Η ιδιωτική ζωή αφορά το σπίτι μας και πρέπει να είναι απαραβίαστη. Στον δημόσιο χώρο δεν υπάρχει ιδιωτικότητα.
Σε τακτά χρονικά διαστήματα στην οθόνη της τηλεόρασης εμφανίζονται ειδοποιήσεις «Silver Alert». Είναι μια κάρτα με τη φωτογραφία κάποιου υπερήλικα, τα ατομικά του στοιχεία (ύψος, βάρος κ.λπ.). Συχνά αναφέρεται και η κατάσταση της υγείας· σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα άτομα πάσχουν από Αλτσχάιμερ. Τα προσωπικά τους στοιχεία δημοσιοποιούνται ωρίς τη συγκατάθεσή τους, αφού τα άτομα αυτά είναι εξαφανισμένα. Κι όμως, κανείς δεν θεωρεί ότι αυτοί οι υπερήλικες διαπομπεύονται και ουδείς ξεσηκώνεται για την παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής. Το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα σταθμίζεται και τελικά προσωπικά στοιχεία βγαίνουν στον αέρα. Να σημειώσουμε δε ότι αυτοί δεν απείλησαν, ούτε απειλούν ζωές τρίτων· πιθανώς μόνο τη δική τους.
Στην Ελλάδα της πολλής επαναστατικότητας σηκώθηκε μεγάλη αντάρα εξαιτίας της δημοσιοποίησης των στοιχείων και των φωτογραφιών των οροθετικών ιερόδουλων, οι οποίες διά της επαγγελματικής τους δραστηριότητας πιθανότατα δημιούργησαν απειλές σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.
Βγήκαν από τα σεντούκια όλα τα παλιά συνθήματα κι ανεμίστηκαν για μα ακόμη φορά αραχνιασμένοι φόβοι για μια «πολιτεία που κυνηγά μαύρους και οροθετικούς». Φυσικά προσφέρθηκαν και οι κατεψυγμένες λύσεις διά πάσαν νόσον: οι αρχές θα μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Τι; Μια άλλη πολιτική είναι εφικτή. Γενικώς και αορίστως.
Αυτό είναι η συνήθης πρακτική για να μην λύνουμε προβλήματα. Πετάμε την μπάλα στην κερκίδα του γενικού, μοιάζουμε αριστεροί αντί να είμαστε χρήσιμοι, πασπαλίζουμε τη θέση μας με προκατασκευασμένη ευαισθησία και μετά δέκα χρόνια ψέγουμε την πολιτεία επειδή φούντωσε ένα πρόβλημα χωρίς να ληφθούν κατάλληλα μέτρα. Το ίδιο δεν έγινε με τη μετανάστευση;
Η ιδιωτική ζωή αφορά το σπίτι μας και πρέπει να είναι απαραβίαστη. Στον δημόσιο χώρο δεν υπάρχει ιδιωτικότητα. Σε δημόσιες υποθέσεις δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα και η δημοσιοποίηση των στοιχείων δεν έγινε επειδή οι συγκεκριμένες γυναίκες ήταν τοξικομανείς ή οροθετικές στο σπίτι τους. Εγινε επειδή -έστω παρανόμως- ασκούσαν δημόσια επαγγελματική δραστηριότητα.
Κι αν θέλαμε να τραβήξουμε στα άκρα, θα λέγαμε ότι υπό αυστηρούς όρους η δημοσιοποίηση στοιχείων των γερόντων διά του «Silver Alert» είναι μεγαλύτερη παραβίαση της ιδιωτικότητάς τους. Στο κάτω κάτω της γραφής η εξαφάνισή τους αφορά τους ίδιους και τους οικείους τους. Κι όχι χιλιάδες άλλους άγνωστους.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.5.2012
