Γιατί λοιπόν δεν σεβόμαστε τα κείμενα του πρωθυπουργού, ενώ δημοσιεύουμε αυτούσια τα κείμενα φονιάδων; Γιατί δεν ισχύει στην περίπτωση της (πραγματικής ή μη – δεν έχει σημασία) 17Ν ό,τι ισχύει στην περίπτωση των υπόλοιπων επιστολογράφων μια εφημερίδας;
Κάθε εφημερίδα που σέβεται το αναγνωστικό της κοινό δημοσιεύει στη στήλη των επιστολών το εξής διευκρινιστικό: «Η εφημερίδα δημοσιεύει επιστολές αναγνωστών με τον όρο ότι είναι ενυπόγραφες. Γι’ αυτό οι επιστολογράφοι πρέπει να σημειώνουν τον αριθμό του τηλεφώνου μέσω του οποίου θα ελεγχθεί το γνήσιο της επιστολής. Χωρίς αριθμό τηλεφώνου ουδεμία επιστολή δημοσιεύεται. Η σύνταξη διατηρεί το δικαίωμα να περικόπτει τα κείμενα». Το παραπάνω, είτε αναφέρονται ρητά είτε όχι, είναι η συνήθης πρακτική των εφημερίδων, για να προστατεύσουν εαυτούς. Μην τυχόν και προκύψει κανένας παλαβός που, με ψεύτικα στοιχεία αρχίζει να βρίζει και να σπιλώνει ανθρώπους.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι θέλω να βρίσω κάποιον ή να σπιλώσω τη μνήμη του. Δεν μπορώ να στείλω επιστολή, ούτε άρθρο που να αφήνω αιχμές ότι ήταν «παιδεραστής, έμπορος ναρκωτικών, εκβιαστής, τοκογλύφος, βασανιστής, φονιάς, επιχειρηματίας (Σ.Σ.: η τελευταία είναι η … χείριστη βρισιά στην Ελλάδα) κ.λ.π.» Τι κάνω λοιπόν; Σφραγίζω με ένα κόκκινο αστέρι στην επιστολή μου κι εκτός από τη σίγουρη δημοσίευση, εξασφαλίζω ότι ουδείς θα περικόψει τις 1.911 λέξεις που αράδιασα.
Παράλογο; Έγινε χθες και μπορεί να γίνει και αύριο. Ένα κόκκινο αστέρι (που παραπέμπει σε πολύ αίμα) είναι σίγουρο διαβατήριο στην πρώτη σελίδα. Τι κι αν σπιλώνονται μνήμες; Τι κι αν οι συγγραφείς είναι πιθανώς αδίστακτοι φονιάδες; Τι κι αν είναι προβοκάτορες που απλώς θέλουν να ποδηγετήσουν πολιτικές εξελίξεις; Τι κι αν είναι πράκτορες που παίζουν παιγνίδια; Τι κι αν είναι απλοί φαρσέρ; Ένα κόκκινο αστέρι οδηγεί όλη τη δημοσιογραφική οικογένεια.
Τι κάνει, λοιπόν, ένας δημοσιογράφος όταν έχει ένα τέτοιου μεγέθους (σε λέξεις και ανοησία) κείμενο; Απλά, παίρνει τη γενναία απόφαση και δεν το δημοσιεύει. Όπως την πήραν οι διευθυντές των «Νιου Γιόρκ Τάιμς» και «Ουάσιγκτον Ποστ» στην περίπτωση του «Γιουναμπόμπερ» και αρνήθηκαν κα φιλοξενήσουν το μακροσκελές παραλήρημα του παρανοϊκού δολοφόνου. Εμπεριέχει πιθανώς ειδήσεις; Μα, και οι ομιλίες του πρωθυπουργού εμπεριέχουν ειδήσεις, αλλά δεν δημοσιεύονται αυτούσιες. Κάποιος συντάκτης κάνει μια στοιχειώδη επεξεργασία και μπαίνουν τα κύρια σημεία. Γιατί λοιπόν δεν σεβόμαστε τα κείμενα του πρωθυπουργού, ενώ δημοσιεύουμε αυτούσια τα κείμενα φονιάδων; Γιατί δεν ισχύει στην περίπτωση της (πραγματικής ή μη – δεν έχει σημασία) 17Ν ό,τι ισχύει στην περίπτωση των υπόλοιπων επιστολογράφων μιας εφημερίδας;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 1.8.2002
