Μια πρωτοβουλία, η οποία επειδή ακριβώς αφορά χιλιάδες νοικοκυριά, έπρεπε να συζητηθεί σε βάθος, να γίνει φύλλο φτερό από κόμματα και ΜΜΕ, μπήκε στις μυλόπετρες της προχειρότητας.
H γκάφα της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αποδεικνύει πέρα από τα μεγάλα προβλήματα του κυβερνώντος κόμματος στην επικοινωνία και τις παθογένειες του δημόσιου διαλόγου.
Το θέμα εν συντομία έχει ως εξής. Κυριακάτικη εφημερίδα σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της ανέδειξε μια παλαιότερη πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τους υπερχρεωμένους καταναλωτές. Η πρωτοβουλία είχε ληφθεί πριν από ενάμιση χρόνο. Εγινε διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και των ενδιαφερομένων (ΟΚΕ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Τράπεζα της Ελλάδος, Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, Ενωση Ελληνικών Τραπεζών) και κατέληξε σε σχέδιο νόμου της αντιπολίτευσης που κατατέθηκε τον Ιούλιο στη Βουλή. Το νομοσχέδιο, όπως κατατέθηκε, είναι κράμα του αμερικανικού και ευρωπαϊκού πτωχευτικού δικαίου, που επιτρέπει και σε μεμονωμένους πολίτες καθεστώς αυξημένης προστασίας σε περίπτωση αποδεδειγμένης αδυναμίας αποπληρωμής χρεών, όπως χρόνια τώρα ισχύει και για τις επιχειρήσεις. Στην ουσία δίνει και στον υπερχρεωμένο καταναλωτή μια δεύτερη ευκαιρία να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος του με τις πιστώτριες τράπεζες, όπως μπορούν και κάνουν εταιρείες που ατυχούν.
Αυτή η πρωτοβουλία εξελίχθηκε εν σιωπή από τα ΜΜΕ. Παρουσιάστηκε, όμως, απρόσμενα και με καθυστέρηση αρκετών μηνών στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Ο πρωτοσέλιδος πηχυαίος τίτλος «Το ΠΑΣΟΚ σβήνει τα χρέη προς τις τράπεζες» δεν έχει απλώς μια υπερβολική δόση «πρασίνου». Μάλλον υπερβολική δόση κίτρινου εμπεριέχει. Δημιούργησε, όμως, άμεσα ανακλαστικά στη Ρηγίλλης. Η ανακοίνωση έλεγε: «Η σημερινή δημοσίευση σε συγκεκριμένη εφημερίδα, υποτιθέμενου νομοσχεδίου ακραίου λαϊκισμού, περί δήθεν διαγραφής χρεών, δημιουργεί μείζον θέμα αξιοπιστίας για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου».
Η ανακοίνωση αναδεικνύει πολλές παθογένειες στον πολιτικό μας βίο. Το εμφανές είναι ότι ο κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας έχει διαλυθεί. Τα πρωτοκλασάτα στελέχη, που πιθανότατα γνώριζαν την ύπαρξη του νομοσχεδίου, έχουν ριχτεί στη μάχη του σταυρού και άφησαν χωρίς μηχανισμό υποστήριξης τον κ. Κουμουτσάκο να εκτίθεται.
Θα έπρεπε, όμως, όσοι απέμειναν στη Ρηγίλλης να γνωρίζουν όλη αυτή τη διεργασία που έκανε δεκαοχτώ μήνες τώρα το ΠΑΣΟΚ; Σίγουρα, αλλά έχουν κι ένα ελαφρυντικό. Ποιος να την επισημάνει; Τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται με τα προβλήματα που έχουν χιλιάδες νοικοκυριά. Αποστρέφονται τις όποιες προτάσεις κατατίθενται, δεν επισημαίνουν τα ουσιαστικά, κυνηγούν τα επίθετα που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι πολιτικοί. Επαναλαμβάνουν, δε, ότι «τα κόμματα δεν έχουν θέσεις» και «οι πολιτικοί δεν ασχολούνται με τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου».
Αν αποδεικνύει κάτι αυτή η ιστορία είναι ότι ο δημόσιος διάλογος στην Ελλάδα πάσχει στα σημαντικά. Μια πρωτοβουλία, η οποία επειδή ακριβώς αφορά χιλιάδες νοικοκυριά, έπρεπε να συζητηθεί σε βάθος, να γίνει φύλλο φτερό από κόμματα και ΜΜΕ, μπήκε στις μυλόπετρες της προχειρότητας. Το σχέδιο νόμου πέρασε απαρατήρητο από τα ΜΜΕ, όταν ανακαλύφτηκε καθυστερημένα παρουσιάστηκε με υπερβολικούς τόνους και τελικώς καταδικάστηκε πρόχειρα. Ας ελπίσουμε ότι έπειτα απ’ όλα αυτά θα το διαβάσουν όλοι μπας και συζητηθεί.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 22.9.2009