Το Εθνικό Αστεροσκοπείο τι δουλειά έχει στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας; Υπάρχει περίπτωση να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας ώστε να χρειαστεί τη βοήθεια τού Αστεροσκοπείου ο εκάστοτε υπουργός;

Οι κινητοποιήσεις ως όπλο διαπραγμάτευσης.

Τη δεκαετία του ’60, πολλοί πίστευαν ότι οι μίνι φούστες ήταν απειλή για την «πυρηνική οικογένεια» του κ. Σαμαρά.

Η επωδός κάθε δήλωσής του, κάθε ομιλίας του, κάθε συνέντευξής του είναι «και αποδείχθηκε ότι είχα δίκιο…»

Η υπόθεση των υποκλοπών είναι δύο καραμπινάτες παρανομίες με αδιαμφισβήτητο δόλο.

Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τα θέματα όσο κρατάει το ενδιαφέρον του κόσμου, παρά τους μεγάλους όρκους ότι «θα πέσει άπλετο φως».

Το μόνο ανησυχητικό που αναδεικνύει η ήττα της Ν.Δ. είναι το «μοτίβο του μη σχεδιασμού» της κυβέρνησης για την επόμενη μέρα.

Για έναν συμβολικό «γαλάζιο χάρτη» η κυβέρνηση υπέστη μια ήττα. Δεν της χρειαζόταν και χαντάκωσε υποψηφίους που είχαν ακόμη σημαντικό έργο να κάνουν.

Ισως η αποχή να είναι το μήνυμα. Δηλαδή, οι πολίτες που νιώθουν ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική επιλογή, πέραν της Ν.Δ., μπορεί να τιμωρούν την κυβέρνηση όχι υπερψηφίζοντας κάποιον άλλον (αφού δεν τους εμπιστεύονται) αλλά απέχοντας από τις κάλπες.

Ποιος ο λόγος να ενισχύσει η ΝΔ φορείς χυδαιότητας, όταν μάλιστα είναι σίγουρο ότι στην επόμενη στροφή θα τους βρει μπροστά της;

Πότε ακριβώς αποκτούν την κυριότητα του χαρτοφυλακίου τους; Ετσι, για να ξέρουμε κι εμείς για πόσο χρονικό διάστημα πρέπει να προσέχουμε.

Το αμάρτημα της κυβέρνησης είναι ότι υπερπροπαγάνδισε τις αρετές του συγκεντρωτισμού.

Το συγκεντρωτικό κράτος έχει πολλά οφέλη σε εκείνους που το διαχειρίζονται. Αλλά μόνο όταν όλα πάνε καλά.

H ψευδαίσθηση περί «ισχυρής/άτρωτης/ικανής να αντιμετωπίσει κάθε αναποδιά Ελλάδας» εκδικείται τους παραγωγούς της.

«Οποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες», λένε στα χωριά και, συνεπώς, δεν μπορεί τα καλά να γίνονται «με εντολή του πρωθυπουργού/υπουργού» και στα άσχημα μην τον είδατε τον Παναή.

Η κυβέρνηση, για να δείξει ότι κάτι κάνει, προαναγγέλλει την αυστηροποίηση των ποινών και αυτό δεν είναι καν το χειρότερο.

Κάποιος κυβερνητικός σκέφτηκε: αφού το επικοινωνιακό τερτίπι, με τις «αυστηροποιήσεις των ποινών», έπιασε τόσες φορές, γιατί να μην το επαναλάβουμε;

Τα «μικρά κι ευέλικτα σχήματα» μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, μαζί με το αίτημα της προηγούμενης δεκαετίας για εξοικονόμηση πόρων κατά την πολιτική λειτουργία.

Εάν η Ν.Δ. ήταν ακροδεξιό κόμμα, τότε τα κόμματα της εμφανούς Ακροδεξιάς θα έπρεπε να χάνουν δυνάμεις, αντί να διογκώνονται.

Τους τελευταίους μήνες βρέχει τροπολογίες στη Βουλή. Χαρίζονται χρέη, οικόπεδα και επιδόματα. Οποιος υπουργός περνάει από τη Βουλή κάτι «βελτιώνει».