Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας προβαίνει σε «θεσμική ασέβεια και πρόκληση στη δημοκρατική τάξη» δίνοντας εντολή στους αρχηγούς του δεύτερου και του τρίτου κόμματος, αφού «οι πολίτες επιλέγουν ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός»;
Το ανύπαρκτο κόμμα ενός καταδικασθέντος για συρροή εγκλημάτων κερδίζει τις προτιμήσεις των νέων σε τριπλάσιο ποσοστό από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.
Οι παρακαταθήκες του Ντόναλντ Τραμπ δεν θα ταλαιπωρούν μόνο τις ΗΠΑ.
Το περίεργο είναι ότι δεν κουβεντιάστηκε το 2019 αν θα πρέπει να είναι υποψήφιοι οι Ρένα Δούρου και Νίκος Τόσκας.
Με αφορμή τη βρώμικη προϊστορία της Greek Mafia και των διασυνδέσεών της με κύκλους της Αστυνομίας, η ανεξήγητη αποπομπή του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ.δίνει τροφή σε κάθε είδους συνωμοσιολογία.
Ο εκσυγχρονισμός μιας χώρας είναι διαδικασία μακράς πορείας. Δεν τελειώνει σε μια τετραετία, ούτε με την επιτυχή αντιμετώπιση δύο κρίσεων.
Από το 2013 που ιδρύθηκε η ΡΑΣ, πληρώνουμε έναν τίτλο χωρίς περιεχόμενο. Ρύθμιση αγοράς δεν μπορεί να κάνει, αφού δεν υφίστανται, όσο για την Εθνική Αρχή Ασφαλείας την είδαμε προ ημερών στα Τέμπη.
Αν εξαιρέσουμε τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, ουδείς από τους συνταγματολόγους άκουσε όσα τους σούρνουν σήμερα, επειδή πήραν θέση για το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Ο διαχωρισμός των εξουσιών δεν είναι διακοσμητικός. Χρειάζεται ώστε αυτές οι εξουσίες να αλληλοελέγχονται και καμία να μην μπορεί να απειλήσει τα δικαιώματα ούτε ενός πολίτη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε σε νέο επίπεδο αντισυνταγματικότητας, αφού «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή (…) προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας».
Το «Μένουμε Ευρώπη» είναι μια επέτειος σαν του Πολυτεχνείου ή μήπως είναι ένα διαρκές αίτημα για τον εκσυγχρονισμό της χώρας;
Η «Χρυσή Αυγή» δεν λειτούργησε από γεννησιμιού της ως απλό νεοναζιστικό κόμμα, αλλά ως συμμορία του κοινού ποινικού δικαίου.
Βεβαίως, θα είναι σαν να κλέβουμε εκκλησία αν συγκρίνουμε τον Κωνσταντίνο με τους σημερινούς, αλλά θα συμφωνήσουμε πως υπήρξαν κάποιοι βασιλείς που ήταν καλύτεροι από κάποιους πρωθυπουργούς και αντιστρόφως.
Ο έκπτωτος μονάρχης αμφισβητούσε τον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος, που θέλει όλους τους πολίτες ίσους με ίδιες υποχρεώσεις.
Ο συγχωρεμένος αμφισβήτησε την Δημοκρατία δι’ έργων και την αμφισβητούσε διαρκώς διά παραλείψεών του.
Η κηδεία μπορεί να ήταν (όπως ορθώς ανακοίνωσε η κυβέρνηση) ιδιωτική υπόθεση της φαμίλιας των εστεμμένων, αλλά ο κόσμος που θα συγκεντρωνόταν είναι θέμα δημόσιας ασφάλειας.
Υπάρχει ο φόβος που εκφράζεται διά της σιωπής και ο φόβος που εκδηλώνεται με φωνασκίες.
Οι μνήμες από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τα τραύματα, οδηγούν πολλούς να κλείνουν τα μάτια στα κακώς κείμενα της κυβέρνησης.
Δεν υπήρξε ποτέ στη Μεταπολίτευση πρόταση μομφής που να τελεσφόρησε. Εκτός από το 2011 δεν υπήρξε Βουλή που να συνέχισε το έργο της με νέο πρωθυπουργό.
Κάθε υπουργός Υγείας πρέπει να επικρίνεται όταν κάνει τα στραβά μάτια στο παράνομο κάπνισμα και όχι όταν τα ανοίγει, έστω περιστασιακώς…