Το νέο Airbus κατασκευάζεται σε όλη την Ευρώπη πλην της Ελλάδος. Ας υποθέσουμε ότι η εταιρία, ήθελε να παράγει κάποια εξαρτήματά της στην Ελλάδα. Ή ένα κομμάτι της ατράκτου του νέου της τεχνολογικού θαύματος, του αεροσκάφους Α380. Για να δούμε τι θα τράβαγε…
Ο χάρτης που δημοσιοποίησε χθες το Reuters σχετικά με την κατασκευή του «Airbus 380», έχει μια ιδιαιτερότητα. Οι μονάδες κατασκευής των εξαρτημάτων και τα εργοστάσια συναρμολόγησής τού νέου τεχνολογικού θαύματος είναι διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη. Πλην φυσικά της Ελλάδος. Πριν αρχίσουμε να κουνάμε το κεφάλι ή -χειρότερα- οργιστούμε γι’ αυτή την παραξενιά, πρέπει να αναρωτηθούμε: θα θέλαμε ένα εργοστάσιο που θα κατασκεύαζε, για παράδειγμα, ένα κομμάτι της ατράκτου για το Α380; Πριν απαντήσουμε αβίαστα «ναι», ας κάνουμε ένα σενάριο. Ας υποθέσουμε ότι η Airbus, ήθελε να κατασκευάσει κάποια εξαρτήματά της στην Ελλάδα. Για να δούμε τι θα τράβαγε…
Αφού περνούσε η περίοδος των πύρινων ανακοινώσεων «για ξεπούλημα της χώρας στο ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο» και τα δημοσιεύματα ότι «η χώρα σέρνεται στο άρμα της ξένης πολεμικής βιομηχανίας» (Σ.Σ.: η Airbus δεν είναι πολεμική βιομηχανία, αλλά η πολιτική με την στρατιωτική αεροπορία λειτουργούν στον τομέα της τεχνολογίας ως συγκοινωνούντα δοχεία. Εξάλλου έχουν γραφεί και χειρότερα), οι επιτελείς της Airbus θα έμπαιναν στον κυκεώνα έκδοσης δεκάδων αδειών και πιστοποιητικών για να εγκαταστήσουν κάπου την βιομηχανία.
Ας πούμε, ότι έχει τελειώσει η επανίδρυση του κράτους και τα 36 πιστοποιητικά που χρειάζεται μια επένδυση, μειώνονται σε μονοψήφιο αριθμό και οι οκτώ υπουργοί που πρέπει να συναποφασίσουν γίνονται δύο και το «γρηγορόσημο» είχε εξαφανισθεί. Τότε θα έμπαινε το ζήτημα: που θα χτιστεί το νέο εργοστάσιο; Υπό κανονικές (και μη ελληνικές) συνθήκες οι αυτοδιοικούμενες περιφέρειες θα ανταγωνιζόταν για το ποια θα φιλοξενήσει την επένδυση. Στην Ελλάδα οι μη αυτοδιοικούμενες Περιφέρειες θα ανταγωνιστούν σε ποια δεν θα κάτσει ο κλήρος. Ως γνωστόν, ολόκληρη η χώρα είναι «απαράμιλλου φυσικού κάλλους» και όλες οι βιομηχανίες ρυπαίνουν. Οπότε στο ερώτημα «ποιος θέλει την επένδυση;» όλοι θα σφύριζαν αδιάφορα. Ακόμη και οι δοτοί Περιφερειάρχες. Πολιτικό κόστος γαρ…
Ας υποθέσουμε ότι κεντρικά (από την Αθήνα δηλαδή) επιλέγεται κάποιο μέρος. Αυτό, ή θα είναι κοντά σε αρχαιολογικό χώρο -ο οποίος φυσικά θα κινδυνεύει από τους κραδασμούς που θα έχει η παραγωγή- ή κοντά σε βιότοπο σπάνιων πτηνών, τα οποία πιθανότατα θα λαχταρήσουν από τον θόρυβο του εργοστασίου και θα μας φύγουν. Θα γίνουν μερικές χιλιάδες προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (όσες και οι πέριξ κάτοικοι). Το Σ.τΕ. συνεπές στην παράδοση Δεκλερή, θα αποφασίσει ή να μην γίνει εκεί το εργοστάσιο ή να μπουν τέτοιοι όροι που θα το κάνουν ασύμφορο.
Ας υποθέσουμε πάλι ότι τα στελέχη της Airbus μας αγαπούν τόσο πολύ, που αντί να μας σιχτιρίσουν, επιμένουν. Ή βρίσκουν άλλο μέρος (οπότε ξαναγυρνάμε στο προηγούμενο στάδιο), ή επειδή έχουν λεφτά κάνουν το εργοστάσιο στο υπέδαφος (με την προϋπόθεση βέβαια, ότι δεν θα μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, γιατί και το νερό είναι μοναδικό σε κάθε περιοχή της Ελλάδος).
Αφού χτίσουν το εργοστάσιο θα πρέπει να προσλάβουν εργαζόμενους. Εκεί πρόθυμος κάθε βουλευτής θα έχει και κάποιον να προτείνει. «Έχω ένα καλό παιδί! Θεολόγος είναι -ξέρετε, το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν παράγει αεροναυπηγούς ή ότι άλλο χρειάζεστε- αλλά είναι δουλευταράς. Το εγγυώμαι προσωπικά. Εξάλλου έτρεξε για μένα στις εκλογές και το ξέρω».
Ας υποθέσουμε ότι βρίσκουν και τους εργαζόμενους που χρειάζονται για να δουλέψει το εργοστάσιο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες δώδεκα αεροπορικές εταιρίες έχουν προ-παραγγείλει το αεροσκάφος. Θα περίμεναν να τα παραλάβουν και οι επιτελείς της Airbus θα τους έλεγαν: «ξέρετε, λείπει ένα κομμάτι από την άτρακτο. Αυτό που κατασκευάζεται στην Ελλάδα. Απεργούν οι εργαζόμενοι». «Μα γιατί απεργούν;» θα τους ρωτούσαν. «Ξέρετε ο Μπους ετοιμάζεται να μπει στο Ιράν. Όπως γράφει ο “New Yorker”, ήδη έστειλε κομάντος για κατόπτευση του χώρου. Οπότε η βαθιά αντιιμπεριαλιστική ΓΣΕΕ, κήρυξε απεργία για να σταματήσει το έγκλημα. Αν τελικά γίνει η εισβολή στο Ιράν μπορείτε να πάρετε τα αεροπλάνα, αλλά χωρίς το πίσω δεξιό φτερό».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18.1.2005
