Μπορε να υπάρχουν περίεργες λαδιές για τη διαβόητη «τηλεδιοίκηση», που θα αποκαλυφθούν σκαλίζοντας –έστω με λάθος σκεπτικό– το θέμα.

Ευτυχώς υπάρχει και ο θηριώδης επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης και μαθαίνουμε κάποια πράγματα για τον κ. Κασσελάκη.

Στον χυλό του (χωρίς σοβαρή ανάγνωση της πραγματικότητας) αντιμητσοτακισμού προστέθηκε και ο χυλός τού «σας αγαπάω όλους και δεν θα σας προδώσω ποτέ».

Αν το πρόβλημα είναι η πιθανότητα εμπορευματοποίησης της μητρότητας, τότε το ΚΚΕ έπρεπε να ζητήσει την απαγόρευση των υιοθεσιών εν γένει.

Τρεις σκασίλες είχε ο κόσμος και μία από αυτές είναι το ερώτημα «Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος;».

Δεν υπάρχουν εκ των προτέρων δίκαια αιτήματα. Οι κινητοποιήσεις (απεργίες, διαδηλώσεις κ.λπ.) γίνονται προκειμένου να πεισθεί η πλειονότητα των πολιτών για το δίκαιο ενός αιτήματος.

Ουδείς εχέφρων άνθρωπος –ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης– θα ήθελε να είναι «σύντροφος» ενός από τους μεγαλύτερους εγκληματίες όλων των εποχών.

Δέκα χρόνια μετά, κάτι καινούργιο επιχειρείται στον χώρο της Αριστεράς. Αντιμετωπίζεται από κάποιους με τον ίδιο απαξιωτικό τρόπο που είχε αντιμετωπιστεί το Ποτάμι, με την έκφραση «Τίναφταρε;».

Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Κασσελάκης συμμερίζεται την αίσθηση της πλειονότητας των Ελλήνων, που θεωρούν λίγα τα ένδεκα χρόνια (συν κάτι ψιλά) κάθειρξης για τον φόνο με ελαφρυντικά.

Το «φαινόμενο Κασσελάκης» μπορούσε να αναδειχθεί μόνο από τον χυλό στον οποίο είχε μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μια εκδοχή του τραμπικού MAGA ήρθε εδώ ως «νοικοκυρεμένη Ελλάδα».

Το θράσος και η μικροπρέπεια προϋπήρχαν στην ελληνική κοινωνία· ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς τα καβάλησε και φυσικά τα ενίσχυσε.

Για τον κ. Κασσελάκη, οι δανειακές συμβάσεις, η πιστοληπτική γραμμή, ο ESM κ.λπ. είναι μάλλον «τεράστια κείμενα γεμάτα αόριστες σάλτσες».

Μπορεί να υπάρξει πολιτική ενότητα χωρίς συμφωνία στις ιδεολογικές αναφορές και αφετηρίες; Φυσικά. Την είδαμε την περίοδο 2015-2019, όταν η πολιτική ενότητα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε πολιτικό στόχο και γι’ αυτό επιβίωσε αδιατάρακτη επί τέσσερα χρόνια.

Ο κ. Κασσελάκης είναι πιο ΣΥΡΙΖΑ από τους θεματοφύλακες του κόμματος.

Το πρόβλημα του κ. Κασσελάκη δεν είναι το φτωχό του λεξιλόγιο αλλά η άγνοιά του για τα εθνικά θέματα, για την ιστορία του τόπου, ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Στέφανος Κασσελάκης είναι το απόλυτο τηλεοπτικό προϊόν. Μέχρι στιγμής δεν έχει πει κάτι, αλλά κατάφερε να προκαλέσει μεγάλη ένταση στο κόμμα που έγινε αρχηγός.

Εχουμε αρκετά κιγκλιδώματα στη δημοκρατία μας στην περίπτωση που προκύψει κάποιος «εθνικός Κασσελάκης»;

Αυτοί κατάπιαν την κάμηλο του κ. Πάνου Καμμένου. Τώρα διυλίζουν τον κ. Στέφανο Κασσελάκη.

Η ιστορία της ριζοσπαστικής Αριστεράς (2004-2024) μπορεί να περιγραφεί ως «ανεμομαζώματα, συριζοσκορπίσματα».