Όλα τα fake news, έτσι κι αυτά που διακινεί για τα ΜΜΕ ο ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχουν ψήγματα αλήθειας.
Ο Αυστριακός συγγραφέας Καρλ Κράους είχε κάνει μια ευφυή παρατήρηση: «Πώς κυβερνάται ο κόσμος και οδηγείται στον πόλεμο; Οι διπλωμάτες λένε ψέματα στους δημοσιογράφους κι όταν τα διαβάζουν τα πιστεύουν και οι ίδιοι». Κάπως έτσι πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οδηγείται στην απαξία: τα στελέχη του λένε ψέματα για τους δημοσιογράφους και μετά τα πιστεύουν και οι ίδιοι.
Αυτή είναι η μόνη λογική εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε στην αποστροφή του κ. Γιώργου Τσίπρα ότι ο Ρούτσιρ Σάρμα, πρόεδρος του ιδρύματος Rockefeller International και αρθρογράφος των Financial Times, «τα πήρε» για να γράψει ότι «η Ελλάδα ένα από τα επτά οικονομικά θαύματα ενός ανήσυχου κόσμου» (FT 26.9.2022).
Πριν όμως καταντήσει γελοία η παραπληροφόρηση του ΣΥΡΙΖΑ για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ήταν και παραμένει καταστροφική. Τα εξυβρίζουν, τα συκοφαντούν, τα δαιμονοποιούν, τα βάζουν όλα σε ένα τσουβάλι, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η παραμικρότερη σταθερά στα ταραγμένα νερά της υπερπληροφόρησης. Χρησιμοποιούν υπαρκτές παθογένειες και επιστρατεύουν fake news για να επιτύχουν μικροπολιτικούς στόχους, με πρώτο την κατάκτηση της εξουσίας.
Εχουμε γράψει πολλάκις για τις παθογένειες των ΜΜΕ. Υπάρχει, για παράδειγμα, το ασφυκτικό νομικό πλαίσιο περί Τύπου. Αυτό όμως δεν οφείλεται σε κάποια «χούντα Μητσοτάκη». Είναι διαχρονικό. Μην ξεχνάμε ότι υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έστελναν νυχτιάτικα τους χωροφύλακες για να συλλάβουν –στα πλαίσια του αυτοφώρου– μη αρεστούς δημοσιογράφους.
Συνεπώς είναι διαφορετική η κριτική σε μια κυβέρνηση, που λέει ότι είναι «φιλελεύθερη», για το γεγονός ότι αντί να ενισχύσει την ελευθερολογία την επιβαρύνει με νομοθετήματα όπως το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα και διαφορετικό πράγμα ο αφορισμός περί «καθεστώτος». Η πρώτη έχει σκοπό να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Το δεύτερο έχει στόχο να αναλάβει ένα νέο «καθεστώς» και να μείνει η νομοθεσία ανέπαφη.
Οπως όλα τα fake news, έτσι κι αυτά που διακινεί για τα ΜΜΕ ο ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχουν ψήγματα αλήθειας. Ενα διαχρονικό πρόβλημα της εκτεταμένης βιοτεχνίας των ελληνικών ΜΜΕ είναι ο ομφάλιος λώρος με τις κυβερνήσεις. Είναι λογικό· μεγάλο κράτος με πολλά λεφτά (δαπάνες άνω του 47% του ΑΕΠ) και πολλές μικρές, φτωχές επιχειρήσεις ΜΜΕ. Αλλά ούτε αυτή η παθογένεια είναι χθεσινή και χρειάζονται πολύπλοκες παρεμβάσεις και πολιτικό θάρρος για να εξαλειφθεί.
Το πρόβλημα με αυτή τη δηλητηριώδη κριτική δεν είναι ότι οδηγεί σε μπαρούφες, σαν αυτή του κ. Γιώργου Τσίπρα. Είναι πως δεν συζητούνται και φυσικά δεν λύνονται τα πολλά προβλήματα που έχουν τα ΜΜΕ στη χώρα μας.