Αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες πολιτικές συνθήκες, μια τέτοιας ευρείας γκάμας λογοκριτική νομοθεσία θα χρησιμοποιηθεί για να φιμωθεί οποιαδήποτε κριτική στην κυβέρνηση.
Οι «απόψεις κάθε ανθρώπου είναι σεβαστές» στον βαθμό που εξυπηρετούν το εθνικό, ταξικό, κομματικό μας αφήγημα. Σε αντίθετη περίπτωση ούτε η προσωπικότητα του άλλου δεν είναι σεβαστή.
Στο μέλλον το αρχηγείο της ΕΛΑΣ θα θεωρείται κατά τον νόμο αποκλειστικώς υπόλογο για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, που όχι μόνο προκάλεσαν ανησυχία, αλλά μετέτρεψαν τη Νέα Σμύρνη σε πεδίο συγκρούσεων;
Οι κακοί νόμοι, όταν εφαρμόζονται επιλεκτικώς, γίνονται χειρότεροι. Και όλοι οι εξωφρενικοί νόμοι επιβιώνουν επειδή ακριβώς δεν εφαρμόζονται καθολικώς…
Σε όλο τον κόσμο υπάρχει πρόβλημα με τα fake news. Υπάρχει όμως μία χώρα στον κόσμο –εκεί όπου, εκτός από τον αριστερό, ανθεί και ο δεξιός λαϊκισμός– που βρήκε αμέσως τη λύση.
Δεν είναι σαφές τι ακριβώς ψάχνει στο Διαδίκτυο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Τάκης Θεοδωρικάκος.
Ο νόμος κατέπεσε αλλά βρεθήκαμε στην προτέρα κατάσταση που ο νόμος ήθελε να θεραπεύσει, δηλαδή στις ψευδείς ειδήσεις για τους κατηγορουμένους.
Η νομοθετική αρχή ψήφισε την καθολική απαγόρευση δημοσιοποίησης των ονομάτων κατηγορούμενων και η δικαστική αρχή δίνει την άδεια. Μόνο αυτή.
Οι πρωτοβουλίες για νομοθετική ρύθμιση των ΜΜΕ, με σαφώς καλές προθέσεις αλλά ασαφείς στόχους, όποτε επιτύχουν καταλήγουν σε νομικά τερατουργήματα.
Πόσες φορές διαβάσαμε ότι κάτι που βλέπουμε ή ακούμε και δεν μας αρέσει (ένα θεατρικό έργο, ένα τραγούδι, ένα βιβλίο) αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για το σύνολο· το έθνος, τη φυλή, την κοινωνία;
Είναι ρητορεία μίσους «το να πούμε “Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι” ή “Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι”»;
Ένας Ισπανός ράπερ και η «ρητορική του μίσους»…
Επειδή κάθε λόγος μπορεί να θεωρηθεί προτροπή σε πράξη, το αποτέλεσμα θα είναι απόλυτη λογοκρισία.
Αν ξεκινήσει η λογοκρισία με βάση κάποιον κίνδυνο –όσο σαφής και παρών να είναι–, δεν έχει τελειωμό.
Αποκτήσαμε ένα πολιτικό σύστημα αλληλομηνυόμενων. Πολιτικοί κάνουν αγωγές κατά δημοσιογράφων, δημοσιογράφοι κατά πολιτικών και πάει λέγοντας.
Τον 18ο αιώνα, τα social media της Γαλλίας ήταν το κουτσομπολιό από στόμα σε στόμα. Η υιοθέτηση των fake news έχει να κάνει με τις κοινωνικές αντιλήψεις.
Τα ευεργετήματα της ελευθερολογίας χρειάζονται αιώνες για να φανούν.
Κανονικά σήμερα στις εφημερίδες έπρεπε να διαβάζουμε: «Γνωστός τραγουδιστής συνελήφθη σε μπλόκο των αστυνομικών. (…) Στο αυτοκίνητο του 61χρονου αοιδού βρέθηκαν…»
Εκεί που κάποτε υπήρχε ακαταδίωκτο των βουλευτών, ακόμη και για τα τροχαία που προκαλούσαν, τώρα αίρεται η ασυλία τους για όποια ανοησία λένε.
Σε μια φιλελεύθερη Δημοκρατία, και σε ό,τι αφορά τον λόγο, το «κακώς» από το «ποινικώς κολάσιμο» πρέπει να απέχει έτη φωτός.