Τουλάχιστον, ας βγει ένας κατάλογος προληπτικής λογοκρισίας ώστε να ξέρουμε τι μπορούμε να δημοσιεύσουμε. Διότι έτσι όπως πάμε, σε λίγο οι ειδήσεις θα λένε «κάπου, κάποιοι, έδεσαν κάποιον με πετονιά».

Τουλάχιστον, ας βγει ένας κατάλογος προληπτικής λογοκρισίας ώστε να ξέρουμε τι μπορούμε να δημοσιεύσουμε. Διότι έτσι όπως πάμε, σε λίγο οι ειδήσεις θα λένε «κάπου, κάποιοι, έδεσαν κάποιον με πετονιά».

Η διαρκής έκκληση για ποινικοποίηση του λόγου αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για όλους.

Το Σύνταγμά μας και οι εθνικοί μας νόμοι έρχονται σε αντίθεση με τις διεθνείς διατάξεις που έχει υπογράψει η χώρα μας για την ελευθερία του λόγου. 

Η νυχτερινή σύλληψη του κ. Πέτρου Τατσόπουλου αναδεικνύει (για μία ακόμη φορά) όλες τις παθογένειες του νομικού και δικαστικού συστήματος ειδικώς σε ό,τι αφορά την εκφορά του λόγου.

Φορολογικοί έλεγχοι πρέπει να γίνονται πάντα και παντού και όχι όπως ορμηνεύει ο κ. Ντογιάκος, «σε αυτούς τους ολίγους» που «χλευάζουν και απαξιώνουν δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς».

Συνήθως οι κυβερνήσεις έχουν πολύ πιο πιεστικές ανάγκες για να ασχοληθούν με θέματα ήσσονος (για αυτές) σημασίας, με αποτέλεσμα οι «εποχικοί νόμοι» να μένουν για να χρησιμοποιηθούν από αυταρχικούς ηγέτες ή δικτάτορες.

Ολες οι λογοκριτικές νομοθεσίες ψηφίστηκαν –για καλούς βεβαίως σκοπούς– από δημοκρατικές κυβερνήσεις.

Αν εφαρμόζονταν οι νόμοι περί Τύπου στην Ελλάδα, θα έπρεπε να μη μιλάει κανείς.

Εχουμε Σύνταγμα που προβλέπει κατάσχεση εντύπων και κλείσιμο(!) εφημερίδων «για άσεμνα δημοσιεύματα» και πρωτοσέλιδα περί «τερψιπρωκτών».

Η πολιτική αξιοποίηση από την αντιπολίτευση της πρόχειρης έκθεσης των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα εξασφαλίζει ότι τα ουσιαστικά ζητήματα περί ελευθερίας του λόγου δεν πρόκειται να συζητηθούν.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης ζητάει από φίλα προσκείμενο στο κόμμα του δημοσιογράφο «να ανακαλέσει τους χαρακτηρισμούς».

Η ωραιοποίηση της πραγματικότητας διά του ψηφιακού θολώματος των εικόνων είναι μια μέθοδος δημοσιογραφικής διαστρέβλωσης.

Τι την κόφτει την κυβέρνηση ποιος θα είναι διευθυντής μιας εφημερίδας;

Στα χρόνια του Βλαντιμίρ Πούτιν, 25 δημοσιογράφοι έχουν επιβεβαιωμένα δολοφονηθεί, 14 είναι στη φυλακή και 7 αγνοούνται.

Στη Ρωσία «κάθε άτομο που διαδίδει τις “ψευδείς ειδήσεις” γνωρίζει ότι είναι ψευδείς και ότι δημιουργούν κοινωνικά επικίνδυνες συνέπειες, τιμωρείται με 15 χρόνια φυλάκιση». Θυμίζει κάτι;

Το κράτος δεν συμβάλλει στη μετάδοση π.χ. fake news, παραχωρώντας δημόσια περιουσία των ραδιοκυμάτων. Αλλά δεν έχει καμία αρμοδιότητα για όσα μεταδίδουν στο διαδίκτυο το RTNews και το Sputnik.

Ο πληθωρισμός στην Τουρκία, τα κατά Ερντογάν fake news και οι διώξεις…

Το βασικό πρόβλημα με τον λόγο είναι ότι ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε τις πραγματικές επιπτώσεις που έχει· αν έχει. Γι’ αυτό και οι φιλελεύθερες κοινωνίες πολύ λογικώς έχουν άπειρη ανοχή στην έκφραση.

Το γνωστό «δόγμα Τσιάρα» εξυπηρετεί μόνο τον κ. Κώστα Τσιάρα και άλλους κυβερνητικούς ψηφοθήρες.