Πράγματα που εκ του νόμου προβλέπονται να γίνουν -όπως είναι η δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες»- πολύ βολικά ξεχνιούνται.

Η προστασία των προσωπικών δεδομένων είναι μεγάλη κατάκτηση του δυτικού πολιτισμού. Απλώς στη χώρα της υπερβολής το παρακάναμε.

Η ιδιωτική ζωή αφορά το σπίτι μας και πρέπει να είναι απαραβίαστη. Στον δημόσιο χώρο δεν υπάρχει ιδιωτικότητα.

H δραστηριότητα των ιερόδουλων που βρέθηκαν οροθετικές δεν περιορίζεται στα όρια της κρεβατοκάμαράς τους. Τα στοιχεία τους δεν αφορούν την ιδιωτική τους ζωή.

Στην Ελλάδα ακόμη και οι δημόσιες υποθέσεις (π.χ. η διαχείριση του δημόσιου χρήματος) θεωρήθηκαν …προσωπικά δεδομένα.

Από πότε έγιναν τα χρήματά μας προσωπικά δεδομένα τρίτων;

Το δικαίωμα των πολιτών να ενημερώνονται για τα πεπραγμένα των εντολοδόχων τους υπερτερεί του δικαιώματος κάποιου στην ιδιωτική ζωή σε ό, τι αφορά -αποκλειστικά- τη σχέση του με το κράτος.

H Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ελάχιστες φορές ευτύχησε να παίξει τον ρόλο που της ανέθεσε η Πολιτεία.

Οταν η ίδια η Βουλή καταστρατηγεί τους νόμους που πριν από μερικούς μήνες ψήφισε, με ποιο ηθικό κύρος τα όργανα της πολιτείας ζητούν την εφαρμογή άλλων νόμων;

Το ιδιωτικό προστατεύεται όταν είναι αμιγώς ιδιωτικό. Από τη στιγμή που γίνεται στη δημόσια σφαίρα παύει να είναι ιδιωτικό. Γίνεται δημόσιο. Αλλιώς είναι κάλυμμα για κάθε είδους αυθαιρεσία.

Οταν υπάρχει δίωξη κατά ενός πολίτη από τις αρχές αυτό είναι δημόσιο γεγονός. Δεν ανήκει στην ιδιωτική σφαίρα του διωκόμενου, αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει ο αναγκαίος στη δημοκρατία έλεγχος των δημόσιων αρχών.

Το αποτέλεσμα της υστερίας με τα προσωπικά δεδομένα είναι να προστατεύονται τα πάντα και τίποτε.

Ακόμη και αν δεν έπρεπε να γνωρίζουμε ποιος συνελήφθη, πρέπει να ξέρουμε ποιον συνέλαβαν οι δημόσιες αρχές, για να υπόκεινται -αν μη τι άλλο- στον δημοκρατικό έλεγχο.

Οι αποφάσεις των Ανεξάρτητων Αρχών κρίνονται. Δεν παρακάμπτονται…

Η κατάσταση με την προστασία του ιδιωτικού βίου έχει καταντήσει τραγέλαφος. Με τις απαγορεύσεις βιντεοσκόπησης δημοσίων χώρων μέχρι την (ουσιαστικά) απόκρυψη δικαστικών αποφάσεων όλοι κάτι προσπαθούν να κρύψουν από τον κοινωνικό έλεγχο.

Τα προσωπικά δεδομένα από δημοκρατικό εργαλείο μετατρέπονται σε όργανο προστασίας από τον κοινωνικό έλεγχο κάθε λογής εξουσίας.

Η μη δημοσιοποίηση των ονομάτων κατηγορούμενων, προστατεύει περισσότερο τις διωκτικές αρχές παρά τους κατηγορούμενους.

Aν ξεκινήσουμε από τον παραλογισμό του αόριστου ιδιωτικού βίου, καταλήγουμε σε παράλογα συμπεράσματα άσχετα αν το τυπικό σκεπτικό είναι ορθό.

Στην αφελή ερώτηση αν μπορούν να χρησιμοποιούνται κάμερες στους δημόσιους χώρους η Αρχή έδωσε δύο απαντήσεις: η μια ήταν ανόητη και η άλλη επικίνδυνη.

Κάθε φορά που ξεμυτίζουμε σε δημόσιο χώρο κάνουμε μια αυτόματη σύμβαση: Παραχωρούμε το δικαίωμα της ιδιωτικότητάς μας.