Ασχέτως αν υπήρξε ή όχι σκευωρία, η πολιτική ζωή δεν αναστατώθηκε επειδή κάποιοι ανέφεραν το κοντό τους ή το μακρύ τους στην εισαγγελία, αλλά διότι το νομικό πλαίσιο οδήγησε προς αυτή την κατεύθυνση.

Η δημόσια συζήτηση για τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στη ΔΕΘ έχει γίνει κάτι σαν το τραγούδι του αείμνηστου Δημήτρη Μητροπάνου «τόσα δίνω, πόσα θες…».

H κυβέρνηση έπεσε θύμα της ατράνταχτης επικοινωνιακής επιτυχίας της. Οταν αυστηροποιεί τα πάντα οι πολίτες περιμένουν να είναι αυστηρότερη με τον εαυτό της.

Τι φοβάται ο πρωθυπουργός, με δεδομένη την άθλια διαχείριση της ψηφοφορίας για την προανακριτική και ότι ότι προέκρινε την εξεταστική επιτροπή, που ο ίδιος και όλο το κόμμα του ελεεινολογούσε την προηγούμενη περίοδο;

Φοβούμενη διαρροές στη μυστική ψηφοφορία για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, η κυβέρνηση αποφάσισε μισή αποχή!

Οι εύλογες ερωτήσεις που κάθε δικαστική αρχή θα έκανε σε κάθε εμπλεκόμενο πολίτη. Αλλά για τους υπουργούς «δεν υπάρχουν στοιχεία»…

Μόνο στην Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ζητεί τον έλεγχο υπουργών.

Στην αγορά το κακό κέρδος διώχνει το καλό, η ευκολία κερδίζει από τα αποδυτήρια την καινοτομία.

Οι τράπεζες χρεώνουν και την «υπηρεσία» που προσφέρουν να πληρώνουν «τω κομιστή εις την εμφάνισιν» στο ΑΤΜ.

Σε ένα Κοινοβούλιο με αυτοσεβασμό, ταυτοχρόνως με την Εξεταστική για το διαρκές σκάνδαλο των επιδοτήσεων θα είχαμε και την Προανακριτική για να διαλευκανθούν όσα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών απαγορεύει να ερευνήσει η Δικαιοσύνη.

Η συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής δεν απαιτεί στοιχεία –αυτά προσπαθεί να τα βρει η ανάκριση, αν η Βουλή το επιτρέψει– παρά μόνο ενδείξεις.

Η εξουσία και άγιους (πρωθυπουργούς, υπουργούς, στελέχη) κολάζει.

Δεν ξέρουμε τι διαφορετικό βλέπει τώρα στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ η κυβέρνηση και τώρα μπορεί να προτιμήσει τις «επιτροπές της Βουλής που ψηφίζουν με κομματικά κριτήρια [και όχι] ένα δικαστικό συμβούλιο που αποφασίζει με βάση τα στοιχεία».

Η Ελλάδα συγκεντρώνει το 85% των προστίμων και μόνο εδώ η Ευρωπαία εισαγγελέας ζητεί να ελεγχθούν υπουργοί.

Η διοίκηση έχει γίνει κάτι σαν θέατρο μαριονετών, τα σχοινάκια των οποίων καταλήγουν στα γραφεία των υπουργών. Τα δε σχοινάκια έγιναν τόσο πολλά, που μπερδεύτηκαν και πλέον τίποτε δεν κινείται.

Γιατί μια τόσο «καλή για τη διαφάνεια» ρύθμιση, για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των συγγενών πρώτου βαθμού των πολιτικών, έπρεπε να μπει με τροπολογία και κυρίως γιατί έπρεπε να κατατεθεί στις 10 το βράδυ;

Ο Σύλλογος Διαιτολόγων Διατροφολόγων -ήτοι ιδιωτών επιστημόνων- συστήνεται ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.

Τα ν/σ συνεχίζουν να εισάγονται με γενικόλογες φράσεις του στυλ «προκύπτει επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό». Πόση; Την προηγούμενη φορά το μάθαμε στη νεκροψία της οικονομίας.

Στην κυβέρνηση επικρατεί η λογική του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης: πολλοί κανόνες και καθόλου έλεος. Για κάθε πρόβλημα έχουν και μια ποινή.

Η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει ακόμη και τα μέτρα διαφάνειας που θέσπισε η ίδια.