Όλοι αυτοί, οι οποίοι όχι μόνο δεν πρόκειται να αφήσουν φράγκο στα ταμεία για τις επόμενες γενιές, αλλά θέλουν να τις χρεώσουν ακόμη παραπάνω, είναι οι ίδιοι που κόπτονται περισσότερο για τα …εργασιακά δικαιώματα των επόμενων γενεών.
Είναι αστείο, αλλά απολύτως ελληνικό. Όλοι αυτοί, οι οποίοι όχι μόνο δεν πρόκειται να αφήσουν φράγκο στα ταμεία για τις επόμενες γενιές, αλλά θέλουν να τις χρεώσουν ακόμη παραπάνω, είναι οι ίδιοι που κόπτονται περισσότερο για τα …εργασιακά δικαιώματα των επόμενων γενεών. Οι άνθρωποι που ζητούν όλο και μεγαλύτερα ελλείμματα -τα οποία φυσικά θα τα πληρώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας- στενοχωριούνται, λέει, διότι τώρα αυτές οι γενιές θα προσλαμβάνονται στον ΟΤΕ χωρίς τον αναχρονισμό της μονιμότητας! Τα ερωτήματα, βέβαια, «αν θα υπάρχει ΟΤΕ ώστε να δουλέψουν οι επόμενες γενιές» ή «αν ο κολοσσός με τα πήλινα πόδια θα έχει την τύχη της Ολυμπιακής» δεν τους απασχολούν καθόλου.
«Δεν έχουν ηθικό δικαίωμα οι σημερινοί συνδικαλιστές να διαπραγματευτούν τα εργασιακά δικαιώματα των μελλοντικών εργαζόμενων», δήλωσε προ ημερών στον τηλεοπτικό δίαυλο «Alpha» ο πολύς του ΠΑΣΟΚ, κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Φυσικά! Χωρίς διάθεση ειρωνείας έχει απόλυτο δίκιο! Οι σημερινοί συνδικαλιστές δεν μπορούν και δεν πρέπει να διαπραγματευτούν την άρση της μονιμότητας στις πρώην Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας (ΔΕΚΟ).
Οι σημερινοί συνδικαλιστές, όμως, δεν μπορούν και δεν πρέπει να διαπραγματευτούν ούτε τη διατήρηση της μονιμότητας. Αυτή εκρίθη -όπως εξάλλου ο κομμουνισμός στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες- από τη ζωή. Βρέθηκε λειψή και αντιπαραγωγική. Πάμε παρακάτω…
Για μία ακόμη φορά παίζεται ένα παιχνίδι του παραλόγου σχετικά με τις διαρθρωτικές αλλαγές που επιχειρεί η κυβέρνηση. Μόνο στην Ελλάδα συζητάμε αν πρέπει να υπάρχει μονιμότητα σε μια επιχείρηση που παρέχει τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, όταν η αγορά στην οποία δραστηριοποιείται αυτή η εταιρεία αλλάζει κάθε 18 μήνες. Μόνο στην Ελλάδα φερόμαστε σαν να μην υπήρξε ποτέ και σαν να μην πληρώσαμε ποτέ, το ακριβό φιάσκο της κρατικής «Ολυμπιακής». Μόνο στην Ελλάδα, εν έτει 2005, αποτελεί βασικό θέμα αντιπαράθεσης το αν πρέπει να γίνουν αποκρατικοποιήσεις και όχι ο τρόπος που θα γίνουν. Δηλαδή, τι πέρα από το αυτονόητο είπε ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης; «Εγώ κρατάω στα θετικά την απόφαση για άρση της μονιμότητας στους νεοπροσληφθέντες του ΟΤΕ, κάτι που πρέπει κατά τη γνώμη μου να επεκταθεί και στον υπόλοιπο ευρύτερο δημόσιο τομέα προκειμένου να εξυγιανθεί και να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Ο ΟΤΕ πρέπει επιτέλους να λειτουργήσει ως μια ανταγωνιστική ανώνυμη εταιρεία σε όφελος των καταναλωτών.» («Βήμα», 5.6.2005). Κάθε εχέφρων άνθρωπός, ΠΑΣΟΚος ή μη, το ίδιο δεν λέει;
«Για επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα» μίλησε πομπωδώς αριστερός συνδικαλιστής με αφορμή την άρση της μονιμότητας στον ΟΤΕ. Δηλαδή, οι συνάδελφοί του που εργάζονται στην «ΑΤ&Τα», στην «Telefonica», στην «British Telecom» ή στη «France Telecom» και δεν έχουν μονιμότητα, ζουν φυσικά χωρίς να το ξέρουν στον Μεσαίωνα ενώ οι τσίφτηδες Ελληνες συνδικαλιστές ανακάλυψαν τη νεωτερικότητα. Και εντάξει! Δημοκρατία έχουμε, καθείς μπορεί να λέει ό,τι του καπνίσει. Εμείς όμως, γιατί να τους πάρουμε στα σοβαρά;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 6.6.2005