Ο Νέος Οικοδομικός Κανονισμός ψηφίστηκε το 2012 και τώρα γίνεται χαμός με τα ύψη των πολυκατοικιών.
Σε μια εποχή που όλοι λένε πόσο κρίσιμες είναι αυτές οι εκλογές για την Ευρώπη, οι Ελληνες πολίτες θα εκπροσωπούνται από περσόνες του θεάματος.
«Μπορούν τα θεσμικά αντίβαρα της εκτελεστικής εξουσίας να εγγυηθούν την καλή λειτουργία της Δημοκρατίας;». Εδώ, δυστυχώς, η απάντηση δεν είναι κατηγορηματικώς καταφατική.
Η μαζική συμμετοχή στα κοινά, μόνο δια της πολιτικής, πρέπει να μας προβληματίσει.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υφίσταται αυτός ο καθοριστικός για τη διαφάνεια ανταγωνισμός των εξουσιών.
Με το συνέδριο για τη Μεταπολίτευση, σαν να έγινε το πρώτο βήμα για τη συμφιλίωση της χώρας με την αλήθεια.
Η ελληνική πραγματικότητα μετά το δέμα-βόμβα που «μυστηριωδώς» εμφανίστηκε στο Εφετείο Θεσσαλονίκης και, ευτυχώς, έγινε αντιληπτή πριν σκάσει.
Με τόσα βήματα που έχουμε κάνει, σε τόσους τομείς, πού ακριβώς βρισκόμαστε;
Η κυβέρνηση όφειλε να εξηγήσει γιατί προέκρινε την ενιαία λίστα, η οποία πριμοδοτεί τους εγχώριους σελέμπριτι εις βάρος της ποιότητας της εκπροσώπησης στο Ευρωκοινοβούλιο.
Βλέπουμε σκουπίδια που παλιότερα δεν υπήρχαν· σύμφωνοι: λίγα και μικρά. Υπάρχει και η εξάπλωση της ιλαράς των πόλεων, δηλαδή των tags
Κυκλοφορούν µισές αλήθειες και πολλές εξυπνάδες σχετικώς με τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Τέτοια µπερδέµατα έχουμε να δούμε από το 1952, τότε που ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν υποψήφιος βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου.
Η παρανομία έχει γίνει κανόνας και αυτό έχει επιπτώσεις και στην ποιότητα της νομοθέτησης και στην εκπαιδευτική λειτουργία της δημοκρατικής διαδικασίας, που οι κυβερνήσεις έπρεπε πρώτες να ασκούν
Υπάρχει πρόβλημα με την εργασία βουλευτών, πέρα από το γεγονός ότι έχουν ήδη μια δουλειά πλήρους απασχόλησης στη Βουλή.
Οι αυτοδιοικητικοί, όντες πολιτικοί, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι η επανεκλογή τους.
Οι προδιαγραφές ασφαλείας είναι ψιλά γράμματα για άρχοντες και αρχομένους.
Οταν υπάλληλοι της ΕΥΠ ή ιδιωτικών ενώσεων περιγελούν τις ερωτήσεις των εκπροσώπων του ελληνικού λαού, το θέμα δεν είναι μόνο ηθικό.
Ποια ναυτοσύνη και εκπαίδευση επιτρέπει εκατοντάδες πλοία (φανταζόμαστε όλα) να αποπλέουν με χαμηλωμένο τον καταπέλτη;
Στο μόνο που αριστεύει αυτή η κυβέρνηση είναι η επικοινωνία, μέρος της οποίας είναι οι διαρκείς εξαγγελίες και η νομοθέτηση στο γόνατο αυστηρότερων ποινών.
Το ερωτηματικό «;» δεν είναι απλώς σημείο στίξης, αλλά και δείκτης υγείας μιας Δημοκρατίας. Οσο περισσότερα ερωτήματα διατυπώνονται για ένα συμβάν, ακόμη και για κάτι που βλέπουμε με τα μάτια μας, τόσο καλύτερα λειτουργεί το πολίτευμα.
