Ο τζόγος ενός μετατράπηκε σε καθολική έκπτωση δικαιώματος
Ωραία! Τους απαγορεύσαμε να δουλεύουν. Τώρα τους απαγορεύουμε να επενδύουν στο χρηματιστήριο. Λογαριασμό ταμιευτηρίου τουλάχιστον μπορούν να έχουν;
Για τους βουλευτές ο λόγος, οι οποίοι έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα των απαγορεύσεων. (Παρένθεση: Είμαστε τυχεροί που η υπόθεση Νεονάκη έσκασε μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος, διότι ο νομοδιδάσκαλος κ. Ευάγγελος Βενιζέλος δεν θα είχε σε τίποτε να περάσει άλλη μια συνταγματική επιταγή: «απαγορεύεται στους βουλευτές να αγοράζουν μετοχές και οικόπεδα.» Αλήθεια: μήπως ο νέος νόμος πρέπει να προνοήσει και για τα χωράφια; Ξέρετε πόσες σπέκουλες γίνονται στην ανθούσα κτηματαγορά;)
Η αλήθεια είναι πως η χώρα δεν ευτύχησε να έχει επί των ημερών μας το καλύτερο πολιτικό δυναμικό. Κάποτε, στον 19ο αιώνα, η αναθεώρηση του Συντάγματος στη Βουλή συζητιόταν με όρους σύγχρονων πολιτικών στοχαστών (Τζον Στιούαρτ Μιλ, Τζέρεμι Μπένθαμ, Καρλ Μαρξ κλ.π.). Η τελευταία συζητήθηκε με όρους κυβισμού των αυτοκινήτων που θα έπαιρναν οι εθνοπατέρες. Είναι φυσικό λοιπόν οι βουλευόμενοι για τις τύχες του Έθνους να μην μπορούν να υπερασπιστούν ούτε τα δικά τους δημοκρατικά δικαιώματα, πόσω μάλλον τα δικά μας.
Από την άλλη έχουμε μια κυβέρνηση που θαρρεί ότι χαράσσοντας νομοθετικές απαγορεύσεις στο χαρτί λύνει τα προβλήματα της κοινωνίας. Έτσι για τον παράνομο τζόγο απαγόρευσε την χρήση υπολογιστών, για κάποιους μεγαλοδικηγόρους δημιουργούμε Βουλή ανεπάγγελτων, κι επειδή ο κ. Νεονάκης τζόγαρε στο Χρηματιστήριο απαγορεύουμε τις επενδύσεις σε όλους. Στο κάτω – κάτω της γραφής για τον τελευταίο δεν δημιουργήθηκε θέμα επειδή ήταν βουλευτής, αλλά επειδή ήταν άμεσος συνεργάτης του πρωθυπουργού. Έχει τεράστια διαφορά.
Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει τα δημοκρατικά δικαιώματα που πρέπει να έχει κάθε πολίτης και τις πολιτικές ευθύνες που έχουν οι πολιτικοί. Το «αμάρτημα των 21 δις τζίρου» του κ. Νεονάκη ήταν πολιτικό και τιμωρήθηκε πολιτικά. Η κοινωνία δεν θέλει τους πολιτικούς της να τζογάρουν στο χρηματιστήριο οπότε ο πολιτικός κράχτηκε επαρκώς και τελικά παραιτήθηκε από το υψηλό κομματικό αξίωμα που κατείχε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επειδή κάποιος τζόγαρε 21 δις πρέπει να απαγορευτεί σε όλους να κατέχουν μετοχές. Υπήρξε βουλευτής που εγκατέλειψε το θύμα του μετά από τροχαίο. Κατ’ αναλογία, λοιπόν, θα πρέπει να απαγορεύσουμε την οδήγηση στους βουλευτές;
Μια χώρα που έχει μια κυβέρνηση η οποία βλέπει ως μοναδική λύση όλων των προβλημάτων τις γενικές απαγορεύσεις πάσχει. Και η χώρα και η κυβέρνηση. Ο νέος νόμος θα δημιουργήσει δύο ειδών προβλήματα. Οι πολιτικοί με πολλά χρήματα και πολλές μετοχές θα επενδύουν μέσω off-shore εταιριών, οι έχοντες λίγα χρήματα και μετοχές δεν θα γίνονται πολιτικοί. Τελικά όλοι θα βγούμε χαμένοι…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18.9.2003
