Πως είναι δυνατόν να εκλέγεται ο Μπερλουσκόνι πρωθυπουργός;

Σε ένα άρθρο καταπέλτη ο εβραϊκής καταγωγής Λίον Γουάισελτερ προσπαθεί να αντικρούσει τον εθνικό πανικό των αμερικανοεβραίων μετά τις απανωτές τρομοκρατικές ενέργειες στο Iσραήλ.

Το πρώτο θύμα ενός πολέμου είναι η αλήθεια, αλλά τόσοι πρόθυμοι θύτες της αλήθειας για το μεσανατολικό, που υπάρχουν στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν ούτε στα παλαιστινιακά εδάφη.

Aυτοί που μπήγουν τις γοερότερες κραυγές για τη σκληρή πολιτική του Ισραήλ είναι οι κήρυκες της σκληρής πολιτικής απέναντι στον «Δαβίδ» της δικής μας διαμάχης, απέναντι στην ακατονόμαστη βόρειο γείτονά μας.

Με τη συκοφαντημένη εν Ελλάδι συμμετοχική δημοκρατία, κερδήθηκε η πρώτη μάχη, κι ένας άσημος αφροαμερικανός γερουσιαστής κατέκτησε την προεδρία των ΗΠΑ.

Ποιός θυμάται τις «ακρότητες» της εσωκομματικής διαδικασίας στο Δημοκρατικό Κόμμα, που θα υπονόμευαν την εκλογή Ομπάμα;

Σε μεγάλα και πολύπλοκα συστήματα όπως των ΗΠΑ, οι στροφές μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολες, έχουν όμως μακροχρόνια μεγάλο αντίκτυπο.

Ο προηγούμενος συντηρητισμός -όσο κι αν τον απεχθάνονται κάποιοι- ήταν συνεπής. Ηταν συντηρητισμός εντός κι εκτός της οικίας των οπαδών του. Ο νέος συντηρητισμός, είναι συντηρητισμός ευκαιρίας.

Η επιλογή της κ. Πέιλιν είναι θεμιτή, αν και κανείς δεν ρώτησε το παιδί. Αλλά επ’ ουδενί δεν μπορεί να είναι σεβαστή.

Είτε υπάρξει τιμωρία για τα εγκλήματα στον Καύκασο είτε όχι, και παρά την οδύνη που ένας πόλεμος προκαλεί, δεν μπορούμε παρά να δούμε κάποια ελπιδοφόρα σημάδια για το μέλλον των ενόπλων συρράξεων.

Η απονομή του διεθνούς δικαίου είναι ατελής. Η προσέγγιση όμως του «όλα ή τίποτε» βοηθάει μόνο όσους πασχίζουν για το «τίποτε». Δηλαδή τους πρώην, νυν και μελλοντικούς εγκληματίες.

Είναι δύσκολη η απονομή του δικαίου διεθνώς γιατί με κάθε πράξη παράγεται και δεν εφαρμόζεται υπάρχον δίκαιο.

Κάθε δημοκρατικός πολίτης πρέπει να χαρεί για τη σύλληψη του Κάρατζιτς. Πρέπει όμως να θυμάται ότι πολλά εγκλήματα παραμένουν ατιμώρητα.

Αν και οι ροές του πολιτικού χρήματος πολλάκις τέμνονται με την διαφθορά, το πρόβλημα με το πολιτικό χρήμα δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις η διαφθορά.

Κοιτώντας την ιστορική εμπειρία της πιο επιτυχημένης ομοσπονδίας που υπήρξε μέχρι σήμερα, Δηλαδή των ΗΠΑ, αδικούμε την ευρωσυνθήκη και τη διαδικασία υπερψήφισής της. Η ομοσπονδιοποίηση είναι μια πολύπλοκη, με πολλούς συμβιβασμούς και κάποιες φορές «τρελή» διαδικασία.

Οτανα ανεβαίνει η τιμή του πετρελαίου κι άλλων προϊόντων συρρκνώνεται η δημοκρατία τον κόσμο.

Αν έβλαψε κάτι τον Μάη περισσότερο απ’ όλα ήταν οι ερμηνείες του. Η φαντασία μπορεί να μην κατέλαβε την εξουσία, αλλά σίγουρα τη γαλλική ακαδημαϊκή κοινότητα και δι’ αυτής πολλές σχολές ανθρωπιστικών σπουδών.

Το Ισραήλ στα εξήντα του είναι ένα παράδοξο ευφορίας και απελπισίας. Μια χώρα σε διαρκή πόλεμο και διαρκή ανάπτυξη.

Δεν ήταν ο τυφώνας της Μιανμάρ φονικός. Το δικτατορικό της καθεστώς είναι.

Για τους νεοσυντηρητικούς ισχύει στο ακέραιο αυτό που κάποτε ειπώθηκε για τον Ρίτσαρντ Νίξον: «Αν δύο λάθη δεν κάνουν το σωστό, δοκιμάζουν τα τρία».