Τα αντράκια με τα κρυμμένα πρόσωπα, που δικαίως τους έλεγαν αλήτες, φόρεσαν για μια ακόμη φορά την λεοντή της Αριστεράς και του Αναρχισμού, επιτέθηκαν στην «Απογευματινή»
Τα αντράκια με τα κρυμμένα πρόσωπα, που δικαίως τους έλεγαν αλήτες, φόρεσαν για μια ακόμη φορά την λεοντή της Αριστεράς και του Αναρχισμού, πέταξαν μολότοφ στην «Απογευματινή», έσπασαν αυτοκίνητα εργαζόμενων στην εφημερίδα και μη, για να δικαιώσουν τον τίτλο που τόσο καιρό είχαν: οι χρήσιμοι ηλίθιοι κάθε εξουσίας και κάθε κουμπουροφόρου. Aλλες φορές τα ίδια αντράκια ντύνονται με χρώματα ποδοσφαιρικών ομάδων. Πάντα τα σπάνε μπας και κάποιος αφελής τους περάσει για άντρες. Αυτά, κι αρκετά ασχοληθήκαμε μαζί τους. Για τα υπόλοιπα πρέπει επιτέλους να ασχοληθεί η Αστυνομία…
Το πρόβλημα όμως δεν είναι τα 10 ή 15 αντράκια που ματαίως πασχίζουν να περαστούν για άνδρες. Το πρόβλημα είναι οι υπόλοιποι που πάντα βλέπουν δράκους και τρομολαγνεία και ποτέ τους φόνους και την τρομοκρατία. Όλους εκείνους που άθελά τους – θέλω να πιστεύω – γίνονται οι (κατά την δήλωση των φονιάδων της RAF) «χρήσιμοι ηλίθιοι» κάθε τρομοκράτη, είτε αυτός κυκλοφορεί με 45άρι, είτε με βόμβα μολότοφ στα χέρια. Το πρόβλημα είναι όλοι εκείνοι που οι δημοκρατικές τους ευαισθησίες φτάνουν μέχρι το επίθετο «πολιτικός» («πολιτικός κρατούμενος», «πολιτικός εγκληματίας») και ξέχασαν τα ουσιαστικά. Και τα ουσιαστικά είναι απλά. 1ον. Ζωή: Σαράντα δυο ανθρώπους κλαίνε σε σαράντα δύο σπίτια. 2ον. Ελευθερία: Ελευθερία από κάθε φόβο. Ελευθερία να πιστεύεις ότι θες. Ελευθερία να λες ότι θες. Να γράφεις ότι θες χωρίς τη σκιά από τ’ αντράκια που μάταια προσπαθούν να γίνουν άντρες. Είτε αυτά τα αντράκια κουβαλούν 45αρι, είτε βόμβες μολότοφ.
Το γενικότερο πρόβλημα είναι η Αριστερά, και η τυπολατρία στην πολιτική της ανάλυση. Που θολώνει ο νους της μόλις ο κ. Κουφοντίνας δηλώσει σοσιαλιστής. Που ακούει απαθής τα περί «πολιτικών κρατουμένων», και δεν προστατεύει τους ανθρώπους της που υπήρξαν πολιτικοί κρατούμενοι. Που άφησε στ’ αντράκια την τιμημένη ημερομηνία «17 Νοέμβρη» για να την σπιλώνουν επί 27 χρόνια με αίμα. Που ακόμη δεν έκανε μια διαδήλωση ενάντια στην τρομοκρατία, είτε αυτή προερχόταν από τους κουκουλοφόρους φονιάδες της «17 Ν», είτε από τους κουκουλοφόρους χούλιγκαν με τις μολότοφ στα χέρια.
Είδαμε προχθές μια διαδήλωση «ενάντια στην κρατική τρομοκρατία». Μια -πέρα από τα λόγια- αντίδραση ενάντια στην κανονική τρομοκρατία πότε θα δούμε; Η επίθεση κατά της «Απογευματινής» και των εργαζόμενων σ’ αυτή είναι το πρώτο βήμα. Τα αντράκια με τις κουκούλες ούτε χθες έγιναν άνδρες. Θα επιχειρήσουν να τρομοκρατήσουν τον Τύπο ξανά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 3.10.2002