερικά έγγραφα» και δεν επιτρέπουν στους πολίτες να μάθουν πως αποφασίζουν;

Οι μύθοι έχουν και μια σκοτεινή πτυχή. Μπορούν να δημιουργήσουν δυσανεξία, διώξεις ακόμη και γενοκτονίες.

Αν και έχουν αλλάξει δραματικώς οι συνθήκες –έχουμε ενιαία αγορά και συνεπώς αμνοερίφια πάνε κι έρχονται–, δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό οι δομές παραγωγής.

Τα οικονομικά ενός νοικοκυριού απειλούνται από την … αγορά ενέργειας στην Ουγγαρία, από τις διαθέσεις του Πούτιν, την ευστοχία των Χούθι, την ξηρασία στον Αμαζόνιο κ.ά.

Οι πράξεις των δημοσίων αρχών –είτε είναι ποινικές διώξεις είτε διοικητικά πρόστιμα– είναι δημόσιες πράξεις! Οι πολίτες πρέπει να τις μαθαίνουν για να μπορούν και να τις κρίνουν.

Ερασιτεχνικές πολιτικές που αυξάνουν την γραφειοκρατία και στο βάθος «ηλεκτρονικές πλατφόρμες». Ξανά και ξανά.

Εχουμε και εγχώρια όργανα για να καταπολεμήσουν τις αθέμιτες πρακτικές στην αγορά.

Με δεδομένη την ανάδυση της ξεχασμένης διαπλοκής, πρέπει να θυμηθούμε και τους κανόνες της.