Η δίκη που ξεκινά σήμερα θα κρίνει πολλά. Περισσότερα από την ενοχή ή την αθωότητα των 19 κατηγορουμένων για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και διάπραξη εγκληματικών πράξεων.
Η δίκη που ξεκινά σήμερα θα κρίνει πολλά. Περισσότερα από την ενοχή ή την αθωότητα των 19 κατηγορουμένων για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και διάπραξη εγκληματικών πράξεων.
Θα κρίνει κατ’ αρχήν την ωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας. Τη δυνατότητα της να διαχωρίσει τον περί ιδεών λόγο και τις λόγω των ιδεών πράξεις. Οι δεκαεννιά δεν κατηγορούνται γιατί πίστευαν σε κάτι, αλλά για ειδεχθείς πράξεις (φόνους, ληστείες, βομβιστικές επιθέσεις κ.λ.π.), ασχέτως αν κάποιοι από τους 19 θέλουν να φωτοστεφανώσουν τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου με ιδεολογικά κίνητρα.
Η ελληνική κοινωνία θα κληθεί να ξεχωρίσει τα τις ρητορείες περί επανάστασης από το ανθρώπινο αίμα. Μπορεί αυτό να ακούγεται εύκολο, αλλά δεν ήταν καθόλου δεδομένο τα προηγούμενα 27 χρόνια, όταν οι δολοφονίες βαφτιζόταν εκτελέσεις, οι δολοφόνοι εκτελεστές και τα φληναφήματά της αιμοσταγούς «17 Νοέμβρη» έπαιρναν θέση στον κεντρικό πολιτικό διάλογο.
Η ελληνική κοινωνία θα κληθεί να κοιταχτεί στον καθρέφτη, να καταλάβει γιατί τόσα χρόνια ανέχτηκε κάποιους φονιάδες να αποδίδουν «δίκαιο» κατά το δοκούν. Θα κληθεί να αθωώσει όλα τα θύματα της ματοβαμμένης «17Ν», από τις κατηγορίες που απάγγειλε, εκδίκασε, και τις αποφάσεις που εξέδωσε η ίδια οργάνωση.
Η ελληνική αριστερά θα κληθεί να ξεκαθαρίσει αν τους «ένοπλους» τους θεωρεί συντρόφους της. Αν θα απαντήσει στην πρόκληση Κουφοντίνα ότι «σκότωνε για τον σοσιαλισμό». Αν οι ιδεολογίες σε κάποιες περιπτώσεις αγιάζουν τα μέσα. Αν η επίκληση του αντιιμπεριαλισμού είναι καθαρτήριο, ή ελαφρυντικό για κάποια εγκλήματα.
Η ελληνική Δεξιά θα κληθεί να καταλάβει ότι η κατασταλτική πολιτική δεν είναι η πανάκεια για την τρομοκρατία. Ότι είναι άλλο πράγμα η εκδίκαση των εγκλημάτων (που κανείς δεν αμφιβάλει ότι θα γίνει δίκαια), και άλλο η ιδεολογική πάλη ενάντια σε απολυτότητες και ολοκληρωτικές ιδεολογίες. Οι δεύτερες πρέπει να ηττηθούν πολιτικά επειδή παράγουν κάθε τύπου τρομοκρατία.
Η ελληνική δημοσιογραφία θα κληθεί επίσης να εξετάσει την πορεία της στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Να δει τις στολές που φόρεσε όλα αυτά τα χρόνια, την δεοντολογία που δεν τήρησε, την αξιολόγηση που δεν έκανε, το βήμα που έδωσε σε κάποιους φονιάδες να πουν το πόνο τους και τις ασχήμιες τους.
Για όλους μας η δίκη αυτή πρέπει να αποτελέσει αφετηρία συζήτησης. Δεν αρκεί ο κολασμός των ενόχων για το αίμα. Πρέπει να απαξιωθεί πολιτικά η ιδεολογία της ανοχής και της δικαιολόγησης του αίματος. Τότε μόνο θα έχει τελειώσει η ουσιαστική δίκη της τρομοκρατίας. Όταν το «ως εδώ» γίνει πραγματική πεποίθηση των Ελλήνων.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 3.3.2003
