Δεν ήταν ο κιτρινισμός των καναλιών που καθοδήγησε τους χθεσινούς είκοσι κουκουλοφόρους. Ήταν ο άλλος, ο πιο ύπουλος κιτρινισμός που θεωρεί πως κάθε κριτική στην ενιαία αριστερίστικη σκέψη που επιβλήθηκε στη χώρα προέρχεται από σκοτεινά κέντρα και πρεσβείες.
Ξεθυμάναμε βρίζοντας τον κιτρινισμό των συνήθων μαϊντανών της τηλεόρασης. Κάποιοι έκαναν και πορεία για την «τρομοκρατία των ΜΜΕ». Κάποιοι άλλοι χυδαιολόγησαν κατά των δημοσιογράφων συλλήβδην. Φώναξαν, έγραψαν, ελεεινολόγησαν για τη δημοσιογραφία στο σύνολό της. Ισοπέδωσαν ενώ δεν έπρεπε. Ξέρω πως ο χώρος μας έχει αλήτες. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ρουφιάνοι. Παίρνω όρκο όμως πως υπάρχουν δημοσιογράφοι. Είναι πολλοί, είναι αφανείς και τιμούν το χώρο.
Ξεθυμάναμε λοιπόν βρίζοντας τον κιτρινισμό της τηλεόρασης. Υπάρχει όμως κι ένας άλλος κιτρινισμός πιο ύπουλος, γιατί παραμένει στο απυρόβλητο. Ένας κιτρινισμός που δεν καταδικάζεται από την ΕΣΗΕΑ, ούτε από τους συνήθεις ευαίσθητους. Ένας κιτρινισμός που χτύπησε αυτή την εφημερίδα και τους ανθρώπους της κι ουδείς ασχολήθηκε μαζί του.
Δεν θα σταθώ στα επίθετα που γράφτηκαν. Είναι πολλά, δεν χρήζουν επανάληψης. Ίσως μάλιστα, στα όρια της ακραίας-ακραίας ελευθερολογίας να είναι κι ανεκτά. Θα μείνω λοιπόν στα ουσιαστικά και τις «ειδήσεις» που διοχετεύτηκαν εντύπως και ηλεκτρονικώς. Σκεφθείτε λοιπόν τι είχε ν’ ακούσει ο κ. Κακουνάκης, αν έλεγε ή έγραφε χωρίς κανένα στοιχείο ότι στη Χ εφημερίδα «απολύονται συντάκτες και προσλαμβάνονται τρομοκράτες». Σκεφθείτε τι είχε να ακούσει ο κ. Ευαγγελάτος αν χωρίς στοιχεία «αποκάλυπτε» ότι ένας σεβάσμιος (Αριστερός) δημοσιογράφος «είναι μίσθαρνο της Κουβανικής Πρεσβείας». Σκεφτείτε πόσα θα έσουρναν στον κ. Μανώλη Καψή, αν έλεγε ή έγραφε ο Χ (Αριστερός, πάντα) δημοσιογράφος «σιτίζεται από τα κονδύλια της 17 Νοέμβρη». Απλώς, σκεφθείτε…
Κι όμως. Όλα αυτά λέχθηκαν για δημοσιογράφους της «αντίπαλης» των αριστεριστών πλευράς και δεν άνοιξε μύτη. Γράφτηκε σε εφημερίδα πως η «Απογευματινή» απολύει δημοσιογράφους και προσλαμβάνει πράκτορες. Ανακυκλώνεται έκτοτε συνεχώς στο Διαδίκτυο. Γράφτηκε ότι ο κ. Ριχάρδος Σωμερίτης είναι «χαφιές του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ». Γράφτηκαν πολλά κι αντίδραση δεν υπήρξε, μήτε από την ΕΣΗΕΑ, μήτε από τους ευαίσθητους σε μύρια όσα θέματα.
Έφτασε λοιπόν η ώρα να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη. Η χθεσινή επίθεση στην «Α» θα πρέπει να μας αφυπνίσει. Δεν ήταν ο κιτρινισμός των καναλιών που καθοδήγησε τους χθεσινούς είκοσι κουκουλοφόρους. Ήταν ο άλλος, ο πιο ύπουλος κιτρινισμός. Εκείνος που μένει πάντα στο απυρόβλητο. Εκείνος που θεωρεί πως κάθε κριτική στην ενιαία αριστερίστικη σκέψη που επιβλήθηκε στη χώρα προέρχεται από σκοτεινά κέντρα και πρεσβείες. Εκείνος ο κιτρινισμός που αλληθωρίζει προς τ’ Αριστερά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.10.2002
