Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι ένα διαρκές τεστ για την Δημοκρατία μας.
H τρομοκρατία είναι μία από τις αποκαλούμενες «δύσκολες περιπτώσεις» για την Δημοκρατία. Είναι ένα από τα θέματα στα οποία η Πολιτεία βαδίζει επί ξηρού ακμής. Έχει να ζυγίσει πολλά. Από τη μια υπάρχουν αδίστακτοι δολοφόνοι, άνθρωποι που σκοτώνουν αθώους έχοντας ως στόχο την ανατροπή της ίδιας της Δημοκρατίας. Από την άλλη υπάρχει η κληρονομιά της Διαφωτισμού, το Κράτος Δικαίου. Υπάρχουν νόμοι και υπάρχει το Σύνταγμα της χώρας, που μπορεί μεν να έχει κακοπάθει όλα αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά τελούν εν ισχύ. Αυτοί οι νόμοι και αυτό το Σύνταγμα που θέλουμε να προστατεύουμε από τους τρομοκράτες, αυτοί είναι που προστατεύουν και τα δικαιώματα έστω και εκείνων που υποπτευόμαστε ότι είναι οι πλέον απάνθρωποι φονιάδες.
Οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές έχουν τώρα την μεγάλη ευκαιρία να καθαρίσουν την ελληνική κοινωνία από το καρκίνωμα της τρομοκρατίας. Η σύλληψη του Σάββα Ξηρού είναι η χαραμάδα που χρόνια περιμέναμε για την παραπομπή και καταδίκη κάποιων που τελούντες εντελώς εν αδίκω και εν ψυχρώ αφαίρεσαν τη ζωή 43 συνανθρώπων μας. Αυτοί πρέπει να συλληφθούν, να δικαστούν και να πληρώσουν. Μόνο που καθ’ όλη αυτή τη διαδικασία κρίνονται πολλά και πολλοί. Κρίνεται κατ’ αρχήν η ωριμότητα ενός δικανικού συστήματος που έχει στόχο την ανελέητη τιμωρία των ενόχων με ταυτόχρονη τη δίκαιη αντιμετώπισή τους.
Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι ένα διαρκές τεστ για την Δημοκρατία μας. Μέχρι την περασμένη Δευτέρα δεν τα είχε πάει καθόλου καλά. Με πράξεις ή παραλείψεις (εσκεμμένες ή μη, κι αυτό είναι μια από τις παραμέτρους που πρέπει να ελεγχθεί σε βάθος) κάποιοι αισθανόταν ελεύθεροι να σκοτώνουν ανύποπτους ανθρώπους επί 27 χρόνια. Τώρα ήρθε η στιγμή της Πολιτείας να ξεπλύνει το άγος της 27χρονης αναμονής. Να καθίσει τους φονιάδες στο σκαμνί. Τώρα, όμως, αρχίζει και το αντίστροφο τεστ. Στην ανικανότητα των διωκτικών και εισαγγελικών αρχών επί 27 χρόνια να πιάσουν τους φονιάδες, δεν πρέπει να προστεθεί η ανικανότητα να τους κάνουν να μιλήσουν χωρίς να υπάρχουν εκπτώσεις εκείνων που ο νόμος προβλέπει.
Φυσικά είναι δύσκολη υπόθεση! Υπάρχει πάντα ο φόβος ότι θα δυσκολέψει το έργο της ανάκρισης αν επιτραπεί στην οικογένεια και τον δικηγόρο του Σάββα Ξηρού να τον συναντήσουν. Αλλά όπως επεσήμανε ο Όρσον Γουέλς, «μόνο σε ένα αστυνομικό κράτος η δουλειά του αστυνομικού είναι εύκολη». (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη)
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 11.7.2002
