Το Σύνταγμα δεν αναφέρει πουθενά ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να προτείνει πρόεδρο από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο ή, τουλάχιστον, να αποφεύγει τα ενεργά στελέχη του κόμματός του. Από την άλλη μεριά, το Σύνταγμα δεν προβλέπει επίσης ότι ο ηττημένος των εκλογών οφείλει να υποδεχθεί τον νικητή στο Μέγαρο Μαξίμου για την παράδοση – παραλαβή της πρωθυπουργίας. Ομως καλώς γίνεται, διότι διδάσκει ότι τη βαθύτερη αξία της Δημοκρατίας: κάποιοι μπορεί να είναι πολιτικοί αντίπαλοι, αλλά δεν είναι εχθροί. Το «έθιμο» αυτό ξεκίνησε από τον Κώστα Σημίτη το 2004 και είναι δέκα χρόνια νεότερο από το «έθιμο» της συναινετικής Προεδρίας της Δημοκρατίας. Η παράδοση – παραλαβή συνεχίστηκε έκτοτε πλην του 2015, όταν o κ. Αντώνης Σαμαράς έχασε τις εκλογές.
«Η μακροβιότητα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος οφείλεται σε διάφορους εθιμικούς, άγραφους κανόνες», γράφουν οι Στίβεν Λεβίτσκι και Ντάνιελ Ζίμπλατ στο βιβλίο «Πώς πεθαίνουν οι Δημοκρατίες» (εκδ. Μεταίχμιο). «Οπως όλες οι ευνομούμενες χώρες, έτσι και η δική μας βασίζεται στην τήρηση ορισμένων κανόνων, οι οποίοι έστω κι αν δεν αναφέρονται ρητώς σε κάποιο συνταγματικό κείμενο, είναι ζωτικής σημασίας για την ευρωστία και τη μακροβιότητα των δημοκρατικών θεσμών».
Δίκιο έχουν διότι, εδώ που τα λέμε, πουθενά σε κανένα σύνταγμα δεν αναφέρεται ρητώς ότι ο ηττημένος πρέπει σώνει και καλά να αποδεχθεί το αποτέλεσμα των εκλογών. Μπορεί κάλλιστα να ξεκινήσει εκστρατεία λέγοντας «θα πολεμήσουμε κολασμένα, διότι αν δεν πολεμήσουμε κολασμένα δεν θα υπάρχει πλέον χώρα» (Ντόναλντ Τραμπ, 6.1.2021). Μάλιστα, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ θεώρησε ότι η ομιλία που πυροδότησε την εισβολή των κερασφόρων στο Καπιτώλιο καλύπτεται από την προεδρική ασυλία.
Υπάρχει, όμως, κάτι χειρότερο από το θρυμμάτισμα ενός εθίμου συναίνεσης, από τα λίγα που επιβίωσαν στη χώρα. Το γεγονός ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης σύρθηκε σε αυτές τις επιλογές, μπορεί να θεωρηθεί ως η μεγαλύτερη πολιτική νίκη των fake news στην Ελλάδα. Αυτό που διάφορα σαΐνια της Ν.Δ. καταλογίζουν στην κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι πως έχει woke ατζέντα και απόδειξη αυτού είναι πως ήπιε ένα ποτήρι κρασί με κυβερνητικά στελέχη το βράδυ που ψηφίστηκε η ισότητα στον πολιτικό γάμο. Διατυπώνονται διάφορες περίτεχνες με «μαργαριτάρια» θεωρίες ότι ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να είναι ουδέτερος/η σε πολιτικές αντιπαραθέσεις και άλλα τέτοια τερπνά.
Αν κάποιος ήθελε να τραβήξει τις ανοησίες περί «ουδετερότητας» στα άκρα, τότε θα έπρεπε να γκρινιάζει η αντιπολίτευση. Τι δουλειά έχει η ΠτΔ να συναγελάζεται με τους πιο στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού; Αστειευόμαστε. Το σημαντικό είναι ότι η woke κουλτούρα έχει σχέση με τον νόμο όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Οπως γράφαμε παλιότερα, «η ισότητα στον πολιτικό γάμο (υπογραμμίζουμε το «πολιτικός», μπας και το εμπεδώσουμε) είναι θέμα μόνο ισονομίας και ισοπολιτείας: το κράτος δεν μπορεί να εκδίδει διοικητικές αποφάσεις αναλόγως του φύλου, του χρώματος, του σεξουαλικού προσανατολισμού των ατόμων» (21.12.2024).
Ο περί woke φόβος εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά, σε σημείο που ο πρωθυπουργός έφαγε τρεις ώρες από τα καθήκοντά του συζητώντας με τον Πασκάλ Μπρικνέρ για ένα (κατά τον ίδιο) ανύπαρκτο στην Ελλάδα θέμα. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι παρήγαγε πολιτικά αποτελέσματα με πρώτο θύμα την –έτσι κι αλλιώς εύθραυστη– συναίνεση. Νεοδημοκράτες, που μισούν τον κ. Μητσοτάκη, άρχισαν να χτυπούν το σαμάρι της Προεδρίας. Ακολούθησαν οι (καλών προθέσεων) αδαείς της κοινοβουλευτικής ομάδας· δεν φημίζεται για την εγγραμματοσύνη της η σύνθεση αυτής της Βουλής και περισσότερο η Κ.Ο. της Ν.Δ. Ετσι ο πρωθυπουργός, σε αντίθεση με όσα έλεγε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, άρχισε να ταΐζει τον κροκόδειλο με την ελπίδα ότι θα τον φάει τελευταίο…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 19.1.2025
