Το «εκδικητικό κράτος» είναι κάτι σαν «νεοφιλελευθερισμός» της ελληνικής οικονομίας: μια φανταστική κατασκευή για να χωρέσει η θεωρία στην ελληνική πραγματικότητα και για να ‘χουν κάτι για να πορεύονται οι σύντροφοι.

Με ποια ιδιότητα αρθρογραφεί ο κ. Δ. Κουφοντίνας; Του μελισσοκόμου; Του τρομοκράτη με ένα ιδεώδες υπέρ του ανθρώπου;

Η σπορά του μίσους είχε παλιότερα μια θεωρητική αιτιολόγηση. Απέβλεπε, λέει, στην όξυνση των «κοινωνικών αντιθέσεων», έτσι ώστε από την τριβή να ανάψει η σπίθα της εξέγερσης.

Ελευθερία στα Εξάρχεια δεν υπάρχει καν για τους κατοίκους, οι οποίοι ζουν σαν υποτελείς των συμμοριών και δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν για όσα βιώνουν.

Οι μισές αλήθειες είναι ολόκληρα ψέματα. Το ίδιο ισχύει και με τις μισές καταδίκες της βίας.

Στο πλαίσιο του σωφρονισμού δίδονται οι άδειες, μπας και οι καταδικασθέντες κατανοήσουν τα καλά της κοινωνίας που ήθελαν να καταστρέψουν ή ακόμη και να νουθετήσουν τα τέκνα τους.

Η ανάληψη ευθύνης μιας πράξης προϋποθέτει και τη λεβεντιά του ονόματος. Αλλιώς, είναι θρασύδειλη ανευθυνότητα…

Ποιον προσπαθούμε να ξεγελάσουμε και μέχρι πότε θα κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, ενώ το φίδι κυκλοφορεί και δαγκώνει;

Ο λόγος μίσους δεν μπορεί να καταπολεμηθεί αν δεν ξεραθούν οι ρίζες της άγνοιας που τον τρέφουν.

Τώρα που η κρίση μάς έχει αλαλιάσει όλοι οι δάσκαλοι συμφωνούν: φταίει ο Σόιμπλε.

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας έγιναν με την επίκληση κάποιου «συλλογικού καλού».

Μέρα μεσημέρι να μαγαρίζουν τοίχους με συνθήματα και να βιαιοπραγούν εναντίον ενός πολίτη;

Ποιος θα διάβαζε τις απόψεις του Δ. Κουφοντίνα αν δεν υπήρχαν οι προηγούμενες δολοφονίες;

Ο κ. Γιάννης Μουζάλας είπε την αλήθεια για το θέατρο ανθρωπισμού που ανέβηκε για χάρη των δελτίων ειδήσεων.

Στις 6 Δεκεμβρίου κάθε χρόνου, κάποιοι δεν εκφράζουν τη θλίψη τους για την απώλεια ενός παιδιού. Αντιθέτως, γιορτάζουν! Οι πορείες γίνονται για να επαναληφθούν τα προηγούμενα κατορθώματά τους, δηλαδή η καταστροφή του κέντρου της Αθήνας εκείνες τις δύσκολες μέρες.

Μια ακόμη επίθεση κουκουλοφόρων σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα…

Οι μεν είναι κατηγορούμενοι, τα δικαιώματα των οποίων χρήζουν προστασίας, οι άλλοι είναι απλώς «λαμόγια» και συνεπώς πρέπει με συνοπτικές διαδικασίες να ριχθούν στην πυρά.

Οποιοι δηλώνουν «αναρχικοί» ή, γενικώς, πικραμένοι από τη ζωή και το «σύστημα» μπορούν να τους καταλαμβάνουν, να κάνουν ό,τι θέλουν και το μέγεθος των ζημιών αφήνεται στην αγαθή τους προαίρεση.

Υπάρχει μεγάλο θέμα με την κυβέρνηση με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Σκιαγραφείται ένα παρακράτος εν τη γενέσει του, ενώ τα κυβερνητικά στελέχη λένε ανέκδοτα.

Μεταξύ του πυροβολισμού και του «μπάτε σκύλοι και κάψτε» υπάρχουν διάφορα κατασταλτικά μέσα…