Από τον κούφιο προοδευτισμό που οδηγούσε στην απραξία των αρχών σε ό,τι αφορά τους παράνομους μετανάστες, περάσαμε στον φασισμό της αδιαφορίας όταν τους δολοφονούν.

Οταν ο πιο αδύναμος μιας κοινωνίας νιώθει ασφαλής, τότε θα νιώσουμε ασφάλεια όλοι μας.

Οι αυτάρεσκοι μύθοι έγιναν συνθήματα και τώρα εκδικούνται.

Ίσως πρέπει να αλλάξουμε ρότα απέναντι στο φαινόμενο του ρατσισμού. Να το αντιμετωπίσουμε όπως ακριβώς είναι: μια γελοία θεωρία.

Ο σιωνισμός είναι ο πιο αντιδημοφιλής εθνικισμός στον κόσμο.

Τώρα φυλλορροούν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Το ελληνικό μεταπολεμικό μοντέλο ανάπτυξης και η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς.

Η δύσκολη ενηλικίωση της χώρας έχει να αντιμετωπίσει κατάματα όλες τις κρυμμένες παθογένειες, μία από τις οποίες ήταν ο υπολανθάνων ρατσισμός.

Ο ρατσισμός σε μια κοινωνία φαίνεται την επόμενη μέρα. Από το πόσο κινητοποιείται η αστυνομία, από το πόσο ευαισθητοποιούνται οι τοπικές κοινωνίες, από το πόσο φρικιούν οι πολίτες.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να βάλουμε τις φωνές για τη συμπεριφορά των αρχών κατά των κατατρεγμένων. Η κατεδάφιση του καταυλισμού των Αφγανών στην Πάτρα δεν είναι ένας από αυτούς.

Μεταναστευτική πολιτική δεν είναι μόνο η φύλαξη των συνόρων. Είναι ένα πλέγμα μέτρων που απαιτεί εύρυθμη δημόσια διοίκηση για να έχει αποτελέσματα.

Η κυβέρνηση, λειτουργεί υπό τον πανικό των εκλογικών αποτελεσμάτων και επείγεται για τις φανταχτερές πρωτοβουλίες

Το πρόβλημα είναι πως οι «καθαρές απαντήσεις» δεν είναι ποτέ ουδέτερες. Είναι πάντα οι λάθος λύσεις.

Ακόμη και οι μετανάστες που δεν ενσωματώνονται προσαρμόζουν σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά τους στη χώρα υποδοχής των.

Στην Ελλάδα εφευρίσκουμε περίεργα ονόματα για να κρεμάμε τα προβλήματα. Ενα από αυτά είναι η «μεταναστευτική πολιτική». Κανείς δεν μας εξηγεί τι είναι, αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν την έχουμε.

Το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι πολυδιάστατο και γι’ αυτό δεν υπάρχει μια μαγική λύση. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλές πολιτικές οι οποίες δεν προσφέρουν θεαματικά αποτελέσματα, αλλά σιγά σιγά αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις του προβλήματος.

Η εξάλειψη του ρατσισμού δυστυχώς δεν γίνεται με δικαστικές αποφάσεις. Γίνεται διά της παιδείας.

Αλήθεια, αν τα δύο παιδάκια που εξαφανίστηκαν στην Ορεστιάδα δεν ήταν Ρομά θα γινόταν τόσο εύκολα αποδεκτή η εξήγηση της «πώλησης»;

Φυσικά και είναι «μεμονωμένο επεισόδιο» η επίθεση με λοστούς και στειλιάρια στο σπίτι κάποιων Πακιστανών, αλλά σάμπως συμβαίνουν κάθε μέρα καταστροφές στα σχολεία σαν αυτή του Παγκρατίου;

Πιθανώς ένα κομμάτι του αντιεξουσιαστικού χώρου πιθηκίζει συμπεριφορές και θέλει να μεταφέρει μοντέλα εξέγερσης του εξωτερικού στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα υπάρχει πρόβλημα ανοχής στα ρατσιστικά φαινόμενα, η οποία υπό άλλες συνθήκες μπορεί να δημιουργήσει ρατσιστικό πρόβλημα.