Το θλιβερό είναι ότι και δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν την τακτική των αγωγών. Έτσι, διαβάζουμε στην εφημερίδα «Ποντίκι» ότι η κ. Άννα Παναγιωταρέα έκανε αγωγή εναντίον της εφημερίδας «Ο Κόσμος του Επενδυτή», ζητώντας μάλιστα το ποσό των 100 εκατ. δρχ.!
Αν ένας δημοσιογράφος γράψει ότι ο κ. «Χ. Ταδόπουλος είναι κλέφτης» πρέπει να έχει στοιχεία για να το τεκμηριώσει. Αν δεν έχει ο κ «Ταδόπουλος» μπορεί να προσφύγει στα δικαστήρια και αφενός να καταδικάσει τον δημοσιογράφο για δυσφήμηση (το ποινικό μέρος), και αφετέρου να ζητήσει μια υψηλή αποζημίωση για την τρωθείσα τιμή και υπόληψη του (το αστικό μέρος της υπόθεσης). Αυτή είναι η λογική φορά των πραγμάτων. Γίνεται ένα ποινικό δικαστήριο το οποίο ελέγχει αν ο κ. «Χ. Ταδόπουλος» είναι πραγματικά κλέφτης. Αν δεν είναι κλέφτης και το δημοσίευμα είναι ψευδές τότε γίνεται ένα αστικό δικαστήριο το οποίο ελέγχει πόσο επλήγη ο κ. «Χ. Ταδόπουλος» και ορίζει μια αποζημίωση με αποκλειστικό γνώμονα την ζημιά. Έτσι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Πλην -φυσικά- της Ελλάδος…
Στη χώρα μας μετά από ένα ακόμη νομικό ανδραγάθημα του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, οι δύο διαδικασίες διαχωρίστηκαν. Η βάσανος της ποινικής δίκης δεν προηγείται αναγκαστικά της αστικής αποζημίωσης. Έτσι μπορεί ένα δημοσιογράφος να γράψει ότι ο κ. «Χ. Ταδόπουλος είναι κλέφτης», να έχει τα στοιχεία και παρ’ όλα αυτά ο δημοσιογράφος να αναγκαστεί να αποζημιώσει τον αποδεδειγμένα κλέφτη! Πως; Ο κ. Ταδόπουλος δεν προσφεύγει στο ποινικό δικαστήριο -το οποίο ελέγχει τη βασιμότητα ή μη του δημοσιεύματος- αλλά στο αστικό το οποίο ελέγχει μόνο αν ο κ. Ταδόπουλος έπαθε ζημιά!
«Γίνονται αυτά;», μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Και όχι μόνο. Με την απειλή των αστικών αγωγών, διάφοροι παράγοντες του τόπου φιμώνουν τον Τύπο. Ορθώς λοιπόν οι Ενώσεις Συντακτών ζητούν τροποποίηση του νόμου για να προηγείται η ποινική δίκη (να ελέγχεται δηλαδή η αλήθεια του δημοσιεύματος) και μετά να καταλογίζεται η αποζημίωση. Εις ώτα μη ακουόντων. Οι πολιτικοί βολεύονται με την υπάρχουσα νομοθεσία. Οι δημοσιογράφοι όμως;
Το θλιβερό είναι ότι και δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν την τακτική των αγωγών. Έτσι, διαβάζουμε στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Ποντίκι» ότι η τηλεπαρουσιάστρια μιας πρωινής εκπομπής και αρθρογράφος (καθημερινά) μιας εφημερίδας και καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου κ. Άννα Παναγιωταρέα έκανε αγωγή εναντίον της εφημερίδας «Ο Κόσμος του Επενδυτή» για κάποια σχόλια τα οποία την αφορούσαν, ζητώντας μάλιστα το ποσό των 100 εκατ. δρχ.! Πέρα από το γεγονός ότι πρέπει να παρέμβει άμεσα η ΕΣΗΕΑ (ακυρώνεται έμπρακτα το αίτημά της) μπαίνει πάλι το μεγάλο ζήτημα: οι αγωγές δεν γίνονται από απλούς ανθρώπους τους οποίους ο νόμος υποτίθεται ότι θέλει να προστατεύσει, αλλά από εκείνους που έχουν άπλετη πρόσβαση στα ΜΜΕ. Και η κ. Παναγιωταρέα έχει 3 ώρες καθημερινά στην σε πανελλαδικό κανάλι (πλην των πάνελ στα οποία είναι καλεσμένη) συν μια καθημερινή στήλη σε εφημερίδα. Μπορεί -αφού θεωρεί ότι θίχτηκε- να υπερασπίσει τον εαυτό της και από την εκπομπή της και από την στήλη της. Αν θεωρεί ότι πρέπει να προσφύγει στα δικαστήρια μπορεί να ξεκινήσει από τα ποινικά και μετά να πάει στα αστικά. Όπως ακριβώς αιτεί η ΕΣΗΕΑ να γίνεται…
Υ.Γ.: Το όνομα «Χ. Ταδόπουλος» είναι εντελώς φανταστικό. Το σημειώνουμε διότι με τη νομοθεσία που έχουμε, πρέπει ακόμη και από τα αυτονόητα να φυλασσόμαστε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 5.6.2003
