Ο κ. Πανταγιάς έλυνε κι έδενε εντός Μαξίμου επειδή η τυφλή εμπιστοσύνη που του είχε ο πρωθυπουργός του το επέτρεψε. Εξ ου και η οργή του τελευταίου…
«Σύνθημα του προέδρου Νίξον», είχε γράψει ένα αμερικανός δημοσιογράφος μετά το Γουότεργκειτ, «είναι: αν δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό, δοκίμασε τα τρία» (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη) . Η ρήση αυτή θα μπορούσε να ισχύει αυτούσια και για τον κ. Πανταγιά, αν ο κ. Σημίτης δεν του επέτρεπε στο σύμβουλό του να κάνει πολλά-πολλά περισσότερα από τρία λάθη. Ο κ. Πανταγιάς έλυνε κι έδενε εντός Μαξίμου επειδή η τυφλή εμπιστοσύνη που του είχε ο πρωθυπουργός του το επέτρεψε. Εξ ου και η οργή του τελευταίου προχθές το πρωί. Μόνο που ήρθε πολύ αργοπορημένη. Ο πρωθυπουργικός σύμβουλος ήδη τον είχε εκθέσει ανεπανόρθωτα στα μάτια όλων εκείνων που είχαν ακούσει τον κ. Σημίτη να ξιφουλκεί κατά των καταγγελιών περί διαφθοράς, τρεις μέρες πριν στη Βουλή.
Ο κ. Πανταγιάς όμως σύμβουλος ήταν και πέρασε. Ο ιδιότυπός του όμως παραμένει δίπλα σε όλες τις εκφάνσεις της εξουσίας, είτε αυτή είναι οικονομική, είτε κοινωνική, είτε πολιτική. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι των προέδρων, που ακριβώς επειδή είναι ετερόφωτοι γίνονται κι εξαιρετικά προκλητικοί στην άσκηση της εξουσίας. Και μάλιστα, όσο πιο μέτρια ήταν η πορεία τους στην προ της εξουσίας εποχή, τόσο πιο στυγνή η άσκηση των προνομιών που τους δίδεται.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο οι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι που κακήν – κακώς απομακρύνονται όταν συλλαμβάνονται «κλέπτοντας οπώρας». Το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η τυφλή εμπιστοσύνη που δείχνει σε ανθρώπους που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τη θέση τους για να προωθήσουν διάφορες «εξυπηρετήσεις σε φίλους». Το πρόβλημα είναι ότι το φραγγέλιο του κ. Σημίτη παραμένει επί μακρόν στο ράφι -ίσως γιατί υπήρχε και η εκρηκτική προϊστορία του προκατόχου του που έδιωχνε συνεργάτες του με ψύλλου πήδημα.
Όπως και να ‘χει το ζήτημα όμως άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου. Ο βίος Πανταγιά και η Πειραιώς Πολιτεία ανοίγει ένα άλλο μεγάλο κεφαλαίο διαφθοράς, που δεν έχει άμεση σχέση με οικονομικές συναλλαγές, αλλά με «εξυπηρετήσεις» οι οποίες μεταφράζονται σε πολιτικό κεφάλαιο. Αυτού του τύπου η διαφθορά είναι εκτεταμένη στο πολιτικό σύστημα και η περίπτωση Πανταγιά δεν αποτελεί παρά την κορυφή του παγόβουνου. Αυτού του τύπου η διαφθορά είναι εκτεταμένη και δεν τεκμηριώνεται νομικά. Τεκμηριώνεται όμως ηθικά και πληρώνεται πολιτικά. Όλος ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, έτσι κινείται. Και αυτό θα πληρώσει στις επόμενες εκλογές…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 9.2.2003