Οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη ρίχνουν τον σανό της αυστηροποίησης στα κανάλια, για να ‘χουμε να λέμε μπας και ξεχάσουμε το έλλειμμα σχεδίου.

Αν δεν ξεριζωθεί η αντίληψη ότι «η βία είναι λύση», θα εκπλησσόμαστε από το φαινόμενο, που θα παίρνει διαρκώς νέες μορφές.

Η διαφορά των δημόσιων και των κρατικών Λυκείων.

Είναι ανησυχητικό ότι χρειάζεται απόφαση σε ανώτατο επίπεδο για να αντιληφθούν οι γονείς, οι καθηγητές κ.ά. ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν πρέπει να είναι μέσα στις τάξεις.

Το μπάχαλο με την Επιτροπή για την ελληνική ταινία που θα πάει στα Όσκαρ.

Η χαρά από τη γελοιότητα απέχει μόνο μια στιγμή, το ίδιο και το γλέντι από το κιτς.

Αυτοί που επικαλούνται τη βιολογία για να αρθρώσουν το αφήγημα της «αντρογυναίκας», έχουν τη χείριστη σχέση με την επιστήμη.

Υπάρχουν παγιωμένες αντιλήψεις για «λευκές» και «μαύρες» θέσεις εργασίας, για την «αρμόζουσα» θέση των λευκών και μαύρων, των ανδρών και γυναικών, των ετεροφυλόφιλων και των ομοφυλόφιλων και πάει λέγοντας.

Το κυβερνητικό αφήγημα για τις υποκλοπές λέει ότι στη χώρα επικρατεί το «μπάτε, υποκλοπείς αλέστε», ενώ το πόρισμα του Αρείου Πάγου συμπληρώνει «κι αλεστικά μη δώστε».

Στο πόρισμα για τις υποκλοπές εκπλήσσουν τα μαθηματικά που χρησιμοποιούνται για να τεκμηριωθεί το συμπέρασμα.

Αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι αντιδράσεις σε αυτό το διάτρητο πόρισμα υπονομεύουν το κύρος της Δικαιοσύνης, πού να δουν τα λαϊκά πορίσματα που θα βγουν τον Αύγουστο παρά θίν’ αλός.

Το πολίτευμα δεν διαβρώνεται επειδή οι πολίτες, τα κόμματα, οι φορείς δεν ακολουθούν τις υπουργικές διδαχές, αλλά από τις αντιδημοκρατικές πράξεις των κυβερνώντων.

Θα ενσωματώσουμε τους κώδικες επικοινωνίας των νέων για να διδάξουμε τις παλιές διαχρονικές αξίες, ή θα παραμείνουμε σε στείρο κλασικισμό, που μπορεί να λέει τα ομορφότερα πράγματα του κόσμου, αλλά ουδείς μικρότερος των σαράντα ετών τα κατανοεί;

Πώς ακριβώς θίγεται το θρησκευτικό συναίσθημα –και δη των ορθοδόξων– για μια ψεύτικη απεικόνιση ενός συμβάντος που αναφέρεται με πολλές αντιφάσεις στα Ευαγγέλια;

Αν σε μια πολύκροτη δίκη, την οποία παρακολουθεί όλος ο (εκτός Ελλάδος) κόσμος, χάνονται πολύτιμα στοιχεία διότι κάπου, κάποτε, κάποιος δημόσιος υπάλληλος πίεσε ένα συρραπτικό, τι ακριβώς γίνεται σε άλλες (ήσσονος για τη δημόσια προσοχή) δίκες;

Το περιλάλητο «κοινό περί δικαίου αίσθημα» αφυπνίζεται μόνον αν τηρηθεί η νομιμότητα και δεν προκύψει προφυλάκιση ως «προκαταβολή ποινής».

Η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία ελέγχονται από τη δικαστική. Η Δικαιοσύνη από ποιον θα ελεγχθεί;

Η επιρροή διά του «κοινού περί δικαίου αισθήματος» στην Δικαιοσύνη δεν μπαίνει στον ίδιο τορβά με την παρέμβαση πολιτικών ή οικονομικών παραγόντων.

Η αλαζονεία δεν σταματά στην κορυφή, αλλά κατρακυλά κατά κάποιον τρόπο σε ολόκληρο το οικοδόμημα του κρατικού μηχανισμού.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον ανησυχούσε για τα δεινά που επιφέρουν οι νόμοι όταν εφαρμόζονται λάθος. Στη δική μας περίπτωση, πρέπει να ανησυχούμε για το βραχύ διάστημα που εφαρμόζονται· είτε σωστά είτε λάθος.