«Πώς κυβερνάται ο κόσμος και οδηγείται στον πόλεμο;» είχε αναρωτηθεί ο Αυστριακός συγγραφέας Καρλ Κράους. «Οι διπλωμάτες λένε ψέματα στους δημοσιογράφους κι όταν τα διαβάζουν, τα πιστεύουν και οι ίδιοι». Κάπως έτσι γίνονται και ξεγίνονται οι εκλογές. Κάποιοι υπουργοί, παρατρεχάμενοι, ακόμη και βουλευτές που περιστασιακώς βλέπουν τον πρωθυπουργό, μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους στους δημοσιογράφους: «Οταν ρωτήσαμε για εκλογές δεν απάντησε, αλλά χαμογέλασε. Αν θες τη δική μου άποψη, πάμε σούμπιτοι για κάλπες».
Η «είδηση» κυκλοφορεί στα καφέ του κέντρου της Αθήνας. Προστίθενται επιπλέον χαμόγελα ή συνοφρυώματα του πρωθυπουργού. Το σενάριο αλατοπιπερίζεται για να είναι αναγνωστικώς… βρώσιμο. Ξεκινά η αναζήτηση της Κυριακής: 18 Σεπτεμβρίου ή 2 Οκτωβρίου; Αναλύονται τα υπέρ και κατά κάθε ημερομηνίας με βάση πιθανολογήσεις για το πετρέλαιο και την Ουκρανία. «Ειδικός» στις προβλέψεις, αφού είχε χειρόγραφες επιστολές του Ιησού, εκτίμησε ότι μπορεί να στηθούν κάλπες ακόμη και πριν από τον Σεπτέμβριο. «Αν τις κάνει 2 Οκτωβρίου δεν βλέπω να βολεύεται η κυβέρνηση. Φοβάμαι ότι οι πρόωρες εκλογές θα γίνουν πιο νωρίς».
Στο τέλος υπάρχει τόση αναμπουμπούλα, που ακόμη και εκείνοι που άρχισαν το κακό, βλέποντας «προβληματισμένο» τον πρωθυπουργό, σιγουρεύονται ότι με την πρώτη σταγόνα της βροχής στήνονται οι κάλπες.
Η πρόωρη εκλογολογία έχει εμποτίσει τόσο τον δημόσιο διάλογο, ώστε ακόμη και η τήρηση του Συντάγματος ακούγεται παράδοξη. Ετσι πολλοί θεώρησαν «έκπληξη» ότι ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε προχθές στη Βουλή ότι «εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας», κατά πως προβλέπει το άρθρο 53: «Οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη». Η εξαίρεση που προβλέπει το άρθρο 41 –«ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή (…) προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας»– έγινε κανόνας. Βεβαίως, με τον Ερντογάν δίπλα, δεν λείπουν ποτέ τα «εθνικά θέματα εξαιρετικής σημασίας». Βάσει όσων ζήσαμε τα τελευταία τρία χρόνια, θα έπρεπε να κάνουμε εκλογές κάθε μήνα. Αλλά πάλι, όταν ο σημερινός Τούρκος πρόεδρος δεν ήταν καν ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης είχαμε την Κύπρο αποκούμπι. Τότε κάποιοι φοβόνταν πως «αν λυθεί το Κυπριακό δεν θα έχουμε τρόπο να κάνουμε πρόωρες εκλογές». Τόσο αφελείς! Δεν ήξεραν καλά τους Κυπρίους αδελφούς μας…
Στο ενδιάμεσο ο πληθωρισμός έγινε διψήφιος, «άνω των 2.200 ευρώ το ετήσιο κόστος των ανατιμήσεων» («Καθημερινή», 3.7.2022), τα δημοσιονομικά ξεχειλώνουν από τα απανωτά επιδόματα και –άνευ σημασίας– λοιπά, που προφανώς θα λυθούν δίχως να τα συζητήσουμε και (κατά την αξιωματική αντιπολίτευση) μόλις ψηφίσουμε.