Υπάρχει μια φιλολογία ότι έπρεπε να υπάρξει επεξεργασία της λίστας πριν ανέβει στο δικτυακό τόπο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Γιατί; Το κάνουμε αυτό σε άλλες δημόσιες αναφορές που δημοσιεύουμε; Πριν δημοσιεύσουμε τα στοιχεία του προϋπολογισμού τα επεξεργαζόμαστε;
Έχει πλατειάσει πολύ η συζήτηση για τις λίστες των δημοσιογράφων με αποτέλεσμα η συζήτηση να συσκοτίζει τα πράγματα αντί να τα διαλευκάνει. Πέφτουν όλα στην κρεατομηχανή της δημοσιότητας με αποτέλεσμα κανείς να μην μπορεί να βγάλει συμπέρασμα. Ας δούμε τα πράγματα λοιπόν ψύχραιμα μήπως και τα βάλουμε σε μια σειρά.
Πρώτον: Το ποιοι, λοιπόν, εργάζονται στο δημόσιο ανήκει στη δημόσια σφαίρα πραγμάτων διότι οι πολίτες οφείλουν να ξέρουν ποιοι, πως και με πόσα σιτίζονται από τους ίδιους. Εάν τηρηθεί το απόρρητο είναι σαν να απαγορεύουμε στον εργοδότη -στην προκείμενη περίπτωση τον ελληνικό λαό- να ξέρει ποιους προσλαμβάνει και γιατί.
Δεύτερον: όσοι εργάζονται στο δημόσιο τομέα δεν παραβαίνουν τον νόμο, ούτε κάποιον δεοντολογικό κανόνα. Η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους λοιπόν δεν αποτελεί σκιά ή στίγμα για οποιοδήποτε. Αν κάποιοι ερμηνεύουν την λίστα που δόθηκε στην δημοσιότητα «ως λίστα ντροπής», ή «λίστα παπαγαλακίων» (κι άλλα φαιδρά που συχνά ανακυκλώνονται στο δημοσιογραφικό επάγγελμα) υποπίπτουν σε δεοντολογικό παράπτωμα. Αυτοί που κάνουν τις επαίσχυντες ερμηνείες πρέπει να στηλιτευτούν και να τιμωρηθούν πειθαρχικά.
Η δημοσιοποίηση αυτή καθ’ αυτή της λίστας δεν είναι δεοντολογικό παράπτωμα. Είναι ένα δημόσιο έγγραφο με σφραγίδα και υπογραφή, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να δημοσιευτεί. Το πρόβλημα που έχει η συγκεκριμένη λίστα είναι οι ελλείψεις της. Γι’ αυτό δεν είναι ελεγκτέοι εκείνοι που τη δημοσιοποίησαν, αλλά εκείνοι που τη συνέταξαν την σφράγισαν και την υπέγραψαν. Το ίδιο ισχύει και για τα λάθη που υπάρχουν.
Υπάρχει μια φιλολογία ότι έπρεπε να υπάρξει επεξεργασία της λίστας πριν ανέβει στο δικτυακό τόπο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Γιατί; Το κάνουμε αυτό σε άλλες δημόσιες αναφορές που δημοσιεύουμε; Πριν δημοσιεύσουμε τα στοιχεία του προϋπολογισμού τα επεξεργαζόμαστε; Τα δημοσιεύουμε κι αν υπάρχουν παραλείψεις ή λάθη στηλιτεύουμε τις παραλείψεις και τα λάθη. Το ίδιο ισχύει και με το έγγραφο του υπουργείου Τύπου.
Η συζήτηση που ξεκίνησε, έστω πρόχειρα πρέπει να συνεχιστεί. Πρέπει οι Ενώσεις Συντακτών να φτιάξουν το μητρώο εργασίας των δημοσιογράφων το οποίο να είναι ανοιχτό στο κοινό. Να δημοσιοποιούνται δηλαδή όλες οι λίστες των δημοσιογράφων που εργάζονται και στο δημόσιο και σε εισηγμένες εταιρίες είτε του δημοσίου, είτε του ιδιωτικού τομέα. Το πρώτο είναι νομική υποχρέωση προς τον ελληνικό λαό ο οποίος πληρώνει τους μισθούς όσων εργάζονται στο δημόσιο. Το δεύτερο είναι δεοντολογική υποχρέωση για να περιφρουρήσουμε όση αξιοπιστία έμεινε στα ΜΜΕ. Θρυλούνται πολλά για παιγνίδια με εισηγμένες επιχειρήσεις στο χρηματιστήριο.
Η ιστορία ξεκίνησε πολύ πρόχειρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεχιστεί. Τα όσα προβλήματα δημιουργήθηκαν με τις λίστες που δημοσιοποιήθηκαν μπορούν να λυθούν με περισσότερη δημοσιοποίηση, όχι με λιγότερη. Το δημοσιογραφικό επάγγελμα βάλλεται. Μόνο με πλήρη δημοσιότητα μπορούμε να το περιφρουρήσουμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» στις 3.2.2005
