Το βασικό πρόβλημα της Αριστεράς σήμερα είναι ότι κέρδισε τις μάχες των λέξεων, αλλά έχασε τον πόλεμο των αφηγημάτων που αυτές συνθέτουν. Σχεδόν ουδείς σήμερα χρησιμοποιεί τον όρο «λαθρομετανάστης», μέτρα όμως κατά της μετανάστευσης λαμβάνονται παντού.
Στα καθ’ ημάς, ελάχιστοι κατανόησαν ότι η ισότητα στον πολιτικό γάμο (υπογραμμίζουμε το «πολιτικός», μπας και το εμπεδώσουμε) είναι θέμα μόνο ισονομίας και ισοπολιτείας: το κράτος δεν μπορεί να εκδίδει διοικητικές αποφάσεις αναλόγως του φύλου, του χρώματος, του σεξουαλικού προσανατολισμού των ατόμων. Δεν μπορεί να εξετάζει αν η νομική ένωση και τα δικαιώματα που προκύπτουν από αυτή αφορά τη Σούλα με την Μπούλα, τον Νίκο με την Ελένη ή τον Φρίξο με τον Γιάννη. Το αντίθετο θα ήταν σαν να εξετάζει τις οικοδομικές άδειες όχι με πολεοδομικά κριτήρια, αλλά με το ποιος τις καταθέτει. Μην το γελάμε: Παλιά στις ΗΠΑ οι μελαμψοί δεν μπορούσαν να ζήσουν σε κάποιες γειτονιές.
Για αυτό το θέμα ακούστηκαν έξαλλες φωνές αγράμματων ακροδεξιών, περί «γουόκ ατζέντας» (καμία σχέση), και πιο μετρημένες κυρίως από τη Ν.Δ., που θεωρούν ότι η ισότητα στον γάμο είναι πολιτικό θέμα, κάτι δηλαδή σαν την αύξηση φόρων ή τη μείωση δαπανών. Ακούσαμε, για παράδειγμα, βουλευτές να ισχυρίζονται ότι δεν θα ψηφίσουν την κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου διότι με την παρουσία της σε ένα κέντρο που άλλοι γιόρταζαν την ψήφιση του νόμου «πήρε πολιτική θέση». Δεν κατανοούν ότι σε ζητήματα πολιτικών δικαιωμάτων δεν υπάρχουν θέσεις, αλλά μόνο το Σύνταγμα που προβλέπει ότι «οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».
Στην πολιτική, βεβαίως, σπανίως τα πράγματα είναι όπως φαίνονται και ουδέποτε όπως τα λένε οι πολιτικοί. Μπορεί η απειλή καταψήφισης της νυν Προέδρου να οφείλεται σε παλιά γινάτια για υπουργοποιήσεις ή σε καινούργια μηνύματα προς τον πρωθυπουργό. Μπορεί να θέλουν να δουν τον αρχηγό τους στη δύσκολη θέση που προσδιόρισε ο κ. Αλέξης Τσίπρας: «Δεν την επέλεξα εγώ την κ. Σακελλαροπούλου αλλά ο πρωθυπουργός, και πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν ανανεώνει τη θητεία της. Πού έκανε λάθος. Είτε είναι καλή και ανανεώνει τη θητεία της είτε όχι. Δηλαδή να μας πει πού απέτυχε, αν απέτυχε, και εάν όχι, ότι θα την προτείνει εκ νέου» (3.12.2024). Αβυσσος η ψυχή των πικραμένων…
Εύλογο το ερώτημα, αλλά από κει και πέρα τι κάνει η Αριστερά; Αν όπως λέχθηκε στην Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πείσει τους «άνω των 300 μέτρων υψόμετρο» Κρητικούς για ένα θέμα ισότητας πολιτικών δικαιωμάτων, πώς θα μπορέσει να πείσει τους κατοίκους του Περάματος, της Β΄ Θεσσαλονίκης, του Λαγκαδά για άλλα, πιο περίτεχνα ζητήματα ισότητας;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 21.12.2024
