Δικαίως ξεσηκώθηκε σάλος για τον «λόγο περί μασχάλης» που εκφώνησε μέσω κοινωνικών δικτύων η κ. Αφροδίτη Λατινοπούλου. Ασχέτως αν οι αντιδράσεις μεγεθύνθηκαν επειδή η εκφωνήτρια ήταν υποψήφια βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και ασχέτως επίσης αν τον μεγαλύτερο θόρυβο τον έκαναν περσόνες του θεάματος που υπηρέτησαν επί μακρόν το «πρότυπο ομορφιάς» που διακήρυξε η κ. Λατινοπούλου.
«Το τελευταίο διάστημα», παρατήρησε στο δίλεπτο διάγγελμά της η κ. Λατινοπούλου, «υπάρχει μια τάση στα social media, την οποία δεν πρέπει να αφήσουμε άλλο ασχολίαστη διότι καταστρέφεται η κοινωνία μας, η κοσμοθεωρία μας και γενικότερα όσα έχουμε μάθει. Πρόκειται για τις περιβόητες φωτογραφίες γυναικών οι οποίες αναδεικνύουν τα τριχωτά σημεία του σώματός τους». Ας προσπεράσουμε την αποστροφή «δεν πρέπει να αφήσουμε άλλο ασχολίαστη»· στην εποχή των social media, όλα, ακόμη και τα τριχωτά σημεία του σώματός πρέπει να σχολιάζονται. Ας προσπεράσουμε και την υπερβολή ότι οι τρίχες «καταστρέφουν την κοινωνία μας και την κοσμοθεωρία μας».
Το ενδιαφέρον στον φιλιππικό της κ. Λατινοπούλου είναι μια επικίνδυνη κοινοτοπία. Πόσες φορές διαβάσαμε ότι κάτι που βλέπουμε ή ακούμε και δεν μας αρέσει (ένα θεατρικό έργο, ένα τραγούδι, ένα βιβλίο) αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για το σύνολο· το έθνος, τη φυλή, την κοινωνία;
Θα συμφωνήσουμε ότι εν τη αφελεία της είπε ότι «εγώ που είμαι γυναίκα αισθάνομαι άβολα. Αισθάνομαι ντροπή και απεχθάνομαι να βλέπω τέτοιου είδους φωτογραφίες. Και δεν καταλαβαίνω, αφού το αγαπάς τόσο πολύ το αξύριστο πόδι σου, εγώ γιατί πρέπει να το δω; Το βλέπεις εσύ και το χαίρεσαι, εγώ γιατί να το βλέπω;». Το θέμα εν προκειμένω δεν είναι το «αξύριστο πόδι», αλλά η διαδεδομένη πεποίθηση πως κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει ή να πιστεύει ό,τι θέλει αρκεί να μην το λέει και να μην το δείχνει.
Επιζεί ένας περίτεχνος ψευτοδικαιωματισμός που έχει στον πυρήνα του την «ψυχική ηρεμία», τα «χρηστά ήθη», τον «σεβασμό» κ.ά. αγαθά που θεωρούνται υπεράνω της ελευθερίας της έκφρασης: Υπάρχει, λένε κάποιοι, το δικαίωμα του ανθρώπου να εκφράζεται, αλλά υπάρχει και το δικαίωμα τρίτου να μην ταράζεται από αυτήν την έκφραση. Επομένως –και με δεδομένο ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλές ευαίσθητες ψυχές και λογιών λογιών ευαισθησίες– κανείς δεν πρέπει να λέει το παραμικρό, διότι είναι στατιστικώς βέβαιον ότι κάποιος θα ταραχτεί. Ακόμη και από τις τρίχες στο Instagram.
Η κ. Λατινοπούλου, λειτουργεί σαν τον «τρελό του βασιλιά». Λέει «αλήθειες» που ασπάζονται οι περισσότεροι. Εξάλλου, δεν έχουμε ακούσει πολλάκις, ως αιτιολογία λογοκρισίας, ότι «μια νοσηρή μειοψηφία δεν θα καταφέρει να αλλάξει στην πλειοψηφία τα πρότυπα ομορφιάς (σ.σ.: παράδοσης, έθνους, κοινωνίας κ.λπ.) ούτε το φυσιολογικό που έχουμε μάθει έως τώρα όλοι μας»;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.6.2021