Μια απορία μόνο έχω. Μας ενοχλεί το γεγονός ότι ο κ. Ξηρός είπε τις απόψεις του προφορικώς και δεν μας ενοχλεί που επί 27 χρόνια καιρό τις έλεγε γραπτώς;
Μέγα θέμα δημιουργήθηκε για τις συνεντεύξεις του κ. Σάββα Ξηρού στα κανάλια. Ορθώς. Κάποτε πρέπει να συζητηθούν τα θέματα που αφορούν τον δημόσιο λόγο εκείνων που ομολογούν εγκλήματα, και πως πρέπει να τον χειρίζονται οι δημοσιογράφοι. Μια απορία μόνο έχω. Μας ενοχλεί το γεγονός ότι ο κ. Ξηρός είπε τις απόψεις του προφορικώς και δεν μας ενοχλεί που επί 27 χρόνια καιρό τις έλεγε γραπτώς; Μας ενοχλεί η φωνή του, ή το γεγονός ότι απέκτησε δημόσιο λόγο ακριβώς εξαιτίας των φόνων που παραδέχτηκε ότι έκανε; Μας ενοχλεί η συνέντευξη και δεν μας ενοχλεί η «αρθρογραφία» που έκανε με αιματοβαμμένες προκηρύξεις επί 27 συναπτά χρόνια;
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ παρενέβη στη συζήτηση (ομολογουμένως ταχύτατα αυτή τη φορά) για να δηλώσει ότι «είναι θέμα επάρκειας του κάθε δημοσιογράφου να υποβάλει εκείνες τις ερωτήσεις, που δεν θα δημιουργούν εντυπώσεις και θα αναδεικνύουν την αλήθεια.» Ορθόν, μόνο που: όλα αυτά τα χρόνια (που δεν έμπαινε καν θέμα επάρκειας, αλλά αδυναμίας των δημοσιογράφων να υποβάλλουν ερωτήσεις στους τρομοκράτες) γιατί δεν παρενέβη ώστε να μην «δημιουργούνται εντυπώσεις και να αναδεικνύεται η αλήθεια»; Πιστεύει το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ότι με τις άνευ σχολιασμού δημοσιοποιήσεις των προκηρύξεων δεν «δημιουργούνταν εντυπώσεις κι αναδεικνυόταν η αλήθεια»; Αν όμως «δημιουργούνταν εντυπώσεις» – όπως έγινε με την τελευταία προ μηνός προκήρυξη (μαϊμού, αληθινή, δεν έχει σημασία) που κατηγορούνταν τα θύματα ως παιδεραστές, έμποροι ναρκωτικών κ.λ.π. – γιατί δεν παρενέβη;
Απειλεί τον εισαγγελέα κ. Διώτη ο κατηγορούμενος για πλείστες όσες δολοφονίες, λένε μερικοί. Ορθή παρατήρηση. Αλλά πάλι χρησιμοποιούμε δ΄ύο μέτρα και σταθμά. Δημόσια δεν απειλούσε (με τις φαρδιά πλατιά δημοσιευμένες προκηρύξεις του) ο άγνωστος μάλιστα τότε κ. Ξηρός επιχειρηματίες, πολιτικούς, δημοσιογράφους και ουδείς εξανέστη να πει «ως εδώ. Φτάνει πια, δεν πρέπει να δίνεται βήμα στους τρομοκράτες!»
Όλη η συζήτηση για τον δημόσιο λόγο του κ. Ξηρού έχει ένα χρονικό lapsus. Είναι σα να βρεθήκαμε ξαφνικά από το 1975 στο 2002 και να σχίζουμε τα ιμάτιά μας γιατί οι τρομοκράτες απέκτησαν δημόσιο λόγο. Ορθώς συζητείται το θέμα, αλλά εξαιρετικά λειψά. Πρέπει να συζητηθεί σε βάθος. Και ουσίας και χρόνου…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18.9.2002
