Δευτέρα, 13 Ιανουάριος, 2025

Στην Ελλάδα δεν έχουμε επώνυμα με δύο ή τρεις λέξεις. Ολα είναι μονολεκτικά. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά ούτε «ντε», ούτε «ντα», ούτε «ντου».

Πόσο υγιές είναι ένα σύστημα που αντί να παίρνει ρίσκα στην παραγωγική οικονομία, εφευρίσκει διαρκώς νέους τρόπους για να αρμέγει τους πελάτες του;

Αυτή είναι η δεύτερη φορά που η κυβέρνηση φτύνει κατάμουτρα τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. H προηγούμενη αφορά την υποχρέωση της διοίκησης να ενημερώσει τα θύματα των υποκλοπών.

Το πρόβλημα των αντιπολιτευομένων ήταν ότι δεν παρουσίασαν κάποια συγκεκριμένη πρόταση για να συγκριθεί με την, κατά τον κ. Σωκράτη Φάμελλο, «κουταλιά σούπας» των ελαφρύνσεων που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός.

Σε άλλες δυτικές χώρες το ύψος των τραπεζικών προμηθειών δεν απασχολεί τον πρωθυπουργό, ούτε καν τον υπουργό Οικονομικών.

Δεν ξέρουμε τι είπε η Αλέιδα Γκεβάρα στο σχολείο της Βέροιας. Το πρόβλημα είναι οι προγραφές για το ποιοι έχουν δικαίωμα λόγου στα σχολεία. Ο μακαρθισμός, ως γνωστόν, δεν έχει χρώμα…

Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό ότι μεγάλα συμφέροντα χρησιμοποιούν τον νόμο και τη δικαστική εξουσία με σκοπό την αποσιώπηση απόψεων που δεν τις ευνοούν.

Η Ελλάδα έχει μία μονάδα περισσότερο ΦΠΑ (21,9%) από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (20,8%), αλλά ένδεκα μονάδες περισσότερο στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (21,4% εδώ, με 10,8% μ.ό. ΟΟΣΑ). Το τελευταίο είναι ορατό στα βενζινάδικα.

Υπάρχει και η φρικτή υποψία πως η αποκαλούμενη «γουόκ κουλτούρα» ενοχλεί μόνο όταν προέρχεται από (αυτό που θεωρούμε) Αριστερά.

Money

Tech & Innovation

Editor's Picks

Τα μέλη του ΕΣΡ προβληματίζονται αν και κατά πόσον η δημοσιοποίηση των αποφάσεων παραβιάζει τα… προσωπικά δεδομένα των παρουσιαστών των διάφορων εκπομπών.

Το ΕΣΡ νομιμοποιείται να ασκεί λογοκρισία μόνο στα Μέσα που χρησιμοποιούν δημόσια περιουσία, δηλαδή τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες.

Ακόμη και η επιστήμη –το βασικό συστατικό του δυτικού θαύματος– μπήκε στις μυλόπετρες του παραλόγου, που ανθεί στα κοινωνικά δίκτυα.

Η περίτεχνη κρατική προστασία ιδεών, εκφράσεων, μεθόδων μεταμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε σαράκι του καπιταλισμού, κάτι αντίστοιχο με τη γραφειοκρατία της παλιάς ΕΣΣΔ.