Τρεις µέρες κρατάει κάθε θαύμα, το ίδιο και το πένθος. Μετά, αρχίζει το γνωστό συμπούρμπουλο. Παίρνει μπρος η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, που είναι η μετάθεση ευθυνών. Αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης, κυβέρνηση κατά της αντιπολίτευσης, ΟΣΕ εναντίον Hellenic Train και αντιστρόφως, σταθμάρχες κατά σταθμαρχών, ΣΥΡΙΖΑ εναντίον πάντων, και στη μέση οι δημοσιογράφοι, που είναι σαν τον αγαπημένο των ελληνικών ταινιών καρπαζοεισπράκτορα Αλέκο Τζανετάκο.
Γράφαμε και παλιότερα ότι η δημοσιογραφία δεν είναι άμοιρη ευθυνών για το χάλι αυτού του τόπου. Αν μη τι άλλο, έχασε τη μεγαλύτερη είδηση της Μεταπολίτευσης, που ήταν η χρεοκοπία της χώρας. Την ώρα που οι κυβερνώντες μιλούσαν για «θωρακισμένη οικονομία», ουδείς αναρωτήθηκε πόσο μπορεί να αντέξει μια χώρα όταν μόνον ο ΟΣΕ χάνει δύο εκατομμύρια ευρώ την ημέρα και η Ολυμπιακή 1,5 εκατ. το 24ωρο. Δεν ρωτήσαμε πώς μπορεί να είναι βιώσιμο ένα ασφαλιστικό σύστημα που απορροφά το 16% του εθνικού μας εισοδήματος. Αντιθέτως, σταρ είχαν γίνει διάφορες τηλεπερσόνες που έκλαιγαν κάθε πρωί για τον πενηντάχρονο που δεν μπορούσε να βγει στη σύνταξη μετά 25 υπηρεσίας, για (να θυμηθούμε και τον αλήστου μνήμης κ. Χρήστο Παπουτσή) τους μισθούς πείνας των 2.000 ευρώ, για το επίδομα γάλακτος, που ακόμη και σήμερα δίνεται στον ΟΣΕ.
Εκείνοι όμως που είχαν τη μερίδα του λέοντος στην τηλοψία ήταν οι «οργισμένοι», αυτοί που δεν έλεγαν απλώς τα ντέρτια του λαού, αλλά κατακεραύνωναν το «σύστημα»: τους πολιτικούς, τις επιχειρήσεις, τους ξένους, τη CIA, τον καπιταλισμό κ.λπ. Ο συγχωρεμένος Γιώργος Τράγκας είχε το υψηλότερο (φανερό) κασέ σε όλη την πιάτσα. Ως «πολέμιος του συστήματος» ήταν περιζήτητος.
Η αγορά, όμως, ποιεί ήθος. Τα χειροκροτήματα, η δόξα, οι αμοιβές των χειρότερων εξ ημών δημιούργησαν πρότυπα. Σήμερα, ακόμη και στο πενιχρό ειδησεογραφικό κομμάτι της τηλεόρασης πολλοί δημοσιογράφοι δεν θέλουν να μεταφέρουν πληροφορίες, αλλά να εκφράσουν την «οργή του κόσμου». Ακόμη και οι στοιχειώδεις νόρμες που έχει θέσει το δύσμοιρο ΕΣΡ καταπατούνται. Οι απαγορευμένες λέξεις (γαμ…, Σκ… κ.λπ.) εξαπολύονται σε ζώνες υψηλής και καθολικής (ηλικιακώς) τηλεθέασης, δίκην σάτιρας. Ουαί κι αλίμονο αν το ΕΣΡ τολμήσει να κάνει τη δουλειά του. Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ θα μιλήσει για λογοκρισία· εδώ ανακάλυψε λογοκρισία σε μια ανακοίνωση του προέδρου του, που ζητούσε «να αποφευχθεί η συμβολή των ΜΜΕ στην πρόκληση περαιτέρω πανικού στο κοινό (και ιδίως στους ανηλίκους) και περαιτέρω οδύνης στους παθόντες και στους πενθούντες» (6.2.2023).
Υπεράνω όλων η οργή του λαού…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 9.3.2023