Και μόνο που συζητάμε για «αριστερή» Κοινωνιολογία και «δεξιά» Λατινικά δείχνει το επίπεδο της παιδείας σ’ αυτή τη χώρα.

Η εξίσωση στην ίδια πρόταση των «μπαχαλάκηδων», «επαγγελματιών ινστρουχτόρων» και «αστυνομικών» συσκοτίζει τα πράγματα.

Και εντός των ΑΕΙ γίνονται κάθε χρόνο εξετάσεις στις οποίες πολλοί και πολλές κόβονται. Γιατί εκεί δεν έχουμε «σφαγή», «παραλογισμό», «καρμανιόλα» και «εικόνα καταστροφής»;

Η Αριστερά όταν βρίσκεται στην εξουσία δεν τσιγκουνεύεται τα λεφτά μας, όταν είναι στην αντιπολίτευση δεν τσιγκουνεύεται τις λέξεις.

Η πλεονάζουσα, πέραν της αναγκαίας, προπαγάνδα γίνεται μπούμερανγκ για τους εμπνευστές της.

Η δουλειά των ΑΕΙ δεν είναι να κάνουν κοινωνική πολιτική με την εισαγωγή φοιτητών.

ΔΟΕ και ΟΛΜΕ Δεν παραιτούνται από τις θέσεις τους διότι θεωρούν εαυτούς υπεράνω αξιολόγησης, δεν απεργούν για να χάσουν ημερομίσθια, απλώς δεν εφαρμόζουν την βούληση όσων τους πληρώνουν.

Οι «ρουφιάνοι», λοιπόν, της Πρυτανείας έκαναν αυτό ακριβώς που είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή.

Γιατί ατύχησε ένας νόμος που υπερψηφίστηκε από 250 βουλευτές, πλειοψηφία πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που χρειάζεται για τη διαμόρφωση του Συντάγματος;

Υπήρχαν φύλακες όταν έδερναν καθηγητές, έχτιζαν πρυτάνεις, ασβέστωναν τον κ. Γιάννη Πανούση κ.λπ.

Το –τρόπος του λέγειν– «αυτοδιοίκητο» αφορά το ποιος θα περιπολεί στο προαύλιο των ΑΕΙ και όχι ποιος θα διδάσκει στα αμφιθέατρα.

Η αλήθεια είναι ότι οι επίσημοι δείκτες παραβατικότητας εντός των ΑΕΙ είναι χαμηλοί. Ακόμη χαμηλότεροι είναι για σεξουαλικές παρενοχλήσεις.

Ένα ακαδημαϊκό όργανο, που σαράντα χρόνια τώρα δεν βρήκε τον τρόπο να σηκώσει το τηλέφωνο για να πει «αστυνομία εκεί; Έχουν μπει στο πανεπιστήμιο κάτι τύποι που τα κάνουν γης Μαδιάμ! Ελάτε γρήγορα…», θα βρει τη μέθοδο ώστε να αστυνομεύει επαρκώς τα ΑΕΙ;

«Η αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων (βίας και ανομίας θα έπρεπε) να υλοποιηθεί από υπηρεσίες που θα επιλέξει η ίδια η διοίκηση των ΑΕΙ». Αλλά αυτό κάναμε 40 χρόνια…

Θεωρητικώς, οι πρυτάνεις έχουν δίκιο: και η ασφάλεια των ΑΕΙ έπρεπε να είναι στη δικαιοδοσία τους. Πρακτικώς, όμως, όλοι ξέρουμε τι θα γίνει.

Το θέμα είναι η αναποτελεσματικότητα των μοντέλων που δοκιμάστηκαν στο παρελθόν (πανεπιστημιακό άσυλο, σεκιούριτι, φιλότιμο κ.λπ.) και απέτυχαν.

Πλέον είδηση δεν είναι αν φοιτητές προπηλακίσουν έναν καθηγητή. Είδηση είναι αν ένας καθηγητής προπηλακίσει έναν φοιτητή…

Ποιος θα αναλάβει να σχεδιάσει «την αναβάθμιση των μέτρων ασφάλειας των πανεπιστημίων» και την «περαιτέρω εξειδίκευσή τους αναφορικά με τη μορφή και τον τρόπο εφαρμογής τους»;

Γιατί πέρασαν στα ψιλά τα «συνθήματα, φθορές και μια συμβολική εκκένωση των πρυτανικών γραφείων καθώς μέρος του εξοπλισμού του βρέθηκε στον διάδρομο της σχολής».

Οι κυβερνήσεις πέφτουν, μα οι φοιτητικές εστίες μένουν στο ίδιο χάλι.