Τα ηλεκτρονικά στικάκια και η φωτοτυπίες της Βουλής.
Η πρόεδρος της Βουλής κάνει κοτζάμ εξεταστικές επιτροπές για το πώς φτάσαμε στα Μνημόνια και τα κείμενα για τα οποία σκοτωνόμαστε επισήμως είναι εξαφανισμένα.
…αυτά που θεωρούνται «μικρά», παράγουν το χρέος που έγινε θηλιά στον λαιμό μας.
Οι διαφορετικές αντιδράσεις στον Δήμο Μούτση και στον Κωστή Μαραβέγια…
…της ελληνικής Γλώσσας από την Ακαδημία Αθηνών που βγήκε στο χαρτί αλλά όχι στο διαδίκτυο.
Σε έναν τόσο πολύπλοκο κόσμο οι απλοϊκές θεωρίες αναγκαστικά κερδίζουν έδαφος γρήγορα χάρη στο διαδίκτυο.
Στην ΕΕΤΤ βρίσκεται το πρώτο κινούν μιας εξωφρενικής σπατάλης, που μας στοίχισε συνολικά -σε μισθούς και αναδρομικά τα τελευταία χρόνια- περί το 1% του ΑΕΠ.
Την εγχώρια γραφειοκρατία δεν την σκιάζει μηχανοργάνωση καμιά. Με χαρτί διογκώθηκε, στο χαρτί επιμένει.
Αυτό που ζούμε, είτε στον εικονικό είτε στον πραγματικό χώρο, είναι υπαρκτός μεταμοντερνισμός. Δεν είναι απλώς η απουσία νοήματος, είναι η δοξολογία της απουσίας νοήματος.
Ενα από τα νεοελληνικά μυστήρια είναι γιατί δεν δημοσιοποιήθηκαν ηλεκτρονικά τα «πόθεν έσχες» των βουλευτών.
Η Βουλή των Ελλήνων ξαναγύρισε στην εποχή της φωτοτυπίας και της αδιαφάνειας.
Στην Ελλάδα, η τηλε-εργασία είναι όνειρο μακρινό. Ούτε οι επιχειρήσεις την προωθούν ούτε οι εργαζόμενοι τη θέλουν.
Οι άλλες παράλογες παρενέργειες των επιδομάτων στο δημόσιο.
Φυσικά και στην περίπτωση της διαδικασίας opengov δεν ήταν όλα καλά, ούτε έγιναν όλα παστρικά. Αλλά…
Aκόμη κι αν κερδηθεί το στοίχημα της αποκομματικοποίησης των θέσεων ευθύνης η νέα εποχή ηλεκτρονικής δικτύωσης έχει άλλες προκλήσεις που πρέπει να συζητηθούν και να αντιμετωπιστούν.
Oλα όσα καταγράφονται σε υπολογιστές του Δημοσίου είναι δημόσια δεδομένα και σύμφωνα με μια κίνηση πολιτών «δικά μας δεδομένα», ανήκουν δηλαδή στον ελληνικό λαό.
Το κράτος θα δώσει στα παιδιά ένα κουπόνι των 450 ευρώ για να αγοράσουν έναν υπολογιστή (σχεδόν) της αρεσκείας τους.
Η γνωμοδότηση Σανιδά θα παραμείνει ως μνημείο σύγχυσης μιας κοινωνίας και των θεσμικών της εκφράσεων που προσπαθούν να βρουν δρόμο στα νέα δεδομένα της παγκόσμιας επικοινωνίας.
Η ερμηνεία μας για τον Δεκέμβρη γίνεται σιγά-σιγά μεταφυσική.
Αντί να περιμένουμε το δίκτυο σχολικών βιβλιοθηκών, μήπως πρέπει να κάνουμε μία μεγάλη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη που θα έχουν πρόσβαση όλοι οι μαθητές και όλοι οι πολίτες;