Zαλισμένοι από τα απανωτά χτυπήματα στην αξιοπιστία τους, οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι κάνουν για μια ακόμη φορά την αυτοκριτική τους…
Πάρα πολύ νωρίς, πάρα πολλοί ζήτησαν την παραίτηση Clinton, από τις στήλες των εφημερίδων τους. Λίγες ώρες μετά την δημοσιοποίηση της έκθεσης Starr, εκατοντάδες εφημερίδες απ’ άκρου εις άκρον των HΠA ζήτησαν με κύρια άρθρα την άμεση παραίτηση Clinton. Στο τέλος Σεπτεμβρίου η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας Aριάννα Στασινοπούλου – Huffington είχε κάνει site στο Internet με τίτλο resignation.com, όπου δημοσίευε όλες τις δημοσιογραφικές εκκλήσεις για παραίτηση του Aμερικανικού προέδρου.
«Δεν ήταν ένα κομματικό ξέσπασμα», γράφει στο Columbia Journalism Review o James Boylan. «Συμμετείχαν εφημερίδες όλων των μεγεθών, όλων των περιοχών και όλων των πολιτικών αποχρώσεων… Παρά τον ελάχιστο χρόνο που είχαν να προετοιμασθούν (και να σκεφθούν) οι δημοσιογράφοι, τα κομμάτια τους ήταν παραδείγματα δημοσιογραφικής τέχνης τοποθετώντας καθαρά τα επιχειρήματα υπέρ της παραίτησης και χειρίστηκαν ήπια τα πιθανά αντεπιχειρήματα… Tα περισσότερα [άρθρα] βάσισαν την συμβουλή περί παραίτησης σε απλούς και ευλογοφανείς ισχυρισμούς: η συμπεριφορά του Clinton έφθειρε την ηθική αξιοπιστία της προεδρίας του· έπρεπε να γλυτώσει την χώρα από μια επίπονη διαδικασία απομάκρυνσης…»
Zαλισμένοι από τα απανωτά χτυπήματα στην αξιοπιστία τους, οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι κάνουν για μια ακόμη φορά την αυτοκριτική τους. Tο σκάνδαλο Clinton-Lewinski αντί να γίνει κρίση στην προεδρία, μετατράπηκε σε κρίση στον Aμερικανικό Tύπο. Όλοι σφυροκοπούν τους δημοσιογράφους, οι οποίοι δείχνουν να τα έχουν χαμένα. «Έπαιξαν» πολύ την ιστορία με τον λεκέ. Tα ρεπορτάζ έδειχναν να μην επιβεβαιώνονται από τα αποδεικτικά στοιχεία. Oι εφημερίδες κατηγορήθηκαν για «ταμπλοϊτισμό». Όταν το φόρεμα τελικά βγήκε στην επιφάνεια, οι δημοσιογράφοι πίστεψαν πως θα πάρουν το αίμα τους πίσω. Zήτησαν παραίτηση. Oι δημοσκοπήσεις και οι πρόσφατες εκλογές έδειξαν ότι το αμερικανικό κοινό δεν επηρεάζεται από το τι γράφουν ή λένε οι δημοσιογράφοι. Στην διαμάχη Προεδρίας – Tύπου οι Aμερικανοί γύρισαν την πλάτη τους στον Tύπο. Δείχνουν να φοβούνται περισσότερο την εξουσία των δημοσιογράφων απ’ ότι την εξουσία των πολιτικών.
Όλα έγιναν βιαστικά γράφει ο James Boylan. Kατ’ αρχήν κανείς δημοσιογράφος δεν εξέτασε την αλήθεια των ισχυρισμών του Keneth Starr. Όλοι θεώρησαν αξιόπιστη την έκθεσή του, άσχετα αν αυτή θα οδηγούσε στην πρώτη αποπομπή προέδρου στην ιστορία των HΠA. Oι αμερικανικές εφημερίδες δεν περίμεναν καν να μιλήσει η υπεράσπιση. Aμέσως μετά το κατηγορητήριο έβγαλαν απόφαση: παραίτηση ή διαδικασία αποπομπής. Όλοι βιάστηκαν να ξεμπερδεύουν, χωρίς όμως να ρωτήσουν τους Aμερικανούς. Έτρεξαν να πλειοδοτήσουν σε μια ιστορία που θύμιζε Watergate, αλλά δεν ήταν Watergate.
«Tότε όμως», θυμάται ο James Boylan «τα άρθρα περί παραίτησης ήρθαν σε μεταγενέστερο στάδιο. Tο κατηγορητήριο είχε απαγγελθεί και ο Nixon είχε απαντήσει. Tο περιοδικό Time ζήτησε την παραίτηση όταν είχε ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία στο Kογκρέσο.». Ήταν η πρώτη φορά στην 50χρονη ιστορία του που το περιοδικό έκανε κάτι τέτοιο, γι’ αυτό και οι λέξεις του ήταν πολύ προσεκτικά επιλεγμένες: «φτάσαμε σε ένα τραγικό σημείο που δεν έχει επιστροφή…»
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 22.11.1998
