Το κράτος πρέπει επιτέλους να γίνει επιτελικό. Να αφήσει τους δήμους να κάνουν τη δουλειά τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Αυξάνεται ο όγκος των χαρτιών που δεν μπορεί να δει ο υπουργός και μεγαλώνει η αλυσίδα διοίκησης του κράτους, κάτι που σημαίνει ότι αυξάνεται η πιθανότητα κάπου, κάτι να πάει στραβά.

Μια (ακόμη) παράλογη γραφειοκρατική ιστορία επιδοτήσεων.

Η δημόσια διοίκηση –σε όλα τα επίπεδα– δεν εξηγεί, δεν πληροφορεί τους υπηκόους της· τουρκιστί: ραγιάδες.

Η άρρωστη σχέση του κεντρικού κράτους-πατερούλη, που όλα τα σφάζει, όλα τα ρυθμίζει, όλα τα τακτοποιεί και χαρίζει χρέη, πρέπει να διαρραγεί.

Οι πράξεις των δημοσίων αρχών –είτε είναι ποινικές διώξεις είτε διοικητικά πρόστιμα– είναι δημόσιες πράξεις! Οι πολίτες πρέπει να τις μαθαίνουν για να μπορούν και να τις κρίνουν.

Ερασιτεχνικές πολιτικές που αυξάνουν την γραφειοκρατία και στο βάθος «ηλεκτρονικές πλατφόρμες». Ξανά και ξανά.

Στην ψηφιακή εποχή, η έννοια του «σβήνω για να γράψω» δεν υπάρχει πουθενά. Εδώ πάλι σβήνονται και ξαναγράφονται τα πάντα.

Στο Δημόσιο, ακόμη και τα πιο λογικά, όταν δεν προβλέπονται ρητώς, απαγορεύονται. Αυτό εξηγεί και την απεραντολογία των νομοσχεδίων και τις άπειρες τροπολογίες αυτών.

Για να καμαρώνει λοιπόν η κυβέρνηση «τη μικρότερη ανεργία από το 2009», κάποιοι (προφανώς ευάλωτοι) δεν έχουν ασφάλιση ως «εθελοντές» και εργάζονται κανονικά.

Ακούγονται πολλά επιχειρήματα υπέρ της «μπιρ παρά» πώλησης των τραπεζικών μεριδίων που κατείχε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

πώς στην ευχή αυξάνονται οι μειούμενοι φόροι και, πρωτίστως, πώς αυτοί κατανέμονται;

Οι Αρχές χρειάστηκαν εννιά μήνες για να βρουν αυτό που σε κάθε δυστύχημα ψάχνουν πρώτα.

Ήμασταν νιοι και γεράσαμε ακούγοντας για τον έλεγχο της φοροδιαφυγής «με διενέργεια αυτόματων ψηφιακών ελέγχων».

Η μόνη αποτελεσματική αναδιανομή που κάνει το ελληνικό κράτος είναι να μεταφέρει τα διαφυγόντα έσοδα από τη φορολογία εισοδήματος στη φορολογία των προϊόντων.

Χρόνια τώρα, σκιαμαχούμε κατά της «θηριώδους φοροδιαφυγής» στην Ελλάδα.

Πρόστιμα της εφορίας, και δη τσουχτερά, εν μέσω προεκλογικής περιόδου; Πού και πότε ακούστηκε (στα ελληνικά) αυτό;

Με σοσιαλισμό τα βάζουμε, με νεοφιλελευθερισμό τα βγάζουμε, τι έχουν τα έρμα τα εισοδήματα των εργαζομένων και φορολογούνται τόσο πολύ;

Τον περασμένο Ιανουάριο οι μετακλητοί ήταν 3.347, όταν πολλοί από εμάς φωνασκούσαμε ότι «οι κυβερνήσεις του πρόσφατου παρελθόντος είχαν 1.800-1.900 μετακλητούς. Αυτή (των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) τους έκανε 2.100, ζωή να ‘χουν».

Τώρα το τρένο χρειάζεται πάνω από επτά ώρες να φτάσει, ενώ τα λεωφορεία λιγότερες από έξι.